1920 Bitwa warszawska
1920 Bitwa warszawska – polski film wojenny w reżyserii Jerzego Hoffmana, którego akcja rozgrywa się na tle wojny polsko-bolszewickiej. Pierwszy polski pełnometrażowy film zrealizowany w technologii 3D[2].
| ||
![]() | ||
Gatunek | wojenny | |
Rok produkcji | 2011 | |
Data premiery | 30 września 2011 | |
Kraj produkcji | ![]() | |
Język | polski, rosyjski | |
Reżyseria | Jerzy Hoffman Andrzej Kotkowski (współpraca reż.) Łukasz Kośmicki (współpraca reż.) | |
Scenariusz | Jarosław Sokół (wraz z Jerzym Hoffmanem) | |
Główne role | Daniel Olbrychski Borys Szyc Natasza Urbańska | |
Muzyka | Krzesimir Dębski | |
Zdjęcia | Sławomir Idziak | |
Scenografia | Andrzej Haliński | |
Kostiumy | Magdalena Tesławska, Andrzej Szenajch | |
Montaż | Marcin Bastkowski | |
Produkcja | Jerzy Michaluk | |
Dystrybucja | Forum Film Poland | |
Budżet | 27 mln zł (9 mln USD)[1] |
Problem z odtwarzaniem pliku? Zobacz Pomoc. |
FabułaEdytuj
Akcja filmu rozgrywa się w trakcie trwania wojny polsko-bolszewickiej. Polski poeta i ułan Jan Krynicki (Borys Szyc), w przeddzień wyruszenia wraz z Wojskiem Polskim z Warszawy, żeni się z polską artystką estradową Olą Raniewską (Natasza Urbańska). Ślubu udziela im ksiądz Ignacy Skorupka (Łukasz Garlicki).
Bolszewicy, na czele z Włodzimierzem Leninem, podejmują decyzję o inwazji na Polskę – a także Niemcy i Francję – celem rozprzestrzeniania rewolucji proletariackiej na inne kraje.
Wojska polskie zdobywają Kijów.
Jan Krynicki na froncie prześmiewczo odczytuje bolszewicką ulotkę skierowaną do polskich żołnierzy. Zostaje oskarżony o agitację, aresztowany i skazany przez sąd polowy na karę śmierci. Przed egzekucją ratuje go atak wojsk wroga. Dowodzący oddziałem bolszewickim czekista Bykowski (Adam Ferency), patrzący z sympatią na, skazanego na śmierć przez „burżuazyjne” wojsko, polskiego żołnierza, proponuje mu pozostanie wraz z nim w charakterze tłumacza-redaktora, mającego pomagać w redakcji propagandowych ulotek. W istocie zaś, siłą włącza go do oddziału.
Ola dowiaduje się o zaginięciu w akcji męża od majora Wieniawy (Bogusław Linda). Natarczywie narzucający się jej kapitan Kostrzewa (Jerzy Bończak) informuje ją o zdradzie i wstąpieniu Krynickiego do wojsk bolszewickich, by wykorzystać sytuację, co, finalnie, nie udaje mu się.
Krynicki ucieka od bolszewików i przyłącza do napotkanego oddziału kozaków, którzy przeszli na polską stronę. Wkrótce udaje mu się przedostać do polskich wojsk.
Ola, widząc zagrożenie wynikłe z ataku wojsk bolszewickich i nie mogąc znieść bezczynności, dołącza do polskiej armii jako sanitariuszka kobiecej formacji wojskowej działającej w czasie wojny – Ochotniczej Legii Kobiet.
W tym czasie Wincenty Witos (Andrzej Strzelecki) zostaje premierem RP i wygłasza odezwę do narodu "Ojczyzna w niebezpieczeństwie! Polacy!".
Marszałek Polski, Józef Piłsudski (Daniel Olbrychski), opracowuje samotnie plan kontrofensywy. Polskiemu kontrwywiadowi udaje się rozpracować szyfry armii bolszewickiej. Nadawaniem Pisma Świętego zagłuszają komunikację między bolszewickimi armiami.
