Wikipedia

Stanisława Celińska

polska aktorka

Stanisława Maria Celińska-Mrowiec (ur. 29 kwietnia 1947 w Warszawie) – polska aktorka i wokalistka. Laureatka Orła za najlepsze drugoplanowe role kobiece w filmach: Pieniądze to nie wszystko (2001) i Joanna (2010).

Stanisława Celińska
Ilustracja
Stanisława Celińska podczas 46. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (2009)
Imię i nazwisko

Stanisława Maria Celińska-Mrowiec

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1947
Warszawa

Zawód

aktorka, piosenkarka

Lata aktywności

od 1968

Zespół artystyczny
Teatr Współczesny w Warszawie
(1969–1974, 1981–1983, 2006–2011)
Teatr Nowy w Warszawie
(1983–1988)
Teatr Dramatyczny w Warszawie
(1989–1990)
Teatr Nowy w Poznaniu
(1990–1991)
Teatr Studio w Warszawie
(1995–2003)
Teatr Rozmaitości w Warszawie
(2000, 2003–2006)
Nowy Teatr w Warszawie
(2011–2015)
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Rodzina i edukacja

edytuj

Jest córką Stefana i Barbary Celińskich[1]. Ojciec był pianistą, a matka – skrzypaczką, która grała w orkiestrze Domu Wojska Polskiego[2][3][4]. Ze strony matki ma rosyjskie i hiszpańskie korzenie, zaś ojciec pochodził ze szlacheckiego rodu herbu Zaremba[5]. Jest jedynaczką, ale ma starszą siostrę przyrodnią Elżbietę z pierwszego małżeństwa ojca[6]. Po śmierci ojca wówczas trzyletnia Celińska razem z matką zamieszkały u jej babki (macochy matki), Janiny Łysakowskiej[7].

Maturę zdała w XLI Liceum Ogólnokształcącym im. Joachima Lelewela w Warszawie[8]. W 1969 ukończyła naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie pod kierunkiem Ryszardy Hanin i Ryszarda Barycza[9]; jej spektaklem dyplomowym była sztuka Gwiazdy i winogrona w reżyserii Mariana Jonkajtysa[10].

Kariera aktorska

edytuj

Jako dziecko występowała podczas kościelnych jasełek[11]. Kiedy miała 12 lat, zainspirowana książką o aktorce Helenie Modrzejewskiej, podjęła decyzję, że zostanie aktorką[12]. W tym celu zapisała się kółka teatralnego prowadzonego przez Krystynę Kłosowską, później uczęszczała na zajęcia aktorskie Jerzego Kamieńskiego w Pałacu Młodzieży w Warszawie i uczyła się aktorstwa u Mirosława Gruszczyńskiego w Żoliborskim Domu Kultury[13]. Była jednym z założycieli kabaretu studenckiego „Coś”, z którym w 1967 otrzymała pierwszą nagrodę na Przeglądzie Teatrów i Kabaretów Studenckich Warszawy i zajęła drugie miejsce na 2. Festiwalu Artystycznym Młodzieży Akademickiej w Świnoujściu[14]. Brała udział w programach muzycznych i spektaklach Studenckiego Teatru Satyryków. Odrzuciła propozycję występów w Kabarecie Olgi Lipińskiej[15].

 
Celińska jako „Japonka po przejściach” w Udając ofiarę braci Presniakow

Występowała w teatrach warszawskich: Współczesnym (1969–1974, 1981–1983, 2006–2011), Nowym (1983–1988), Dramatycznym (1989–1990), Studio (1995–2003) i Kwadrat, a także Teatrze Nowym w Poznaniu (1990–1991). Występowała także w Teatrze Telewizji i Teatrze Polskiego Radia[16]. W 1984 premierowo wystąpiła w monodramie De Profiundis według Pieśni Jana Kochanowskiego i biblijnej Księgi Hioba w przekładzie Czesława Miłosza[17]. Za występ w spektaklu Sary Kane Oczyszczeni (reż. Krzysztof Warlikowski) w Teatrze Rozmaitości w Warszawie otrzymała w 2002 nagrodę Feliksa Warszawskiego za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą[18]. W latach 2011–2015 była aktorką Nowego Teatru w Warszawie, w którym występowała w spektaklach Krzysztofa Warlikowskiego[19].

