Marek Cetwiński

polski mediewista

Marek Cetwiński (ur. 18 maja 1945) – polski historyk, specjalizujący się w historii średniowiecza, naukach pomocniczych historii.

Marek Cetwiński
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

18 maja 1945

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia średniowieczna Polski, nauki pomocnicze historii
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1994
Uniwersytet Łódzki

Profesura

2005

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Uczelnia

Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie

Życiorys

edytuj

Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w 1994 na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego na podstawie rozprawy: Ideologia i poznanie. Społeczne funkcje mediewistyki śląskiej po 1945 roku[1]. Wykładał w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Był kierownikiem Zakładu Historii Starożytnej i Średniowiecznej na Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie[2]. W 2005 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 2012 został członkiem Komitetu Nauk Historycznych PAN[3].

29 stycznia 1979 został oskarżony przez działaczy wrocławskiego SKS o rozpowszechnianie na Uniwersytecie Wrocławskim fałszywego Biuletynu SKS „Podaj dalej”, zawierającego paszkwil na Leszka Budrewicza. W efekcie pięciu studentów stanęło przed komisją dyscyplinarną[4].

Wypromowane prace doktorskie

edytuj
  • Święta Kinga – rzeczywistość i legenda. Studium źródłoznawcze, 2006, Barbara Kowalska.
  • Opactwo kanoników regularnych w Czerwińsku w średniowieczu, 2005, Marek Stawski.
  • Rola wątków i motywów antycznych w Kronice Polskiej Mistrza Wincentego zwanego Kadłubkiem, 2000, Katarzyna Chmielewska.

Wybrane publikacje

edytuj
  • Rycerstwo śląskie do końca XIII w. Pochodzenie-gospodarka-polityka, Wrocław 1980.
  • Rycerstwo śląskie do końca XIII w.: biogramy i rodowody, Wrocław 1982.
  • Od Polski drewnianej do murowanej, Wrocław 1994.
  • Ideologia i poznanie. Społeczne funkcje mediewistyki śląskiej po 1945 roku, Częstochowa 1993.
  • Historia Wrocławia w datach pod red. Romualda Gellesa, Wrocław 1996.
  • Dzieje Wrocławia w datach, współautor: Zdzisław Czekierda, Wrocław 1992[5].
  • W czasach Jana Długosza, Wrocław 1995.
  • Śląski tygiel: studia z dziejów polskiego średniowiecza, Częstochowa 2001.
  • Metamorfozy śląskie: studia źródłoznawcze i historiograficzne, Częstochowa 2002.
  • Herby, legendy, dawne mity, współautor: Marek Derwich, Wrocław 1987.
  • Historia i polityka: teoria i praktyka mediewistyki na przykładzie badań dziejów Śląska, Kraków 2008.

Przypisy

edytuj
  1. Ideologia i poznanie. Społeczne funkcje mediewistyki śląskiej po 1945 roku w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI).
  2. Informacja na stronie AJD w Częstochowie. ih.ajd.czest.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)]..
  3. Skład, knh.pan.pl [dostęp 2015-10-23] [zarchiwizowane 2014-10-23] (pol.).
  4. Kryptonim „Gracze”. Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” (1976–1981), wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 532.
  5. Dzieje Wrocławia w datach [online], nukat.edu.pl [dostęp 2017-03-08].

Linki zewnętrzne

edytuj