Majak (Wysoczyzna Mińska)
Majak (biał. Маяк, Majak, ros. Маяк, Majak; 335 m n.p.m.) – wzgórze morenowe[1][2][3] na Wysoczyźnie Mińskiej[1][3], trzeci pod względem wysokości punkt Białorusi. Znajduje się we wschodniej części rejonu wołożyńskiego obwodu mińskiego, w pobliżu wsi Szapowały. U podnóża biorą początek rzeki Usza (dopływ Wilii, dorzecze Niemna) oraz Świsłocz (dopływ Berezyny, dorzecze Dniepru). Wierzchołek ma formę owalną[1][2][3], stoki północne i północno-wschodnie wypukłe (nachylenie 10–15°), południowe i zachodnie wklęsłe (nachylenie do 5°)[4][5][3]. Wzgórze zbudowane jest z czerwono-brunatnych, częściowo zawierających głazy piasków gliniastych, miejscami glin z domieszką lessopodobnych (pyłowatych) piasków gliniastych[1][2][3]. Na powierzchni występują gleby darniowo-bielicowe ze średnią zawartością piasków gliniastych, znacznie zmyte. Górna część pokryta jest lasem, pozostała gruntami ornymi[4][5][3].
 Majak (2010) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
335 m n.p.m. |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°02′42″N 27°08′46″E/54,045000 27,146111 | |
W okresie dwudziestolecia międzywojennego wzgórze znajdowało się na terytorium II Rzeczypospolitej, w województwie wileńskim, w powiecie mołodeczańskim. Położone było w odległości ok. 2 km na zachód od granicy polsko-radzieckiej[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Беларуская… ↓, s. 241
- ↑ a b c Туристская… ↓, s. 315
- ↑ a b c d e f Рудава 1984 ↓, s. 319
- ↑ a b Беларуская… ↓, s. 242
- ↑ a b Туристская… ↓, s. 316
- ↑ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. Mapster, 1929. [dostęp 2016-07-19].
Bibliografia edytuj
- Г. П. Рудава: Маяк. W: Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.: Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. T. 3: Катэнарыя — Недайка. Mińsk: Biełaruskaja Sawieckaja Encykłapiedyja im. Piatrusia Brouki, 1984, s. 319. (biał.).
- Маяк. W: Рэдкал.: Г.П.Пашкоў і інш.: Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. T. 10: Малайзія — Мугаджары. Mińsk: Biełaruskaja Encykłapiedyja, 2000, s. 241–242. ISBN 985-11-0169-9. (biał.).
- Маяк. W: Редкол.: Г. П. Пашков [и др.]; под общ. ред. И. И. Пирожника: Туристская энциклопедия Беларуси. Mińsk: Biełaruskaja Encykłapiedyja, 2007, s. 315–316. ISBN 978-985-11-0384-9. (ros.).