Jako aktorka filmowa zadebiutowała rolą Żydówki Niny w filmie Andrzeja Wajdy Krajobraz po bitwie (1970) u boku Daniela Olbrychskiego[20]. Po sukcesie dramatu odrzuciła propozycję zagrania Kasi w ekranizacji Wesela i wcielenia się w postać Marianny Cel w biograficznym filmie wojennym Bohdana Poręby Hubal[21]. Zagrała w filmach: Piżama (1971) Antoniego Krauze, Na przełaj (1972) Janusza Łęskiego, Hipoteza (1973) Krzysztofa Zanussiego i Nie ma róży bez ognia (1974) Stanisława Barei[22]. Sympatię widzów zyskała dzięki roli Agnieszki w dramacie Jerzego Antczaka Noce i dnie (1975)[22]. W latach 90. odrzuciła propozycję zagrania w ekranizacji Ferdydurke[23]. Za rolę dozorczyni w dramacie Feliksa Falka Joanna (2010) otrzymała nagrodę Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą[24].

Telewizyjną rozpoznawalność zyskała dzięki rolom serialowym: zagrała Bożenę Lewicką w Alternatywy 4, Janeczkę w Samym życiu i Haliny Czajki w Mamuśkach[25].

Została bohaterką filmu dokumentalnego Marty Węgiel Dekalog pewnej aktorki, czyli Stasia Celińska (2001)[26].

Kariera muzyczna

edytuj

Kiedy była nastolatką, nagrała z Jerzym Kamińskim swoją pierwszą autorską piosenkę – „Piegowata dziewczyna”, która została wyemitowana w audycji radiowej Na warszawskiej fali[27]. W tamtym okresie śpiewała tez utwór „Cień” ze słowami Mariana Hemara[28]. Zwyciężyła w telewizyjnym konkursie muzycznym Dziewięciu najlepszych, w którym zaśpiewała piosenki „Malowana lala” Karin Stanek i „You Are My Destiny” Paula Anki, a w nagrodę wystąpiła podczas koncertu zespołu Niebiesko-Czarni we Wrocławiu[29].

Dostrzeżona podczas telewizyjnego występu z kabaretowym programem Czas wiśni, otrzymała w 1969 zaproszenie do udziału w konkursie „Debiutów” w ramach 7. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, w którym zwyciężyła z utworem „Ptakom podobni”[30].

Wielokrotnie brała udział na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej, a jej występy otrzymywały zawsze pozytywne recenzje krytyków dzięki jej tubalnemu głosowi, osobowości i umiejętnościom interpretacyjnym[31]. Do klasyki przeszedł jej krótki, ale efektowny występ z piosenką „Uśmiechnij się! Jutro będzie lepiej!” w 1994[32][33]. Popularność zdobył także „Song sprzątaczki” w jej wykonaniu[34]. Występuje bądź występowała z recitalami: Piękny świat (w którym śpiewała utwory Papuszy), Zorba i inni, Piękny świat i Domofon, czyli śpiewniczek Stanisławy C[35].

 
Celińska (2011)

W 2009 wydała singiel „Atramentowa rumba”, który nagrała z zespołem Los Locos[36]. W 2012 premierę miał jej album pt. Nowa Warszawa, który nagrała z pianistą Bartłomiejem Wąsikiem i Royal String Quartet. W maju 2015 wydała album pt. Atramentowa…, za którego wysoką sprzedaż uzyskała certyfikat podwójnie platynowej płyty. W odpowiedzi na sukces komercyjny albumu w październiku 2015 wydała jego reedycję pt. Atramentowa… Suplement zawierającą dodatkowe utwory[37] (status platyny) oraz Świątecznie...[38][39], za którego sprzedaż uzyskała status złotej płyty. Wszystkie trzy albumy Celińskiej znalazły się w pierwszej 50 najlepiej sprzedających się płyt w 2016.

25 maja 2018 wydała album pt. Malinowa, za który uzyskała certyfikat złotej płyty[40], a w marcu 2019 otrzymała nagrodę Fryderyka w kategorii album roku – muzyka poetycka[41]. W czerwcu tego samego roku wystąpiła na 56. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[42][43]. W czerwcu 2018 wystąpiła w koncercie Od Opola do Opola podczas 55. KFPP w Opolu, na którym otrzymała Nagrodę TVP1. 10 listopada tego samego wystąpiła podczas Koncertu dla Niepodległej. 2 czerwca 2019 wzięła udział w koncercie z okazji 40 rocznicy pielgrzymki Jana Pawła do Polski, podczas którego wykonała „Inwokację” Adama Mickiewicza do muzyki Macieja Muraszki[44][45]. 6 września 2020 podczas koncertu premier na 57. KFPP w Opolu otrzymała nagrodę publiczności im. Karola Musioła za utwór „Niech minie złość”[46][47].

Życie prywatne

edytuj

Jej mężem był aktor Andrzej Mrowiec, z którym ma dwoje dzieci: córkę Aleksandrę i syna Mikołaja[48].

Otwarcie mówi o swoim alkoholizmie[49]. W lipcu 1988, w wieku 41 lat[50], zaprzestała spożywania alkoholu[51].

