Maksymalna tolerowana fluktuacja fazy
Maksymalna tolerowana fluktuacja fazy (ang. maximum tolerable jitter [MTJ]) – zbiór największych wartości amplitudy fluktuacji fazy wyznaczony dla pewnego, określonego zakresu częstotliwości zmian tych fluktuacji, przy których testowane dane nie powodują większej od założonej ilości błędów.
Wymagania dotyczące MTJ dla europejskich traktów PCM podaje zalecenie ITU-T G.823[1] i O.171 a dla traktów SDH zalecenie G.825[2]. Dla sieci amerykańskich są to zalecenia: ITU-T G.824[3] (dla PCM) i ANSI T1.105.03[4] (dla traktów SONET).
Używane w Europie przyrządy pomiarowe powinny spełniać warunki dotyczące tolerowanej fluktuacji fazy zgodnie z zaleceniem O.171, jednakże wiele przyrządów, zwłaszcza starszego typu spełnia jedynie, znacznie łagodniejsze, warunki określone zaleceniem G.823. Instrukcja obsługi badanego przyrządu zwykle podaje wartości tolerowanych fluktuacji fazy.
Wymagania te podawane są zwykle w postaci masek nałożonych na przebieg jittera w funkcji jego częstotliwości, poniżej, których nie powinien spaść MTJ badanego przyrządu.
Przypisy edytuj
- ↑ ITU G.823 The control of jitter and wander within digital networks which are based on the 2048 kbit/s hierarchy
- ↑ ITU G.825 The control of jitter and wander within digital networks which are based on the synchronous digital hierarchy (SDH)
- ↑ ITU G.824 The control of jitter and wander within digital networks which are based on the 1544 kbit/s hierarchy
- ↑ ANSI T1.105.03 Telecommunications – Synchronous Optical Network (SONET) – Jitter at Network Interfaces
Zobacz też edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Signal Jitter (strona w języku angielskim)