W kulminacyjnym punkcie wojny dochodzi do konfrontacji wojsk polskich i bolszewickich pod Warszawą (bitwa pod Radzyminem, która decyduje o losach bitwy, oraz bitwa pod Ossowem, gdzie ginie ks. Ignacy Skorupka - na polu walki z krzyżem w ręku). W bitwie, polskie wojska odnoszą spektakularne zwycięstwo, wojska bolszewickie zostają rozgromione, Krynicki ranny i trafia do szpitala polowego, w którym jako pielęgniarka pracuje Ola. Tym sposobem dochodzi do szczęśliwego połączenia małżonków.
ObsadaEdytuj
- Daniel Olbrychski – jako Józef Piłsudski
- Borys Szyc – jako Jan Krynicki, żołnierz polski, ułan
- Natasza Urbańska – jako Ola Raniewska, żona Jana, aktorka teatrzyku rewiowego
- Marian Dziędziel – jako generał Tadeusz Rozwadowski
- Bogusław Linda – jako major Bolesław Wieniawa-Długoszowski
- Jerzy Bończak – jako kapitan Kostrzewa
- Ewa Wiśniewska – jako Ada
- Stanisława Celińska – jako pani Zdzisia
- Adam Ferency – jako czekista Bykowski
- Olga Kabo – jako Sofia Nikołajewna
- Łukasz Garlicki – jako ks. Ignacy Skorupka
- Wojciech Solarz – jako Samuel
- Piotr Głowacki – jako Anatol
- Andrzej Strzelecki – jako Wincenty Witos
- Wiktor Zborowski – jako Charles de Gaulle
- Wojciech Pszoniak – jako generał Maxime Weygand
- Bartosz Opania – jako pułkownik Bolesław Jaźwiński
- Nikołaj Ortynski – jako bolszewik-dowódca
- Aleksander Domogarow – jako sotnik Kryszkin
- Dariusz Biskupski – jako Ratajczak
- Ewa Wencel – jako Więcławska
- Ilja Zmiejew – jako mówca na wiecu
- Marek Kossakowski – jako Jones
- Artur Owczarek – jako dziennikarz amerykański
- Jacek Poniedziałek – jako Józef Haller
- Dariusz Kordek – jako Władysław Sikorski
- Michał Żebrowski – jako Władysław Grabski
- Aleksandr Choszabajew – jako Michaił Tuchaczewski
- Grażyna Szapołowska – jako Korwin-Piotrowska
- Igor Guzun – jako Józef Stalin
- Wiktor Bałabanow – jako Włodzimierz Lenin
- Zdzisław Szymborski – jako konferansjer
- Antoni Królikowski – jako członek komisji rekrutacyjnej
- Jarosław Boberek – jako ułan Paproch
- Janusz Sieniawski – jako sierżant Sowa
- Jerzy Braszka
- Szymon Kuśmider
- Bartek Turzański – jako polski żołnierz
- Krzysztof Dracz – jako Lew Trocki
- Sławomir Holland – jako członek sądu wojskowego
- Mateusz Banasiuk – jako żołnierz
- Andrzej Kopiczyński – jako ksiądz
- Wojciech Olszański – jako bolszewik na koniu
ProdukcjaEdytuj
Budżet filmu wyniósł 27 milionów złotych (około 9 milionów dolarów).
Zdjęcia do filmu rozpoczęły się 29 czerwca 2010 i zostały zrealizowane w technice 3D. Konsultantem historycznym był prof. Janusz Cisek. Muzykę skomponował Krzesimir Dębski; za militaria odpowiadał Tomasz Bierawski, a charakteryzację postaci wykonały Mira Wojtczak i Liliana Gałązka[3]. W filmie wzięło udział 3,5 tysiąca statystów.