Dyskografia

edytuj

Albumy

edytuj
Rok Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat Sprzedaż
POL
2002 Złota kolekcja: Ptakom podobni –
Złota kolekcja: Portret muzyczny
  • Data: 2002
  • Wydawca: EMI Music Poland
  • Format: CD
 –
2012 Nowa Warszawa (oraz Bartek Wąsik i Royal String Quartet)
  • Data: 7 grudnia 2012[52]
  • Wydawca: Nowy Teatr
  • Format: CD, digital download
 40[53]
2015 Atramentowa… 1[55]
  • POL: 60 000+
Atramentowa… Suplement
  • Data: 23 października 2015[57]
  • Wydawca: Polskie Radio
  • Format: CD, digital download
 1[58]
  • POL: platynowa płyta[59]
  • POL: 30 000+
2016 Świątecznie...
  • Data: 10 listopada 2016[60]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 10[61]
  • POL: złota płyta[62]
  • POL: 15 000+
2018 Malinowa…
  • Data: 25 maja 2018[63]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 3[64]
  • POL: platynowa płyta[65]
  • POL: 30 000+
2020 Jesienna...
  • Data: 26 maja 2020[66]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 7[67]
2021 Domofon 15[69]
2022 Przytul
  • Data: 26 maja 2022[70]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 13[71]
2024 Uwierz
  • Data: 22 listopada 2024[72]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 85[73]
„–” album nie był notowany.

Albumy koncertowe

edytuj
Tytuł Dane dot. albumu
Koncerty w Trójce vol. 3. Nie jesteś sama. Piosenki
Agnieszki Osieckiej (oraz Artur Barciś i Krystyna Tkacz)
  • Data: 27 maja 2013
  • Wydawca: Polskie Radio

Pocztówki dźwiękowe

edytuj
Tytuł Dane dot. albumu
Mówiły mu (Maryla Rodowicz) /
Ptakom podobni (Stanisława Celińska)
  • Data: 1969
  • Wydawca: B. Praśniewska Studio Nagrań

Single i notowane utwory

edytuj
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
LP3
[74]
„Czerń i biel” 2015 6 Atramentowa…
„Wielka słota” (gościnnie: Zygmunt Staszczyk) 7
„Trudny dzień” 26 Atramentowa… Suplement
„Jej portret” (oraz Kinga Preis, Eliza Rycembel) 2016 30 –
„Kołysanka” 29 Świątecznie...
„Cudem jest świat” 2018 30 Malinowa…
„Mija raz dwa” 21
„Gdzie jesteś dziewczyno” 32
„Modlitwa o pokój” 39 Jesienna...
„Liczy się moment” 2020 48

Inne

edytuj
Album Rok Utwór Źródło
Cudowny świat (różni wykonawcy) 2010 „Uciekaj moje serce” [75]
Empik prezentuje dobre piosenki: Agnieszka Osiecka zaśpiewana (różni wykonawcy) 2015 „Nie żałuję” [76]
Empik prezentuje dobre piosenki: Bułat Okudżawa zaśpiewany (różni wykonawcy) „Majster Grisza” [77]
Empik prezentuje dobre piosenki: Konstanty Ildefons Gałczyński zaśpiewany (różni wykonawcy) „Wszystko się chwieje” [78]
Empik prezentuje dobre piosenki: Julian Tuwim zaśpiewany (różni wykonawcy) „Grande Valse Brillante” [79]
Empik prezentuje dobre piosenki: Bertolt Brecht zaśpiewany (różni wykonawcy) 2016 „Tango marynarzy” [80]

