Wikipedia

Marek Nowakowski (aktor)

polski reżyser i aktor

Marek Nowakowski (ur. 14 czerwca 1946, zm. 8 maja 2018[1]) – polski reżyser oraz aktor telewizyjny i teatralny.

Marek Nowakowski
Data urodzenia

14 czerwca 1946

Data śmierci

8 maja 2018

Zawód

aktor, reżyser

Życiorys

edytuj

4 kwietnia 1967 roku Nowakowski miał swój debiut w roli młodego Inny w „Karierze Artura Ui” Bertolta Brechta w reż. Mieczysława Górkiewicza na scenie Teatru Polskiego w Bielsku-Białej. W latach 1968–1973 występował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim.

Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie[2].

II Reżyser

edytuj

Współpraca reżyserska

edytuj

Współpraca scenariuszowa

edytuj
  • 1992: A & B

Reżyseria

edytuj

Filmografia

edytuj
  • 1973: Janosik – zbójnik Klimek (odc. 2, 5, 6)
  • 1975: Dyrektorzy – robotnik (odc. 6)
  • 1976: Za metą start – trener Stefan
  • 1976: Próba ognia
  • 1976: Brunet wieczorową porą – „czerwony kapelusz”
  • 1977: Zimne ognie – aktor grający milicjanta
  • 1977: Kapitan z Oriona – radiooperator
  • 1978: Znaków szczególnych brak – Wincenty
  • 1978: Ślad na ziemi – kierowca (odc.3)
  • 1978: Do krwi ostatniej...
  • 1979: Tajemnica Enigmy (odc. 7)
  • 1979: Racławice. 1794
  • 1979: Do krwi ostatniej
  • 1980: Powstanie listopadowe. 1830–1831
  • 1980: Miś – kierowca garbusa, mąż przekupki z mięsem
  • 1980: Kto za? – sanitariusz
  • 1981: Krótki dzień pracy – lekarz w budynku KW w Radomiu (nie występuje w napisach)
  • 1981: Chłopiec – członek komisji egzaminacyjnej
  • 1982: Odwet – organizator zjazdu intonujący „Prząśniczki”
  • 1982: Odlot – pracownik FSM (nie występuje w napisach)
  • 1982: Karczma na bagnach – Jeremiasz Korczyński „Jaremka”, żołnierz Gierałtowskiego
  • 1984: Umarłem by żyć – kierowca karetki przewożący zwłoki
  • 1985: Zdaniem obrony – milicjant (w odcinku pt. Starzy znajomi)
  • 1985: Sceny dziecięce z życia prowincji
  • 1995–1996: Ekstradycja – 2 role: kierowca komendanta policji (sezon 1, odc. 2), policjant wychodzący z magazynu druków (sezon 2, odc. 3)
  • 1996: Autoportret z kochanką
  • 1997: Sztos – grający w kasynie „Gruchy”
  • 1997: Ciemna strona Wenus
  • 2000: Prymas. Trzy lata z tysiąca
  • 2001: Tam i z powrotem – tajniak w mieszkaniu Hoffmana
  • 2001: Poranek kojota – opiekun tirówek
  • 2002: Sfora – celnik (odc. 7, 9)
  • 2002: E=mc² – policjant w pubie „Nie ma mocnych”
  • 2002: Sfora: Bez litości – celnik
  • 2003: Lokatorzy – elektryk (odc. 140)
  • 2003: Kasia i Tomek – kierowca (sezon 3, odc. 20)
  • 2004–2007: Kryminalni – 2 role: geofizyk (odc. 5), Zenon Kołodziej „Kupiec” (odc. 31, 45, 64, 65, 66, 67)
  • 2007: Pitbull – brat porwanego (odc. 7)
  • 2011: 1920 Bitwa Warszawska – żołnierz nawołujący rannych do walki
  • 2014–2017: Ojciec Mateusz – 6 ról: przechodzień w Warszawie (odc. 157), sprzedawca samochodów (odc. 159), gospodarz (odc. 160), właściciel warsztatu (odc. 162), Ludwik Majcherek (odc. 186), starszy pan (odc. 220)

Życie prywatne

edytuj

Był ojcem aktorki Karoliny Nowakowskiej oraz mężem aktorki Jiřiny Nowakowskiej[3][4].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Rafał Dajbor, Marek Nowakowski. Pożegnanie (14.06.1946-08.05.2018) [online], encyklopediateatru.pl, 10 maja 2018 [dostęp 2021-05-05] (pol.).
  2. ↑ Marek Nowakowski w bazie filmpolski.pl
  3. ↑ Rozmowy o marce: Jirina Nowakowska – Lady Business, ladybusiness.pl [online], 28 lipca 2015 [dostęp 2021-06-10].
  4. ↑ Joanna Rutkowska, party.pl [online], 10 maja 2018 [dostęp 2021-06-10].

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Nowakowski_(aktor)&oldid=71588177”