Małgorzata Brabancka

Żony władców Niemiec

Małgorzata Brabancka (ur. 4 października 1276, zm. 14 grudnia 1311 w Genui) – królowa Niemiec, hrabina Luksemburga, córka księcia Brabancji Jana I Zwycięskiego i Małgorzaty, córki Gwidona de Dampierre, hrabiego Flandrii.

Małgorzata Brabancka
Ilustracja
ilustracja herbu
Królowa Rzymian (Niemiec)
Okres

od 1308
do 1311

Jako żona

Henryk VII Luksemburski

Poprzedniczka

Elżbieta Tyrolska

Następczyni

Beatrycze świdnicka

Dane biograficzne
Data urodzenia

4 października 1276

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1311
Genua

Ojciec

Jan I Zwycięski

Matka

Małgorzata de Dampierre

Mąż

Henryk VII Luksemburski

Dzieci

Jan Luksemburski
Maria Luksemburska
Beatrycze Luksemburska

Pomnik Małgorzaty Brabanckiej[1]

9 czerwca 1292 w Tervuren poślubiła hrabiego Luksemburga Henryka VII (1278/1279 – 24 sierpnia 1313), syna hrabiego Henryka VI i Beatrycze, córki Baldwina d’Avesnes. Małżeństwo to było rezultatem traktatu pokojowego jaki kończył wojnę między Brabancją a Luksemburgiem. Henryk i Małgorzata tworzyli razem szczęśliwe małżeństwo. Doczekali się razem syna i dwóch córek:

W 1308 r. Henryk został wybrany królem Niemiec. Małgorzata została wraz z nim ukoronowana na królową. W 1310 r. towarzyszyła mężowi w jego wyprawie do Włoch po koronę cesarską. Podczas oblężenia Brescii poczuła się jednak źle. Zmarła kilka miesięcy później w Genui. Została pochowana w kościele św. Franciszka. W 1313 r. Henryk (cesarz od 1312 r.) wyznaczył słynnego rzeźbiarza, Giovanniego Pisano, aby wykonał nagrobek królowej.

Przypisy

edytuj
  1. Giovanni Pisano, Elevatio animae, szczegół, Genua, Museo di Sant’Agostino, 1313-1314. Zdjęcie autorstwa Paolo Monti