Role teatralne

edytuj
Spektakl Rok Rola Uwagi Źródło
„Wielki człowiek do małych interesów” 1968 Aniela reżyseria: Jerzy Kreczmar, Teatr Współczesny w Warszawie [81]
„Po górach, po chmurach” 1969 Diabełek reżyseria: Erwin Axer, Teatr Współczesny w Warszawie
„Konflikt” pasażerka reżyseria: Jerzy Kreczmar, Teatr Współczesny w Warszawie
„Patent” 1970 Rosinella reżyseria: Helmut Kajzar, Teatr Współczesny w Warszawie
„Wstęp do musicalu, czyli Helicon” reżyseria: Maciej Englert, Teatr Współczesny w Warszawie
„Matka” Zofia Plejtus reżyseria: Erwin Axer, Teatr Współczesny w Warszawie
„Akwarium 2” Wiera vel Wera Rybianka reżyseria: Tadeusz Łomnicki, Teatr Współczesny w Warszawie
„Potęga ciemnoty” 1971 Akulina reżyseria: Erwin Axer, Teatr Współczesny w Warszawie
„Król Jeleń” 1972 Angela reżyseria: Giovanni Pampiglione, Teatr Współczesny w Warszawie
„Sama Słodycz” 1973 Sama Słodycz reżyseria: Zygmunt Hübner, Teatr Współczesny w Warszawie
„Zmierzch długiego dnia” Katarzyna
„Dokąd” reżyseria: Stanisława Celińska i Andrzej Mrowiec, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Lir” 1974 Fontanella reżyseria: Erwin Axer, Teatr Współczesny w Warszawie
„Bal manekinów” Manekin damski 34 reżyseria: Janusz Warmiński, Teatr Ateneum w Warszawie
„Happy end” 1976 Lilian Holiday reżyseria: Olga Lipińska, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Wcześniak” 1977 synowa reżyseria: Janusz Zaorski, Teatr Na Woli w Warszawie
„Przedstawienie »Hamleta« we wsi Głucha Dolna” Gertruda reżyseria: Kazimierz Kutz, Teatr Na Woli w Warszawie
„Dusia, Ryba, Wal i Leta” 1978 Ryba reżyseria: Agnieszka Holland, Teatr Ateneum w Warszawie
„Opera za trzy grosze” 1980 Lucy Brown reżyseria:Ryszard Peryt, Teatr Ateneum w Warszawie
„Smok” 1981 Kot reżyseria: Krzysztof Zaleski, Teatr Współczesny w Warszawie
„Pastorałka” 1982 Anioł reżyseria: Maciej Englert, Teatr Współczesny w Warszawie
„Mahagonny” Jenny Hill reżyseria: Krzysztof Zaleski, Teatr Współczesny w Warszawie
„Don Juan” 1983 Donna Elwira reżyseria: Bohdan Cybulski, Teatr Nowy w Warszawie
„De Profundis” 1984
„Dr Guillotin” 1985 Julia Danton reżyseria: Eugeniusz Korin, Teatr Nowy w Warszawie
„Edward II” 1986 Królowa Izabella reżyseria: Maciej Prus, Teatr Nowy w Warszawie
„Kordian” Archanioł reżyseria: Bohdan Cybulski, Teatr Nowy w Warszawie
„Łaźnia” 1988 Pola
„Portret” 1990 Oktawia reżyseria: Eugeniusz Korin, Teatr Nowy w Poznaniu
„Ghetto” 1991 Uma Orszewska
„Bar »Pod Mostem«” 1994 Gertruda reżyseria: Anna Matysiak, Teatr Na Woli w Warszawie
„Mississippi” Lucyna Szczygielska reżyseria: Stanisław Tym, przedstawienie impresaryjne
„Królewna Śnieżka i krasnoludki” Gburek reżyseria: Krzysztof Kolberger, Teatr Komedia w Warszawie
„Gdyby” 1995 reżyseria: Bohdan Cybulski, Teatr Studio w Warszawie
„La Bomème” Sfinks reżyseria: Jerzy Grzegorzewski, Teatr Studio w Warszawie
