Order Złotej Ostrogi

Order Złotej Ostrogi (łac. Ordo Militia Aurata, wł. Ordine dello Speron d'Oro) – jednoklasowy, drugi w kolejności order papieski.

Order Złotej Ostrogi
Ordo Militia Aurata
Awers
Awers
Gwiazda
Gwiazda
Baretka
Baretka wstęgi od 1905
Ustanowiono

7 lutego 1905
(wersja współczesna)

Dewiza

PRAEMIUM VIRTUTI PIETALI
(„NAGRODA CNOTY POBOŻNOŚCI”)

Powyżej

Order Najwyższy Chrystusa

Poniżej

Order Piusa IX

Powiązane

Kawaler Złotej Ostrogi

Nie jest znana data jego ustanowienia, a pierwszy dokument nadania pochodzi z 1539[1]. Nadawany był w latach 1559-1815 wraz z tytułem palatini przez papieża wspólnie z cesarzem, w 1841 został połączony z Orderem Świętego Sylwestra przez Grzegorza XVI i odtąd nadawany jako odznaczenie wyłącznie papieskie. Został przywrócony przez Piusa X w 1905 jako osobne odznaczenie wieszane na komandorskiej wstędze, a od 1932 na łańcuchu, w obu przypadkach wraz z gwiazdą[2]. Od 1966 może być nadawany wyłącznie chrześcijańskim głowom państw[1].

Dewizą orderu jest „praemium virtuti pietali” („nagroda cnoty pobożności”)[3].

Odznaczeni

edytuj

Wśród odznaczonych są m.in.[2]:

po 1905:

Ostatnim żyjącym kawalerem orderu był Jan, wielki książę Luksemburga, odznaczony w 1965[2] (zm. 23 kwietnia 2019).

Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Złotej Ostrogi.
Z tym tematem związana jest kategoria: Polacy odznaczeni Orderem Złotej Ostrogi.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Peter Bander van Duren: Orders of knighthood and of merit. The Pontifical, Religious and Secularised Orders, and their relationship to the Apostolic See. Londyn: Colin Smythe, 1995, s. 75, 79, 83.
  2. a b c Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 35-42.
  3. Stanisław Łoza, Stanisław Bieńkowski: Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne: co wiedziec o nich należy. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1928, s. 16
  4. a b c Teresa Kostkiewiczowa: Słownik literatury polskiego Oświecenia. Ossolineum, 1991, s. 330
  5. Joanna Olkiewicz: Opowieści o Włochach i Polakach. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1979, s. 240
  6. Krzysztof Kwaśniewski, Lech Trzeciakowski: Polacy w historii i kulturze krajów Europy Zachodniej. Slownik biograficzny. Warszawa: Instytut Zachodni, 1981, s. 191.