Makarska

miasto w Chorwacji

Makarska (wł. Macarsca) – miasto w południowo-wschodniej Chorwacji, w żupanii splicko-dalmatyńskiej, siedziba miasta Makarska. Leży w Dalmacji nad Morzem Adriatyckim, u podnóża masywu górskiego Biokovo będącego częścią Gór Dynarskich. Stanowi główny ośrodek Riwiery Makarskiej i największy chorwacki kurort turystyczny[2], położony 60 km na południowy wschód od Splitu oraz 140 km na północ od Dubrownika. W 2011 roku liczyło 13 426 mieszkańców[1].

Makarska
ilustracja
Państwo

 Chorwacja

Żupania

splicko-dalmatyńska

Miasto

Makarska

Burmistrz

Tonći Bilić

Powierzchnia

28,00 km²

Wysokość

0–350 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności
• gęstość


13 426[1]
494 os./km²

Nr kierunkowy

021

Kod pocztowy

21300

Tablice rejestracyjne

MA

Położenie na mapie żupanii splicko-dalmatyńskiej
Mapa konturowa żupanii splicko-dalmatyńskiej, po prawej znajduje się punkt z opisem „Makarska”
Położenie na mapie Chorwacji
Mapa konturowa Chorwacji, na dole znajduje się punkt z opisem „Makarska”
Ziemia43°18′N 17°02′E/43,300000 17,033333
Strona internetowa

Historia

edytuj

W przeszłości znajdowała się tutaj rzymska osada, prawdopodobnie nazywana Muccurum. W VI w. została ona podbita przez Gotów, a następnie przez nich zniszczona. W późniejszych wiekach tutejsze tereny zdobyli Słowianie – traktowali miasto jako punkt strategiczny, z którego mogli atakować przepływające do Wenecji statki.

W kolejnych wiekach w Makarskiej rządzili królowie chorwacko-węgierscy, a w XV w. na tutejszych terenach pojawili się Turcy, którzy zostali stąd wypędzeni dopiero w 1646 r. za sprawą Wenecjan. Makarska była we władaniu Wenecjan, aż do 1797 r., kiedy nastąpił upadek Republiki Weneckiej. Wówczas te tereny zdobyli Habsburgowie.

Nazwa Makarska została wzmiankowana po raz pierwszy w 1502 r., a pochodzi od słowa „Makra” – najstarszej osady na tej części dalmatyńskiego wybrzeża, niegdyś stolicy jednego z trzech regionów Księstwa Neretwiańskiego[3].

Miasto zostało poważnie zniszczone w trakcie II wojny światowej. Część zabudowy, która ocalała podczas wojny, ucierpiała podczas trzęsienia ziemi w 1962 r. W kolejnych latach Makarska była sukcesywnie odbudowywana i rozbudowywana, a obecnie jest to jeden z najważniejszych ośrodków turystycznych w kraju[2].

Zabytki

edytuj
  • Klasztor franciszkański z 1614 r. (z kolekcją muszli)
  • Muzeum Miejskie – wystawia eksponaty etnograficzne, archeologiczne i historyczne związane z miastem
  • Katedra św. Marka z 1756 r. na placu Kačić Miošicia (na placu przed kościołem stoi pomnik o. Andriji Kačić Miošicia z 1890 r. i barokowa fontanna)

Turystyka

edytuj

Makarska należy do najcieplejszych miejscowości w Chorwacji. Występuje tu typowy klimat śródziemnomorski – gorące i suche lato oraz łagodna zima z dużą liczbą dni deszczowych. Rocznie notuje się tutaj ponad 2700 godzin słonecznych. Średnia temperatura roczna wynosi 20 °C, zaś średnia latem waha się pomiędzy 23 °C, a 27 °C[4].

Rozkwit masowej turystyki w jej okolicach nastąpił na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, a miał związek z wybudowaniem w 1965 roku drogi krajowej ze Splitu do Dubrownika – tzw. Magistrali Adriatyckiej (obecna droga krajowa nr D8). Do dzisiaj stanowi ona główną drogę kołową prowadzącą do miasta, lecz utraciła status międzynarodowej trasy E65 na rzecz – otwartego 22 grudnia 2008 – 40-kilometrowego odcinka autostrady A1 ŠestanovacRavča.

Miasto posiada dwa nadmorskie bulwary, wysadzane palmami i otoczone punktami gastronomiczno-handlowymi, a także półtorakilometrową, kamienistą plażę w zatoce Donja Luka. W płytkich wodach występują jeżowce. Plaże ze względu na małą szerokość są bardzo tłoczne, jednak ich długość pozwala na znalezienie miejsca o dowolnej porze dnia. Przy niewielkiej zatoce na peryferiach znajduje się kamienista plaża naturystyczna[2].

W mieście funkcjonuje znaczna liczba pensjonatów oraz hoteli. Pensjonaty oferujące pokoje (chor. „sobe”) są wyraźnie oznaczone tabliczką umieszczoną na budynku. W przekroju całego sezonu liczba turystów w Makarskiej przekracza 100 tysięcy[2].

Mimo bogatego nocnego życia, miasto charakteryzuje się stosunkowo wysokim poziomem bezpieczeństwa i niskim ryzykiem kradzieży[5]. Makarska słynie z klubów, pubów i dyskotek (wiele z nich organizowanych jest na świeżym powietrzu). W czasie wakacji odbywają się tutaj również liczne imprezy kulturalne.

W marinie zacumowanych jest wiele jachtów. Można w niej znaleźć połączenia promowe na pobliskie wyspy: Hvar i Brač, bądź skorzystać z rejsu statkiem w kierunku ujścia rzeki do morza, gdzie miesza się woda słodka i słona.

Populacja miasta

edytuj
Liczba mieszkańców osiedla/osady miejskiej Makarska[6][7]
1857 1869 1880 1890 1900 1910 1921 1931 1948 1953 1961 1971 1981 1991 2001 2011
1.963 2.093 2.193 2.379 2.456 2.720 2.720 2.834 2.851 3.096 4.164 6.845 9.342 11.743 13.381 13.426
Liczba mieszkańców osiedla/osady miejskiej Veliko Brdo
1857 1869 1880 1890 1900 1910 1921 1931 1948 1953 1961 1971 1981 1991 2001 2011
212 238 255 311 385 418 418 438 391 401 386 276 214 215 335 408

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Popis stanovništva, kućanstava i stanova 2011. Stanovništvo prema spolu i starosti, Zagreb: Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske, 2013 (Statistička izvješća; 1468), s. 550, ISSN 1333-1876 [zarchiwizowane 2023-02-12].
  2. a b c d Łukasz Ropczyński, Dalmacja Środkowa / Makarska [online], kierunekchorwacja.pl, 27 sierpnia 2014.
  3. makarskainfo.com: Makarska, Chorwacja. [dostęp 2017-01-30]. (pol.).
  4. „Makarska rivijera info”. makarska-rivijera.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-11)]..
  5. msz.gov.pl: Opisy krajów. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-23)]. (pol.).
  6. Republika Hrvatska – Državni zavod za statistiku: Naselja i stanovništvo Republike Hrvatske 1857.-2001.
  7. Državni zavod za statistiku - Naslovna [online], dzs.hr [dostęp 2024-04-24].

Linki zewnętrzne

edytuj