„O co biega?” Panna Skillon reżyseria: Marcin Sławiński, Teatr Kwadrat w Warszawie
„Ildefonsjada” 1996 Teatr Dramatyczny w Warszawie
„Dajcie mi tenora!” Maria reżyseria: Wojciech Pokora, Teatr Kwadrat w Warszawie
„O co biega?” 1997 Panna Skillon reżyseria: Marcin Sławiński, Teatr Powszechny w Łodzi
„Okudżawa” reżyseria: Krzysztof Zaleski, Teatr Ateneum w Warszawie
„Zachodnie wybrzeże” 1998 Cecylia reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Studio w Warszawie
„Taka ballada” 1999 reżyseria: Piotr Cieplak, Teatr Studio w Warszawie
„Hamlet” Gertruda reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Miłość na Madagaskarze” 2000 Aktorka reżyseria: Zbigniew Brzoza, Teatr Studio w Warszawie
„Bachantki” 2001 chór reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Ignorant i szaleniec” Pani Vargo reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie
„Oczyszczeni” Kobieta reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Wrocławski Teatr Współczesny
2002 reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Polski w Poznaniu
reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Domofon, czyli śpiewniczek domowy Stanisławy C.” reżyseria: Jerzy Satanowski, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Burza” 2003 Trinkulo reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Dybuk. Między dwoma światami” Frida/Narratorka
„Krum” 2005 Matka
reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Narodowy Stary Teatr w Krakowie
„Stop-klatka” reżyseria: Jerzy Satanowski, Teatr Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie
„Grace i Gloria” 2006 Grace reżyseria: Bogdan Augustyniak, Teatr Na Woli w Warszawie
„Śpiewniczek upiornych...” reżyseria: Jerzy Satanowski, Teatr Na Woli w Warszawie
„Para nasycona”
„Udając ofiarę” Japonka po przejściach reżyseria: Maciej Englert, Teatr Współczesny w Warszawie [82]
„Anioły w Ameryce” 2007 Hannah Porter Pitt,
Rabbi Izydor Chemelwitz 		reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Proces” 2008 pani Grubach reżyseria: Maciej Englert, Teatr Współczesny w Warszawie
„(A)pollonia” 2009 reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie
„Pamiętniki z Powstania Warszawskiego” solistka reżyseria: Jerzy Bielunas, Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej w Gdyni [83]
„Koniec” 2010 matka reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie [84]
„Opowieści afrykańskie według Szekspira” 2011 [85]
„Satanorium” 2012 pensjonariuszka reżyseria: Jerzy Satanowski, Teatr Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie [82]
„Korczak” handlarka uliczna reżyseria: Roberto Skolimowski, Opera i Filharmonia Podlaska
„Życie to nie teatr” 2013 reżyseria: Jerzy Satanowski, Teatr Nowy w Poznaniu
„Kabaret warszawski” 2014 reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie [86]
„Grace i Gloria” 2015 Gloria reżyseria: Bogdan Augustyniak, Teatr na Woli w Warszawie [87]

