Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

teatr w Warszawie

Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy – teatr miejski w Warszawie.

Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy
Ilustracja
Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy, siedziba główna
Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy
Typ teatru teatr dramatyczny
Kierownictwo
artystyczne 		Tadeusz Słobodzianek
Data powstania 1949
Państwo  Polska
Lokalizacja Warszawa
Scena im. Gustawa Holoubka
pl. Defilad 1
Scena Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego
ul. Kasprzaka 22
Scena Przodownik
ul. Olesińska 21
brak współrzędnych
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa teatru
Strona w bazie e-teatr.pl

Mocą uchwały Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 8 listopada 2012[1] w wyniku połączenia dwóch instytucji kultury: Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy im. Gustawa Holoubka i Teatru Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego z dniem 1 stycznia 2013 roku powstała nowa instytucja o nazwie Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy. Dwie główne sceny Teatru otrzymały odpowiednio nazwy: Scena im. Gustawa Holoubka (przy placu Defilad 1) i Scena Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (przy ul. Kasprzaka 22)[2].

Od 2012 dyrektorem naczelnym i artystycznym jest Tadeusz Słobodzianek[3].

HistoriaEdytuj

Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy im. Gustawa HoloubkaEdytuj

Historia Teatru Dramatycznego rozpoczęła się w 1949, kiedy powstał zespół teatralny Domu Wojska Polskiego; w 1955 teatr otrzymał siedzibę w Pałacu Kultury i Nauki, a w 1957 przybrał nazwę „Teatr Dramatyczny”.

W 1957 w TD odbyła się prapremiera dramatu Iwona, księżniczka Burgunda (1958) Witolda Gombrowicza w reżyserii Haliny Mikołajskiej.

W latach 70. Gustaw Holoubek stworzył z TD główny ośrodek życia teatralnego stolicy, a nawet całego kraju. Jego ambicją było stworzenie teatru, który stałby się nieoficjalną sceną narodową. W związku z tym na afiszu pojawiało się wiele klasycznych dzieł światowych oraz polskich, w tym polscy klasycy XX w.: Witold Gombrowicz, Sławomir Mrożek, Jerzy Zawieyski. Wyróżnikiem teatru był bardzo mocny i wybitny skład aktorski, który Holoubek sam sobie dobrał. Do zespołu aktorskiego należeli m.in.: Ryszard Pietruski, Danuta Szaflarska, Mieczysław Voit, Zbigniew Zapasiewicz, Magdalena Zawadzka, Piotr Fronczewski, Jadwiga Jankowska-Cieślak. Ważnymi pozycjami repertuarowymi stały się m.in.: Wariacje według Antoniego Czechowa w inscenizacji Jerzego Grzegorzewskiego (1977), Noc listopadowa Wyspiańskiego (1978) i Operetka Gombrowicza (1980) w reżyserii Macieja Prusa. Ogromnym sukcesem warszawskiej sceny okazał się Kubuś Fatalista i jego pan według Denisa Diderota (1976) w reżyserii Witolda Zatorskiego. Wielka teatralna zabawa przez wiele miesięcy ściągająca do teatru komplety publiczności.

Po odwołaniu Gustawa Holoubka (1982) TD stracił na znaczeniu, a zespół powoli przeniósł się do innych stołecznych teatrów.

W sezonie 1987/88 prezydent Warszawy powołał na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego TD Zbigniewa Zapasiewicza. Pod jego kierownictwem Teatr Dramatyczny odbudowuje zespół artystyczny i znów staje się jedną z liczących się scen stolicy. W przygotowywanych m.in. przez Macieja Prusa, Tadeusza Łomnickiego czy Tadeusza Słobodzianka spektaklach poza największymi gwiazdami stołecznego teatru (Łomnicki, Hanin) obsadzani byli młodzi aktorzy. W propozycjach repertuarowych obok dzieł klasycznych znalazły się próby teatralne: m.in. adaptacja sceniczna piosenek Jacka Kaczmarskiego Zatruta Studnia w reżyserii Andrzeja Blumenfelda.

W 1990 – po konflikcie z częścią zespołu teatru skupioną wokół Mieczysława Marszyckiego – Zapasiewicz zrezygnował z kierowania Dramatycznym. Jego miejsce do 1993 roku zajął Maciej Prus. Od 1993 do 2007 dyrektorem artystycznym był Piotr Cieślak.

Od 2002 TD jest organizatorem festiwalu „Spotkania”.

ScenyEdytuj

Teatr Dramatyczny dysponuje czterema scenami, zlokalizowanymi w trzech budynkach, z których każdy znajduje się w innej dzielnicy Warszawy. Dwie sceny - noszące imiona Gustawa Holoubka oraz Haliny Mikołajskiej - znajdują się w Pałacu Kultury i Nauki w Śródmieściu. Scena im. Tadeusza Łomnickiego kontynuuje tradycje teatru miejskiego na Woli. Z kolei kameralna Scena Przodownik znajduje się przy ul. Olesińskiej na Mokotowie.

Aktorzy (m.in)Edytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Uchwała nr XLVI/1250/2012 z 08-11-2012 (pol.). bip.warszawa.pl, 2012-11-15. [dostęp 2014-02-09].
  2. ↑ Historia Teatru Dramatycznego m. st. Warszawy (pol.). teatrdramatyczny.pl. [dostęp 2014-02-09].
  3. ↑ Tadeusz Słobodzianek | Twórca | Culture.pl, Culture.pl [dostęp 2016-02-27].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teatr_Dramatyczny_m.st._Warszawy&oldid=59004199”