Lód X
Lód X – regularna odmiana lodu, stabilna w bardzo wysokich ciśnieniach (62 GPa – ~400 GPa) i bardzo szerokim zakresie temperatur.
Charakterystyka
edytujW sieci krystalicznej takiego lodu atomy tlenu mają po ośmiu sąsiadów, tworząc sieć regularną, przestrzennie centrowaną. Każdy atom wodoru dzieli równa odległość od sąsiednich atomów tlenu i jest on z nimi równie silnie związany. Prawdopodobnie taki kryształ jest przynajmniej częściowo zjonizowany w związku z autodysocjacją molekuł wody. Podobnie jak w lodzie VII w wysokim ciśnieniu, w sieci krystalicznej znajdują się ośmiościenne pustki, do których trafiają niektóre protony; są one mniej ruchliwe niż w lodzie VII[1].
Lód X ma punkty potrójne z lodem VII i lodem VIII (100 K, 62 GPa)[1] oraz prawdopodobnie wodą i lodem VII (~1000 K, ~47 GPa)[1][2].
Wyższe ciśnienia
edytujObliczenia teoretyczne przewidują istnienie innych faz lodu w jeszcze wyższych ciśnieniach, np. rombowej (wskazanej na diagramie przez oznaczenie jej grupy przestrzennej: Pbcm) i metalicznej dla ciśnienia rzędu kilku terapaskali. Takie odmiany lodu mogą wykazywać niespotykane w niższych ciśnieniach własności, m.in. przewodnictwo superjonowe. Fazy te nie zostały jednak dotąd zweryfikowane eksperymentalnie[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Martin Chaplin: Ice-ten (Ice X). [w:] Water Structure and Science [on-line]. 2015-07-21. [dostęp 2016-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)].
- ↑ a b Martin Chaplin: Ice phases. [w:] Water Structure and Science [on-line]. 2016-03-03. [dostęp 2016-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)].