Teatr Telewizji

edytuj
Spektakl Rok Rola Uwagi Źródło
„Celestyna” 1970 Melibea reżyseria: Tadeusz Minc [88]
„Żywy trup” Masza reżyseria: Andrzej Łapicki
„Cnota uciśniona, czyli przygody Józefa Andrewsa” Cnota uciśniona reżyseria: Kazimierz Braun
„Przyjdzie taki pod sam dom...” 1971 Dene reżyseria: Gustaw Holoubek
„Wesele” 1972 Rachel reżyseria: Lidia Zamkow
„Elektra” Elektra reżyseria: Ludwik René
„Intryga i miłość” Luiza reżyseria: Józef Słotwiński
„Martin Eden” Lizie reżyseria: Stanisław Wohl
„Chcę wyjść za mąż” Woźniak reżyseria: Andrzej Konic
„Śluby panieńskie” Aniela reżyseria: Bohdan Korzeniewski
„Dokument liryczny” 1973 Sasza reżyseria: Lidia Zamkow
„Opowieść starego Arbatu” 1974 Wiktosza reżyseria: Józef Słotwiński
„Żywy trup” Masza reżyseria: Andrzej Łapicki
„Henryk IV” 1975 Lady Percy reżyseria: Maciej Zenon Bordowicz
„Letnicy” 1977 Warwara reżyseria: Lidia Zamkow
„Most” 1978 zastępca prokuratora Marika reżyseria: Olga Lipińska
„Marcowy kawaler” 1980 Pawłowa reżyseria: Józef Słotwiński
„Szalona Greta” 1981 Greta reżyseria: Ryszard Ber
„Kartoflany król” 1982 Coleen reżyseria: Andrzej Zakrzewski
„Mahagonny” 1985 Jenny Hill reżyseria: Krzysztof Zaleski
„Piękność z Amherst” reżyseria: Andrzej Maj
„Strach i nędza III Rzeszy” reżyseria: Maciej Dzienisiewicz
„Dwie kobiety (Mały tryptyk)” 1986 reżyseria: Tadeusz Kijański
„Przedstawienie »Hamleta« we wsi Głucha Dolna” 1987 Majkaca-Gertruda reżyseria: Olga Lipińska
„Głupi Jakub” 1988 Katarzyna reżyseria: Michał Kwieciński
„Krótka noc” 1990 kobieta w czarnej sukni reżyseria: Robert Gliński
„Mały bies” Jerszycha reżyseria: Krzysztof Lang
„Polityka” 1992 Franciszka reżyseria: Michał Kwieciński
„Żołnierz i bohater” Katarzyna reżyseria: Edward Dziewoński
„Wilk stepowy” ciotka reżyseria: Teresa Kotlarczyk
„Spadek na życzenie” Kate Beynam reżyseria: Waldemar Śmigasiewicz
„Śmierć Tarełkina” 1993 Ludmiła reżyseria: Izabella Cywińska
„Siedem pięter” 1994 pielęgniarka reżyseria: Andrzej Barański
„Anielka (część I)” Zającowa reżyseria: Roland Rowiński
„Anielka (część II)”
„Podróż Trzech Króli” 1995 Matka Samotna reżyseria: Janusz Wiśniewski
„Głośna sprawa” Koblowa reżyseria: Sylwester Chęciński
„Matka chrzestna” Jaroniowa reżyseria: Maciej Dutkiewicz
„Aszantka” Lubartowa reżyseria: Andrzej Łapicki
„Pierwiastek z minus jeden” Siostra Felicja reżyseria: Janusz Majewski
„Boso, ale w ostrogach” 1996 dozorczyni reżyseria: Barbara Borys-Damięcka
„Madame Moliere” Pani la Forest reżyseria: Waldemar Śmigasiewicz
„Małka Szwarcenkopf” Pake Rozental reżyseria: Wojciech Nowak
„Cezar i Pompejusz” Wojna domowa reżyseria: Jerzy Antczak
„Na warszawskiej Starówce” 1997 Pani Maciejowa reżyseria: Roland Rowiński
„Gry przedmałżeńskie” matka reżyseria: Urszula Urbaniak
„Czary Motyla” Donia Karaluszowa reżyseria: Jerzy Krysiak
„La Bohème” Sfinks reżyseria: Jerzy Grzegorzewski
„Netta” 1998 Kowalska reżyseria: Kazimierz Kutz
„Młodość bez młodości” 1999 pielęgniarka reżyseria: Andrzej Barański
„Randka z diabłem” Matylda reżyseria: Maciej Dutkiewicz
„Blues” profesorka reżyseria: Tomasz Wiszniewski
„W Nieparyżu i gdzie indziej” 2000 Urszula reżyseria: Zbigniew Zapasiewicz
„Skowronek” Matka reżyseria: Krzysztof Zanussi
„Wagary z kosmitą” sąsiadka reżyseria: Krzysztof Gradowski
„Wigilijna opowieść” babcia reżyseria: Piotr Trzaskalski
„Noc czerwcowa” 2002 Kukulusia reżyseria: Andrzej Wajda
„Krótki kurs medialny” matka reżyseria: Tomasz Wiszniewski
„Czwarta siostra” 2003 Babuszka reżyseria: Agnieszka Glińska
„51 minut” matka reżyseria: Łukasz Barczyk
„Żywot Józefa” 2005 Achiza, Diablica, Nędza reżyseria: Piotr Tomaszuk
„Ameryka, część druga” 2006 głos matki Sama reżyseria: Agnieszka Lipiec-Wróblewska
„Dzikuska” Władysława reżyseria: Łukasz Wylężałek
„Warszawa” 2009 Mamuśka reżyseria: Andrzej Strzelecki
„Kontrym” 2011 sąsiadka reżyseria: Mariusz Fischer
„Brancz” 2014 Kazia reżyseria: Juliusz Machulski

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
 
Odcisk dłoni Celińskiej na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1969 Debiut Ptakom podobni VII Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu Laur [89]
2001 Kreacje radiowe Stanisława Celińska Nagroda Teatru Polskiego Radia „Wielki Splendor” Laur [90]
2002 Najlepsza drugoplanowa rola kobieca Pieniądze to nie wszystko Polskie Nagrody Filmowe Laur [91]
2010 Najlepsza drugoplanowa rola kobieca Joanna Polskie Nagrody Filmowe Laur [92]
2014 Teatr Stanisława Celińska Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida Laur [93]
Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Laur [94]
2016 Muzyka polska Atramentowa… Bestsellery Empiku 2015 Laur [95]
Album roku pop Fryderyki 2016 Nominacja [96]
Teatr Stanisława Celińska Wielka Nagroda Festiwalu Dwa Teatry za wybitne kreacje aktorskie Laur [97][98]
2020 Konkurs Premier 57. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Niech minie złość Nagroda publiczności im. Karola Musioła Laur [47]
2023 Teatr Stanisława Celińska Nagroda im. Ireny Solskiej Laur [99]

Filmografia

edytuj

Polski dubbing

edytuj

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 17, 20.
  2. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 13–14, 31.
  3. ↑ Stanisława Celińska pokonała w życiu wiele trudności. Życie gwiazdy nie było usłane różami [online], cozatydzien.tvn.pl, 3 maja 2024 [dostęp 2024-07-28] (pol.).
  4. ↑ Był miłością jej życia. Doczekali się dwójki dzieci, rozstali przez problemy [online], Viva.pl [dostęp 2024-07-28] (pol.).
  5. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 12–13.
  6. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 7, 14.
  7. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 14, 19, 22, 30.
  8. ↑ Żoliborski Lelewel. www.gazetazoliborza.pl, 17 września 2018. [dostęp 2025-04-15].
  9. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 50–51, 60.
  10. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 57.
  11. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 36.
  12. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 38.
  13. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 38–39, 45, 65.
  14. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 53, 62.
  15. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 180.
  16. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 73, 107, 167–168.
  17. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 17.
  18. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 128–131, 140–142.
  19. ↑ Stanisława Celińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-05-13].
  20. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 54, 67–69.
  21. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 72, 79.
  22. ↑ a b Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 73.
  23. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 173.
  24. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 220.
  25. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 22, 34.
  26. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 224.
  27. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 40–41.
  28. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 41.
  29. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 42.
  30. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 54, 63.
  31. ↑ Przemek Jurek, Magiczny koncert Stanisławy Celińskiej | www.wroclaw.pl, „www.wroclaw.pl” [dostęp 2018-04-07] (pol.).
  32. ↑ Krzysztof Krzak, „Atramentowy” wieczór ze Stanisławą Celińską, „naszemiasto.pl”, 16 maja 2016 [dostęp 2018-04-07] (pol.).
  33. ↑ Redhand.pl – Strony Internetowe Częstochowa, » Wszystkie moje postaci długo we mnie żyją – rozmowa ze Stanisławą Celińską Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie [online], teatr-mickiewicza.pl [dostęp 2018-04-07] (pol.).
  34. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 181–182, 190.
  35. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 12, 174, 184.
  36. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 218.
  37. ↑ Atramentowa… Suplement [online] [dostęp 2018-12-31] (pol.).
  38. ↑ Stanisława Celińska – Świątecznie (Płyta CD) [online], WhiteStore [dostęp 2017-11-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-08] (pol.).
  39. ↑ Stanisława Celińska „Świątecznie”. Kolędy wybrane w sierpniu [online] [dostęp 2017-11-02] (pol.).
  40. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2018 roku [online], ZPAV [dostęp 2018-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-22].
  41. ↑ Fryderyki 2019 – WYNIKI. Kto wygrał i otrzymał statuetkę Fryderyk? [online], Radio Zet, 9 marca 2019 [dostęp 2019-03-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-12].
  42. ↑ Tatiana Naklicka: Festiwal Opole 2019. Stanisława Celińska prawdziwą gwiazdą festiwalu. wp.pl, 2019-06-14. [dostęp 2019-07-17].
  43. ↑ PIERWSZY DZIEŃ 56. KFPP – PODSUMOWANIE. tvp.pl. [dostęp 2019-07-17].
  44. ↑ „Przeżyjmy na nowo emocje, które towarzyszyły milionom Polaków w tamtych chwilach”. Wicepremier zaprasza na wyjątkowe wydarzenie. telewizjarepublika.pl, 2019-06-02. [dostęp 2019-07-17].
  45. ↑ Koncert „Wsłuchiwać się w Papieża”: Celińska, Cugowski, Rynkowski i inni. interia.pl. [dostęp 2019-07-17].
  46. ↑ Opole 2020. Sanah z nagrodami za muzykę i tekst, ale to nie ona wygrywa koncert Premier [online], gazetapl [dostęp 2020-09-06] (pol.).
  47. ↑ a b Telewizja Polska S.A, Lanberry i Celińska wygrywają Premiery! [online], festiwalopole.tvp.pl [dostęp 2020-09-06] (pol.).
  48. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 58.
  49. ↑ Ryszarda Wojciechowska: Sukces może rozbestwić. dziennikteatralny.pl. [dostęp 2016-03-26]. (pol.).
  50. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 15.
  51. ↑ Stanisława Celińska jest dumna z tego, że nie pije alkoholu już od 28 lat.. fakt.pl. [dostęp 2017-09-26]. (pol.).
  52. ↑ Stanisława Celińska / Bartek Wąsik / Royal String Quartet – Nowa Warszawa. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-05-22]. (pol.).
  53. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.02.2013 – 24.02.2013. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
  54. ↑ Stanisława Celińska – Atramentowa. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-05-22]. (pol.).
  55. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 11.05.2015 – 17.05.2015. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-05-22]. (pol.).
  56. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2016 [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2016-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-27] (pol.).
