Maciej Maurycy Starzeński
Maciej Maurycy Starzeński herbu Lis (ur. 24 lutego 1717 w Iłowcu[1][a], zm. 28 listopada 1787 w Olejowie) – podstoli podlaski w latach 1746-1752, pisarz grodzki brański w latach 1745-1748, starosta brański w latach 1752-1774[2], sekretarz hetmana Jana Klemensa Branickiego[b][3], hrabia galicyjski od 1780[1], pisarz wojskowy koronny w 1752 roku.
Lis | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Żona |
Aniela Biberstein Trembińska |
Dzieci |
Poseł na sejm 1752 roku z ziemi bielskiej[4]. Poseł na sejm 1760 roku z ziemi bielskiej[5]. Poseł ziemi bielskiej na sejm konwokacyjny 1764 roku[6].
18 stycznia 1754 roku podpisał we Lwowie manifest przeciwko podziałowi Ordynacji Ostrogskiej[7].
Uwagi
edytuj- ↑ W PSB brak miejsca urodzenia. Zamieszczono informację: ochrzczony 21 lutego 1718 w Lublinie.
- ↑ Miał dziewięcioro rodzeństwa; zob. bracia: Józef Nikodem – kasztelan gnieźnieński, Łukasz Franciszek Michał – opat lubiński, Melchior – pedagog i pisarz, Piotr – regimentarz wojsk koronnych. Jednym z jego synów był Michał Hieronim – starosta brański, powstaniec kościuszkowski.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 886.
- ↑ Urzędnicy podlascy XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Ewa Dubas-Urwanowicz, Włodzimierz Jarmolik, Michał Kulecki, Jerzy Urwanowicz. Kórnik 1994, s. 192.
- ↑ Zofia Zielińska: Starzeński Maciej Maurycy. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XLII/3, zeszyt 174 (2003–2004): Stanisław ks. Mazowiecki – Stawiarski Seweryn. Warszawa-Kraków: Instytut Historii PAN, s. 412–416. ISBN 83-88909-13-4.
- ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 135.
- ↑ Dyaryusz sejmu walnego warszawskiego 6 października 1760 r. zaczętego, dodatek spis posłów, w: Przegląd Archeologiczny, z. IV, Lwów 1888, s. 182.
- ↑ Tomasz Szwaciński, Sejmiki poselskie przed konwokacją 1764 r., w: Kwartalnik Historyczny, R. 113, nr 1 (2006), s. 39.
- ↑ Złota Księga Szlachty Polskiej, rocznik V, Poznań 1883, s. 309.