Husajn ibn Talal
Husajn ibn Talal, król Husajn I (arab. حسين بن طلال; ur. 14 listopada 1935 w Ammanie, zm. 7 lutego 1999 tamże) – król Jordanii z dynastii Haszymidów.
![]() | |
![]() | |
![]() | |
Król Jordanii | |
Okres |
od 1952 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Żona |
Dinah Abdul Hamid, |
Dzieci |
Alia, Abd Allah, Faisal, Zein, Aisha, Hayah, Ali, Hamza, Hashem, Iman, Raiyah |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Zarys biografii Edytuj
Najstarszy syn króla Jordanii Talala. Kształcił się w akademiach w Egipcie i Wielkiej Brytanii. Na czele państwa jordańskiego stał od 1952 (gdy objął tron po abdykacji chorego ojca) aż do śmierci w 1999. Uniezależnił się od wpływów Wielkiej Brytanii w 1956, kiedy włączył Legion Arabski (legion składał się z brytyjskich oficerów) do Jordańskich Sił Zbrojnych. W 1958 doprowadził do unii z Irakiem, tworząc krótkotrwałą Federację Arabską. Nie zdołał zapobiec stracie Zachodniego Brzegu Jordanu, utraconego podczas wojny sześciodniowej z Izraelem w 1967.
Doprowadził do likwidacji w 1970 baz Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP) innych zbrojnych formacji palestyńskich na terytorium Jordanii (wojna domowa znana jako Czarny Wrzesień). W 1988 zrezygnował z praw do Zachodniego Brzegu Jordanu na rzecz Palestyńczyków. W 1994 zawarł pokój z Izraelem. 4 lutego 1999 r. Hussein został przewieziony helikopterem na oddział intensywnej terapii w Centrum Medycznym Króla Husajna, na zachód od Ammanu. Później doniesiono, że był w śpiączce i był podłączony do aparatury podtrzymującej życie po tym, jak jego narządy zawiodły. Na zewnątrz Centrum Medycznego Króla Husajna w tłumie Jordańczyków, którzy czuwali tam od powrotu króla, podniósł się płacz żalu. Źródła pałacowe podały, że rodzina króla Husajna postanowiła nie wyłączać jego aparatu podtrzymującego życie, woląc pozwolić mu umrzeć w sposób naturalny. Telewizja jordańska podała w biuletynie informacyjnym w piątek (5 lutego 1999 r.) wieczorem, że król Husajn nadal znajduje się na intensywnej terapii. Prezenterzy telewizyjni ubierali się na czarno i emitowano programy o życiu króla. Zmarł 7 lutego 1999 roku o godzinie 11:43 na zawał serca. Królowa Noor i czterech z jego pięciu synów byli u jego boku[1][2]. W związku z jego śmiercią w Jordanii zarządzono trzy dni żałoby narodowej, a także zamknięto szkoły i wiele sklepów na znak szacunku[3]. Żałobę narodową ogłosiło kilka państw m.in. Zjednoczone Emiraty Arabskie (40 dni)[4][5], Egipt (3 dni)[6], Algieria (3 dni)[7], Oman (3 dni)[8], Syria (3 dni)[9], Jemen (3 dni)[5], Autonomia Palestyńska (3 dni)[5], Brazylia (3 dni)[10], Bangladesz (2 dni)[11], Kuwejt (2 dni)[5], Nepal (2 dni)[12], Indie (1 dzień)[13].
Małżeństwa i potomstwo Edytuj
Jego pierwszą żoną została Dina Abd al-Hamid, księżniczka egipska. Ich ślub odbył się 19 kwietnia 1955; rozwiedli się rok później. Mieli córkę:
- Alię (ur. 13 lutego 1956).
Po raz drugi ożenił się 25 maja 1961 z Antoinette Avril Gardiner, córką brytyjskiego pułkownika i doradcy w armii jordańskiej. Antoinette przyjęła imię Muna al-Husajn (Marzenie Husajna), ale nie nosiła tytułu królowej – jedynie tytuł księżnej. Para miała 4 dzieci:
- Abd Allaha II (ur. 1962)
- Fajsala (ur. 1963)
- Zajn (ur. 1968)
- Aiszę (ur. 1968)
24 grudnia 1972 poślubił Alię Baha ad-Din Tukan, Palestynkę, córkę jordańskiego dyplomaty. Zginęła ona w tajemniczych okolicznościach w katastrofie heliktoptera w 1977. Para miała 2 dzieci:
Jego czwartą żoną została 15 czerwca 1978 Amerykanka pochodzenia syryjskiego Elisabeth (Lisa) Halaby. Przyjęła ona imię: Nur al-Husajn (Światło Husajna). Para miała 4 dzieci:
Hobby Edytuj
- Król był krótkofalowcem. Znak wywoławczy, którym się posługiwał to: JY1.
Przypisy Edytuj
Bibliografia Edytuj
- Judith Miller , Death of a King; Cautious King Took Risks In Straddling Two Worlds, nytimes.com, 8 lutego 1999 [dostęp 2014-02-25] (ang.).
- ISNI: 0000 0001 1019 6666
- VIAF: 12340
- LCCN: n50030330
- GND: 118708279
- LIBRIS: 0xbd8tpj34qw6sd
- BnF: 11908086b
- SUDOC: 026929015
- NKC: xx0030570
- BNE: XX1314228
- NTA: 074509586
- Open Library: OL881118A, OL5985599A
- PLWABN: 9810667300005606, 9810538472705606
- NUKAT: n2004001786
- J9U: 987007262929205171
- CANTIC: a10837486
- WorldCat: lccn-n50030330