Manuel Cantarero del Castillo
Manuel Cantarero del Castillo (ur. 25 kwietnia 1926 w Maladze, zm. 27 marca 2009 w Madrycie[1]) – hiszpański polityk, dziennikarz, prawnik i publicysta, poseł do Kongresu Deputowanych, od 1986 do 1987 poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
25 kwietnia 1926 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 marca 2009 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, dziennikarz, prawnik, publicysta |
| Stanowisko |
poseł do Kongresu Deputowanych (1982–1986), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1987–1989) |
| Partia |
Falanga, Reforma Social Española, Alianza Popular, Partia Ludowa |
Życiorys
edytujSyn republikanina, który po zwycięstwie Francisco Franco udał się na emigrację. Ukończył studia prawnicze i dziennikarskie, kształcił się także jako oficer marynarki handlowej. Podjął praktykę w zawodzie adwokata. Zajmował kierownicze stanowisko w TASS (państwowej komórce zajmującej się bezpieczeństwem społecznym)[2], a także w krajowym zrzeszeniu uniwersyteckim. Pracował jako dziennikarz i korespondent prasowy m.in. w Maroku, został też dyrektorem tygodnika „Juventud” i wiceszefem sieci radiowej powiązanej z frankistami[3][1]. Opublikował kilka książek poświęconych tematom politycznym i wspomnieniowym[4].
W okresie frankistowskim należał do jedynej legalnej partii Falanga, należąc do jej lewicowego i prosocjalnego skrzydła[3]. Następnie wstąpił do ugrupowania Reforma Social Española, z ramienia którego bez powodzenia w 1977 kandydował do Kortezów; później działał w Alianza Popular oraz Partii Ludowej. W latach 1982–1986 należał do Kongresu Deputowanych z okręgu Guadalajara[2]. Od 1 stycznia 1986 do 5 lipca 1987 wykonywał mandat posła do Parlamentu Europejskiego w ramach delegacji krajowej. Przystąpił do Grupy Europejskich Demokratów. Został wiceprzewodniczącym Delegacji ds. stosunków z Jugosławią (styczeń–lipiec 1987), a także członkiem m.in. Komisji ds. Młodzieży, Kultury, Edukacji, Informacji i Sportu[5].
Żonaty z Hortensią Bandres, miał dwoje dzieci[2]. Zmarł po długiej chorobie[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Bonifacio Le Cuadra: Cantarero, un político honesto e incomprendido. elpais.com, 1 kwietnia 2009. [dostęp 2020-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 listopada 2015)]. (hiszp.).
- ↑ a b c Profil na stronie Kongresu Deputowanych. congreso.es. [dostęp 2020-08-19]. (hiszp.).
- ↑ a b c Joaquin Bardavio: Un reformista del falangismo. elmundo.es, 28 marca 2009. [dostęp 2020-08-22]. (hiszp.).
- ↑ Cantarero del Castillo, Manuel 1926–. worldcat.org. [dostęp 2020-08-22]. (ang.).
- ↑ Manuel Cantarero del Castillo. europarl.europa.eu. [dostęp 2020-08-19].