Marek Gędek

polski dziennikarz

Marek Gędek (ur. 17 lutego 1965 w Hrubieszowie, zm. 15 czerwca 2018 w Lublinie) – polski medioznawca, historyk, dziennikarz, marketer, wykładowca akademicki, poeta.

Marek Gędek
Ilustracja
Marek Gędek (2015)
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1965
Hrubieszów

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 2018
Lublin

Zawód, zajęcie

dziennikarz, naukowiec

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej

Życiorys

edytuj

Absolwent historii Uniwersytetu Jagiellońskiego (1989) oraz studium podyplomowego na Wyższej Szkole Zarządzania i Marketingu w Warszawie (1998–1999). W roku 2009 uzyskał doktorat na Wydziale Politologii UMCS w Lublinie. Pracował jako adiunkt w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1].

Miał wieloletnie doświadczenie dziennikarskie, m.in. praca w polskich gazetach takich jak „Dzień” (1989–1991), „Nowy Świat”, „Express Fakty” (1992), „Edytor Press”, (1992), „Obserwator Codzienny” (1992), „Stop" (1992), „Gazeta Wyborcza” (1992–1996), „Życie”, „Rzeczpospolita” 1998–2000). Wydawca, sekretarz redakcji, szef działu w kilku dziennikach m.in. „Dzienniku Wschodnim” (1997–2004) i jako wydawca i sekreter redakcji „Kuriera Lubelskiego” (2004–2008).

W latach 1996–1999 pracował w Banku Depozytowo-Kredytowym S.A. w Lublinie jako rzecznik prasowy szefował zespołowi public relations. W latach 1999–2001 był rzecznikiem prasowym Banku Pekao S.A. (ekspertem ds. PR, dyrektorem, członkiem rady programowej miesięcznika finansowego „Bankier” oraz członkiem kolegium pisma „Lider”).

W latach 1985–1986 był współzałożycielem grupy poetyckiej „Kresy”. Opublikował tomiki wierszy: Antologia poezji (1984), Rewolucja Antychrysta (1989), Dominik (1991), Postindustrialny szept (1992), Ut sit (2004), Wojownicy bijących serc (2011), Niedokończony poemat (2015).

Działalność polityczna, społeczna i związkowa

edytuj

Działacz podziemnych struktur opozycyjnych (Solidarność”, KPN itp.). Aresztowany w 1986 roku.

Był współzałożycielem Towarzystwa Koronnego w Lublinie i prezesem w latach 1991–1992. Od 1993 r. był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich; członkiem Syndykatu Dziennikarzy Polskich (przewodniczący oddziału lubelskiego w latach 1994–1998); członkiem Towarzystwa Dziennikarskiego (wiceprezes 1993–1996); członkiem Rady Głównej Syndykatu Dziennikarzy Polskich (w latach 1994–1998); członkiem Konferencji Mediów Polskich (w latach 1994–1998); członkiem Rady Etyki Mediów (w latach 1994–1998); był również członkiem Towarzystwa Miłośników Lublina (wiceprezes od 2006) oraz członkiem Rady Naukowej Fundacji Instytut im. Kazimierza Wielkiego w Lublinie (od 2009).

Życie prywatne

edytuj

Był jednym z pierwszych supernumerariuszy Opus Dei z Lublina[2]. Z żoną Beatą miał czwórkę dzieci: Agnieszkę, Martę, Adama i Tymoteusza. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie[3]. Pochowany został na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie. Mszy pogrzebowej w kaplicy cmentarnej przewodniczył biskup Mieczysław Cisło. Nad trumną przemawiał m.in. dziekan Wydziału Nauk Społecznych KUL ks. prof. Stanisław Fel, dyrektor Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej KUL dr hab. Justyna Szulich-Kałuża[4].

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

edytuj

Był laureatem wielu nagród i wyróżnień[5], m.in.

Publikacje

edytuj

Opublikował blisko 30 książek i atlasów historycznych[8][9]. Napisał między innymi:

  • 2017, Kościół i chrześcijaństwo na ziemiach polskich : atlas historyczny, s. 165. Bellona, Warszawa 2017 ISBN 978-83-11-14167-4
  • 2016, Nieznane dzieje Polski 1943–2015, s. 925. Fronda, Warszawa 2016. ISBN 978-83-8079-105-3;
  • 2015, Wojny polsko-moskiewskie od XV do VIII wieku, s. 300. Bellona, Warszawa 2015. ISBN 978-83-11-13579-6;
  • 2014, Tajemnica początków Polski – Fascynująca historia ludu Wenedów, s. 390. Bellona, Warszawa 2014. ISBN 978-83-11-13398-3;
  • 2009, Atlas historyczny wojen polskich, s. 90–91. Bellona, Warszawa 2009. ISBN 978-83-11-11642-9;
  • 2012, „Wizerunek firmy w kontekście jej rozwoju” (studium przypadku), Wydawnictwo Pietrzak;
  • 1996, Najdawniejsze dzieje ziemi hrubieszowskiej (do XV wieku, Najdawniejsze dzieje ziemi hrubieszowskiej (do XV wieku).

W roku 2020 ukazało się pośmiertne wydanie jego ostatniej książki:Pasja w pasji, czyli moje (nie)umieranie, s. 121. Wardakowie - Codis, Warszawa 2020. ISBN 978-83-952015-5-4[10].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj