Kinga Preis

Kinga Preis
	; Kinga Preis (2010)
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1971 ; Wrocław
Zawód	aktorka
Lata aktywności	od 1994
	Zespół artystyczny
	Teatr Polski we Wrocławiu
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Kinga Anna Preis (ur. 31 sierpnia 1971 we Wrocławiu) – polska aktorka filmowa i dubbingowa.

Za swoje teatralne wystąpienia i role filmowe zyskała wiele nagród. Jest m.in. sześciokrotną laureatką Polskiej Nagrody Filmowej za pierwszoplanowe role w filmach Cisza (2001) i Komornik (2005) oraz za drugoplanowe w filmach Wtorek (2001), W ciemności (2011), Pod Mocnym Aniołem (2013) i Jak najdalej stąd (2020); zdobyła także 10 nominacji, co uczyniło ją najczęściej nagradzaną i nominowaną aktorką w historii tej nagrody. Jest także zdobywczynią Złotej Kaczki dla najlepszej aktorki roku (2001)^[1]. Za role w Poniedziałku (1998), Ciszy i Komorniku otrzymała nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Życiorys

Edukacja

Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego nr II im. Piastów Śląskich z Oddziałami Mistrzostwa Sportowego we Wrocławiu^[2]. W 1996 ukończyła wrocławską filię PWST w Krakowie.

Kariera

Jest aktorką Teatru Polskiego we Wrocławiu^[3]. W 1995 zagrała swoją pierwszą rolę, tytułową postać w Kasi z Heilbronnu (reż. Jerzy Jarocki)^[4]. W 1998 za występ w Poniedziałku otrzymała nagrodę dla aktorki drugoplanowej na 23. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 1999 roku otrzymała nagrodę główną na 20. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W latach 2000–2004 była laureatką Złotych Iglic, nagrody czytelników „Słowa Polskiego – Gazety Wrocławskiej”^[5]. W 2001 za rolę Mimi w Ciszy otrzymała nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą na 26. FPFF w Gdyni^[4]. W 2002 zaśpiewała utwór „Psy Pawłowa” w spektaklu Kombinat w ramach 23. Przeglądu Piosenki Aktorskiej^[6].

W 2005 za występ w Komorniku otrzymała drugą w karierze nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą na 30. FPFF w Gdyni. W 2006 została laureatką Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego, przeznaczonej dla „młodych aktorów wyróżniających się wybitną indywidualnością”^[7]. W 2008 za rolę Wandy Boniszewskiej w spektaklu Stygmatyczka Sceny Fakty Teatru Telewizji została nagrodzona podczas VIII Festiwalu Teatru Telewizji Polskiej i Polskiego Radia „Dwa Teatry” w Sopocie^[8]. W tym samym roku zaczęła grać rolę Natalii Borowik, gospodynię księdza w serialu Ojciec Mateusz^[4].

Od 2010 jest ambasadorem Fundacji „Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci” we Wrocławiu.

W 2020 odebrała Telekamerę dla najlepszej aktorki^[9]^[10].

Życie prywatne

Jest córką austriackiego skrzypka, Rinaldo Preisa i Krystyny Preis, długoletniej pracownicy administracyjnej Opery Wrocławskiej^[11], córki tancerki baletowej Marii Pipkowej^[12]. Rodzice aktorki rozwiedli się, gdy Rinaldo Preis podjął decyzję o przeprowadzce do Niemieckiej Republiki Demokratycznej; zmarł, kiedy Kinga Preis miała siedem lat^[13].

Jej partnerem życiowym jest Piotr Borowiec, operator filmowy^[14]^[15]. Ma syna, Antoniego^[16].

Odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (28 września 2010)^[17],
Brązowy Krzyż Zasługi (5 lipca 2004)^[18],
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (21 marca 2011)^[19],
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (3 stycznia 2006)^[19],
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (2002)^[20].

Filmografia

1996: Opowieści weekendowe: Niepisane prawa – Jolanta
1997: Pokój 107 – Zośka
1997: Farba – Majka
1998: Poniedziałek – Renata
1998: Dom Pirków – matka Pirków
1999: Wrota Europy – Hala
2000–2001: Przeprowadzki – Róża Szczygieł
2000: Twarze i maski – Agnieszka Horn
2000: To ja, złodziej – matka Pyzy, prostytutka
2001: Wtorek – Renata
2001: Cisza – Mimi
2003: Symetria – żona Dawida
2004: Nigdy w życiu! – Kinga
2004: Kryminalni – Teresa Nowacka (odc. 12)
2005: Defekt – Malcowa, żona Szymka
2005: Przybyli ułani – Jadźka, żona Mariana
2005: Karol. Człowiek, który został papieżem – matka Józefa
2005: Komornik – Gosia Bednarek
2005: Boża podszewka II – Maryśka Jurewicz-Lulewicz
2006: Statyści – Bożena Popławska-Ochman
2006: Fundacja – Kazia
2006: Samotność w sieci – Iwona, przyjaciółka Ewy
2006: Samotność w sieci – Iwona, przyjaciółka Ewy
2006: Co słonko widziało – brunetka
2007: Ogród Luizy – psycholog Anna Świątek
2007: Regina – Anna Raj, siostra Reginy
2008: Cztery noce z Anną – Anna P.
2008: Jeszcze raz – Grażyna
2008: Rysa – Zosia
od 2008: Ojciec Mateusz – Natalia Borowik, gospodyni księdza
2009: Dom zły – Bożena Dziabasowa
2009: Idealny facet dla mojej dziewczyny – Plesicowa
2010: Milion dolarów – Bożenka
2010: Joanna – Staszka Kopeć
2010: Nie ten człowiek – klientka w sklepie akwarystycznym
2011: Róża – Amelia
2011: Sala samobójców – psychiatra Karolina
2011: W ciemności – Wanda Socha
2011: Instynkt – Karlikowa (odc. 9)
2012: Ja to mam szczęście! – Joanna Polak
2013: Mazurek – Urszula
2013: Prawo Agaty – Alicja Romaniuk (odc. 50)
2013: Bez tajemnic – Magda, córka Janiny (odc. 2, 17, 32)
2014: Bogowie – matka Ewki
2014: Pod Mocnym Aniołem – Mania
2014–2015: Krew z krwi 2 – prokurator Reszke
2015: Córki dancingu – wokalistka Krysia
2016: Wszystko gra – Roma
2016: Kaprys losu – Zuzanna Zawada
2018: Plan B – Natalia
2018: Pułapka – prokurator Natalia Różańska
2018: 53 wojny – Krystyna
2019–2020: Stulecie Winnych – Bronisława Winna (odc. 1-25)
2019: Mały Grand Hotel – Viola
2020: Jak najdalej stąd – matka Oli
2021: Rysa^[21] – patolog Grażyna Walińska
2021: Zupa nic – Elżbieta Makowska, matka Marty i Kasi
2021: Na chwilę, na zawsze – matka „Candy”
2022: The Silent Twins – siostra Nowak
2022: Prawdziwe życie aniołów – Agnieszka, żona Adama
2022: Powrót – Aneta, matka Izy
2022: Kruk. Jak tu ciemno – Krystyna Stefaniuk, żona Mariusza
2023: Święto ognia – Józefina
2024: Gra z cieniem – więźniarka Staszka Andrus

Dubbing

2009: Włatcy móch: Ćmoki, czopki i mondzioły –
- Jowita,
- Sandra
2015: W głowie się nie mieści – Smutek
2017: Smerfy: Poszukiwacze zaginionej wioski – Wierzbina
2024: W głowię się nie mieści 2

Teatr Telewizji

1995: Kasia z Heilbronnu, czyli próba ognia – jako Kasia, przeniesienie spektaklu z Teatru Polskiego we Wrocławiu (Scena na Świebodzkim)
2000: 10 pięter – jako Lidka
2001: Przypadek Klary – jako Klara
2001: Pielgrzymi – jako Artystka
2007: Inka 1946 – jako Maria
2008: Stygmatyczka (Scena Faktu) – jako Wanda Boniszewska
2008: Golgota wrocławska – jako Róża Szwejcer

