Mancio Itō
Mancio Sukemasu Itō SJ (jap. 伊東マンショ), (ur. w 1570 w Tonokori (obecnie: Saito), zm. w 13 listopada 1612 w Nagasaki) – japoński jezuita, misjonarz i samuraj, rzecznik pierwszej japońskiej misji dyplomatycznej do Europy (Misja Tenshō)[1].
| Mancio Itō SJ Mansho Itō | |
 Portret Mancio Itō autorstwa Domenico Tintoretto z końca XVI wieku | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
wrzesień 1608 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Jako dziecko przeniósł się z rodziną do Funai (ob. Ōita), gdzie potem przyjął chrzest katolicki. Studiował w seminarium duchownym w Arimie, gdzie m.in. nauczył się łaciny. W 1582 wyruszył wraz z trzema innymi japońskimi studentami seminarium (Miguel Chijiwa, Julian Nakaura i Martinho Hara) z poselstwem dyplomatycznym, tzw. Misja Tenshō, do Europy jako rzecznik. Przez takie kraje jak: Portugalia, Hiszpania i Toskania delegaci japońscy dotarli do Rzymu, gdzie spotkali się z papieżem, który nadał Itō Order Złotej Ostrogi[1].
Po powrocie do Japonii w 1590 Mancio Itō dwukrotnie odmówił wstąpienia na służbę sioguna Hideyoshi Toyotomiego. Mimo sprzeciwu rodziny rozpoczął nowicjat w zakonie jezuitów 25 lipca 1591 i kontynuował studia w seminarium. W latach 1601-1604 przebywał na studiach teologicznych w Makau. Potem był wykładowcą w seminarium w Arimie, a we wrześniu 1608 w Nagasaki przyjął święcenia kapłańskie. W następnych latach prowadził działalność duszpasterską w regionach Yamaguchi i Obi. Kiedy zagraniczni misjonarze zostali wygnani z kraju (1611), Itō rozszerzył swoją działalność misyjną. Choroba zmusiła go do zaprzestania misji i pozostania w Nagasaki, gdzie zmarł[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Donald F. Lach, Asia in the Making of Europe, tom I: The Century of Discovery, University of Chicago Press, 1994, s.245-247, (ang.) ISBN 0-226-46732-5