  57. ↑ Stanisława Celińska „Atramentowa… Suplement”. coolturalni24.pl. [dostęp 2016-03-03]. (pol.).
  58. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 19.02.2016 – 25.02.2016. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-03-03]. (pol.).
  59. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2017 [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2017-12-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12] (pol.).
  60. ↑ Wykonawca: STANISŁAWA CELIŃSKA. Tytuł: ŚWIĄTECZNIE. olis.onyx.pl. [dostęp 2018-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-24)]. (pol.).
  61. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.11.2016 – 24.11.2016. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-12-01]. (pol.).
  62. ↑ ZPAV: złote płyty 2017 [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2017-01-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-07] (pol.).
  63. ↑ Malinowa… > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2018-04-22]. (pol.).
  64. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 25.05.2018 – 31.05.2018. olis.onyx.pl. [dostęp 2018-06-07].
  65. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2019. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2019-06-13]. (pol.).
  66. ↑ Jesienna... > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2020-06-04]. (pol.).
  67. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 22.05.2020 – 28.05.2020. olis.onyx.pl. [dostęp 2020-06-04].
  68. ↑ Domofon, czyli śpiewniczek domowy Stanisławy C. > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2021-05-27]. (pol.).
  69. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.05.2021 – 20.05.2021. olis.onyx.pl. [dostęp 2021-05-27].
  70. ↑ Przytul > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2022-06-02]. (pol.).
  71. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 27.05.2022 – 02.06.2022. olis.onyx.pl. [dostęp 2022-06-09].
  72. ↑ Uwierz > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2024-12-05]. (pol.).
  73. ↑ OLiS – oficjalna lista sprzedaży: Albumy (22.11.2024–28.11.2024). olis.pl. [dostęp 2024-12-05].
  74. ↑ LP3 – statystyki dla wykonawcy Stanisława Celińska. lp3.pl. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-19)]. (pol.).
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Stanisława Celińska, Muniek Staszczyk. lp3.pl. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-16)]. (pol.).
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Stanisława Celińska, Kinga Preis, Eliza Rycembel. lp3.pl. [dostęp 2016-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)]. (pol.).
  75. ↑ Cudowny świat. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
  76. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Agnieszka Osiecka zaśpiewana. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
  77. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Bułat Okudżawa zaśpiewany. mtj.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  78. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Konstanty Ildefons Gałczyński zaśpiewany. mtj.pl. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-28)]. (pol.).
  79. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Julian Tuwim zaśpiewany. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
  80. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Bertolt Brecht zaśpiewany. mtj.pl. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)]. (pol.).
  81. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 231–234.
  82. ↑ a b Stanisława Celińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2016-03-25].
  83. ↑ Pamiętniki z Powstania Warszawskiego (Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej, Gdynia). trojmiasto.dlastudenta.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  84. ↑ Joanna Derkaczew: Ostatnie koszmary Warlikowskiego. wyborcza.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  85. ↑ Aneta Kyzioł: Recenzja spektaklu: „Opowieści afrykańskie według Szekspira”, reż. Krzysztof Warlikowski Opowieści o mężczyznach i kobietach. polityka.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  86. ↑ Aneta Kyzioł: Recenzja spektaklu: „Kabaret warszawski”, reż. Krzysztof Warlikowski Orgazmem w system. polityka.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  87. ↑ Grace i Gloria (Teatr Na Woli, Warszawa). warszawa.dlastudenta.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  88. ↑ Celińska i Prewęcka 2012 ↓, s. 235–237.
  89. ↑ X Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. festiwalopole.com. [dostęp 2016-03-10].
  90. ↑ „Wielki Splendor 2001” dla Celińskiej. filmweb.pl. [dostęp 2016-03-26].
  91. ↑ Orły dla „Cześć, Tereska”. film.onet.pl. [dostęp 2016-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)].
  92. ↑ FilmPolski.pl – JOANNA. [dostęp 2018-08-21].
  93. ↑ Celińska, Maksymiuk, Drzewucki i Moryciński z Nagrodą Norwida. ksiazka.net.pl. [dostęp 2016-03-26].
  94. ↑ Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. mkidn.gov.pl. [dostęp 2016-03-26].
  95. ↑ Bestsellery Empiku 2015 przyznane. zpav.pl. [dostęp 2016-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-02-24)].
  96. ↑ Fryderyki 2016: nominowani. zpav.pl. [dostęp 2016-03-09].
  97. ↑ Laureaci festiwalu „Dwa Teatry”: Celińska i Talar. [w:] PolskieRadio.pl – serwis informacyjny Polskiego Radia [on-line]. 23 maja 2016. [dostęp 2017-06-21].
  98. ↑ Wielka Nagroda Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry”. [w:] Nagrody przyznawane przez KRRiT [on-line]. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. [dostęp 2017-06-21].
  99. ↑ Instytut Teatralny, Warszawa. Irena Jun laureatką Nagrody im. Solskiej | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2023-10-16] (pol.).
  100. ↑ M.P. z 2002 r. nr 9, poz. 171.
  101. ↑ Nagrody dla ludzi teatru. mkidn.gov.pl, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-10]. (pol.).
  102. ↑ Prezydent: To dobre lata dla polskiej kultury. prezydent.pl. [dostęp 2016-03-26]. (ang.).
  103. ↑ Medal „Kochaj i Służ” [online], kolbe.lublin.pl [dostęp 2022-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-27].
  104. ↑ Prezydent nadał Medale Stulecia Odzyskanej Niepodległości. prezydent.pl, 2018-12-12. [dostęp 2018-12-16].

Bibliografia

edytuj
  • Stanisława Celińska, Karolina Prewęcka: Niejedno przeszłam. Warszawa: Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2012. ISBN 978-83-7839-206-4.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisława_Celińska&oldid=76692844”