Zdjęcia zakończono 30 września 2010. Film był współfinansowany m.in. przez Bank Zachodni WBK i Polski Instytut Sztuki Filmowej. Jest to pierwszy polski film pełnometrażowy zrealizowany w całości w technologii 3D[2].
Plenery: Twierdza Modlin, Warszawa, Lublin, Sucha k. Węgrowa, Piotrków Trybunalski, Zamość, Kazuń, Zielonka, Poświętne (kościół św. Józefa).
Na potrzeby filmu powstały dwie repliki czołgu Renault FT-17. Ze względu na krótki czas na przygotowanie pojazdów (cztery miesiące) repliki nie pokrywają się w 100% z oryginałem (brak m.in. kompletnego wnętrza)[4].
Odbiór filmuEdytuj
Paweł Felis, recenzent „Gazety Wyborczej”, przyznał filmowi dwie gwiazdki w 6-stopniowej skali i skrytykował film jako „mechaniczną, historyczną pogadankę, która nieudolnie symuluje wielkie emocje, a jest tylko chaotycznym zbiorem upiornie nieekscytujących fragmentów” oraz wytknął brak psychologicznej głębi postaci[5].
Z kolei Jacek Rakowiecki, redaktor naczelny miesięcznika „Film”, ocenił pozytywnie produkcję, nazywając ją „drugim cudem nad Wisłą”. Dziennikarz zwracał uwagę przede wszystkim na znakomite zdjęcia Sławomira Idziaka w technologii 3D, a także „sprawnie poprowadzony przez reżysera wątek miłosny”[6].
Według „Gazety Wyborczej”, uśredniona ocena filmu, obliczona na podstawie recenzji pism i serwisów m.in. takich jak „Newsweek”, „Rzeczpospolita”, „Przekrój”, onet.pl czy fdb.pl, wynosi 4/10[7].
W 2012 roku 1920 Bitwa warszawska zdobyła pięć Węży – nagród przyznawanych dla najgorszych polskich filmów, będących odpowiednikiem amerykańskich Złotych Malin. Obraz Hoffmana zdobył Węże w kategoriach: Najgorszy film 3D, Aktorka (Natasza Urbańska), Duet na ekranie (Borys Szyc i Natasza Urbańska), Scenariusz (Jerzy Hoffman i Jarosław Sokół) oraz Żenująca scena (Natasza Urbańska i ckm)[8].
Zobacz teżEdytuj
- 1920. Wojna i miłość – serial telewizyjny osadzony w podobnych realiach historycznych
PrzypisyEdytuj
- ↑ Bitwa warszawska 1920 – zakładka „o filmie”. [dostęp 2011-12-26].
- ↑ a b Alicja Żebruń: Pierwszy polski pełnometrażowy film 3D niedługo w kinach. [dostęp 2013-09-28].
- ↑ Kręcą Bitwę Warszawską: Olbrychski jak Piłsudski (pol.). gazeta.pl. [dostęp 2010-06-28].
- ↑ Strona fundacji zajmującej się budową replik (pol.). [dostęp 2012-09-04].
- ↑ Paweł Felis. 1920 Bitwa Warszawska. „Gazeta Wyborcza”, s. 4, 30 września 2011.
- ↑ Jacek Rakowiecki. 1920 Bitwa Warszawska. Drugi cud nad Wisłą. „Film”, s. 81, październik 2011.
- ↑ Krytycy bezlitośni dla „1920 Bitwy Warszawskiej”. I tylko jeden szaleniec.. (pol.). 2011-09-30. [dostęp 2011-10-02].
- ↑ Nagrody Węże 2012: Najgorszy polski film 2011 roku wybrany (pol.). 2012-04-02. [dostęp 2011-02-06].
BibliografiaEdytuj
- 1920 Bitwa warszawska w bazie Filmweb
- 1920 Bitwa warszawska w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzneEdytuj
- Oficjalna zarchiwizowana strona filmu (pol.). bitwawarszawska1920film.pl. [dostęp 2013-09-28].
- Relacja z planu filmu 1920 Bitwa warszawska