Marceli Lubomirski
książę, polityk emigracyjny, wolnomularz
Marceli Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 15 marca 1810, zm. 18 sierpnia 1865[1] w Neuilly-sur-Seine koło Paryża) – książę, polityk emigracyjny, wolnomularz, członek Komitetu Polskiego w Paryżu w czasie powstania styczniowego[2].
| |
.jpg) Szreniawa bez Krzyża | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Dorota Stecka-Olechnowicz |
| Żona |
Jadwiga Jabłonowska |
| Dzieci | |
Był synem Józefa Lubomirskiego właściciela dóbr Dubno, senatora-kasztelana Królestwa Polskiego w l. 1825-31[1]; wnukiem Michała generała wojsk koronnych i ojcem Józefa Maksymiliana[1] powieściopisarza francuskiego. Poślubił Jadwigę Jabłonowską, córkę Maksymiliana Jabłonowskiego 4 kwietnia 1837 r. w Warszawie.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Józef Lubomirski, genealogia.grocholski.pl [zarchiwizowane 2013-10-29].
- ↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, 1982, s. 351.