Dyskografia

1999: Nick Cave i przyjaciele W moich ramionach – śpiew w utworze „Przekleństwo Millhaven”^[22]
2000: Ballady morderców (wydawca: Studio K2) wraz z Mariuszem Drężkiem na podstawie Murder Ballads (Nick Cave and the Bad Seeds)^[23]

Nagrody

Przypisy

↑ Złote Kaczki. filmweb.pl. [dostęp 2012-08-22].
↑ Znani absolwenci. lo2.wroc.pl [dostęp 2019-11-26].
↑ Kinga Preis. [w:] Zespół artystyczny [on-line]. teatrpolski.wroc.pl. [dostęp 2012-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)].
↑ ^a ^b ^c Kinga Preis – Artytka Glamour 2012 – Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 715.
↑ Republika, republika.art.pl [dostęp 2012-08-22] [zarchiwizowane 2019-08-10] .
↑ Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego – laureaci. nagrodacybulskiego.pl. [dostęp 2012-08-22].
↑ Teatr Tv. Stygmatyczka. www.filmpolski.pl. [dostęp 2011-05-25].
↑ Laureaci 2020 | Telekamery 2023 [online], telekamery.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
↑ Kinga Preis ulubioną aktorką Polaków. Kim jest laureatka Telekamery 2020? [online], plejada.pl [dostęp 2020-02-03] (pol.).
↑ O Kindze Preis. Ciekawostki online. [dostęp 2021-08-21].
↑ Sławomir Pietras: Z głębi teatralnego klanu. E-teatr, 2015-03-24. [dostęp 2021-08-25].
↑ Paweł Gzyl: Kinga Preis nie wygląda jak miss i wcale tego nie żałuje. Gazeta Krakowska, 2016-11-12. [dostęp 2021-08-25].
↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 19, 12 maja 2016, s. 16–17.
↑ Swojego Oscara już mam. styl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)]., Pani nr 04/2012, s. 39–45, www.styl.pl.
↑ Gwiazdy i celebryci [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
↑ M.P. z 2011 r. nr 2, poz. 18 „za zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej”.
↑ M.P. z 2005 r. nr 8, poz. 109 „za zasługi w pracy artystycznej”.
↑ ^a ^b Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], gov.pl [dostęp 2024-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-18] (pol.).
↑ Kinga Preis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2020-04-05] .
↑ Układ serial AXN Polsat premiera Igor Brejdygant premiera serial Rysy [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-12-29] (pol.).
↑ Nick Cave I Przyjaciele: W Moich Ramionach. allmusic.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).
↑ Kinga Preis & Mariusz Drężek – Ballady Morderców. discogs.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).

Bibliografia

Kinga Preis w bazie IMDb (ang.)
Kinga Preis w bazie Filmweb
Kinga Preis w bazie filmpolski.pl
Kinga Preis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
Kinga Preis, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21] .

Linki zewnętrzne

Kinga Preis, kolekcjonerka filmowych Orłów (zdjęcia) na portalu gazeta.pl

[1] Złote Kaczki. filmweb.pl. [dostęp 2012-08-22].

[2] Znani absolwenci. lo2.wroc.pl [dostęp 2019-11-26].

[3] Kinga Preis. [w:] Zespół artystyczny [on-line]. teatrpolski.wroc.pl. [dostęp 2012-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)].

[kpr1-4] Kinga Preis – Artytka Glamour 2012 – Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).

[5] Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 715.

[6] Republika, republika.art.pl [dostęp 2012-08-22] [zarchiwizowane 2019-08-10] .

[7] Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego – laureaci. nagrodacybulskiego.pl. [dostęp 2012-08-22].

[8] Teatr Tv. Stygmatyczka. www.filmpolski.pl. [dostęp 2011-05-25].

[9] Laureaci 2020 | Telekamery 2023 [online], telekamery.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).

[10] Kinga Preis ulubioną aktorką Polaków. Kim jest laureatka Telekamery 2020? [online], plejada.pl [dostęp 2020-02-03] (pol.).

[11] O Kindze Preis. Ciekawostki online. [dostęp 2021-08-21].

[12] Sławomir Pietras: Z głębi teatralnego klanu. E-teatr, 2015-03-24. [dostęp 2021-08-25].

[13] Paweł Gzyl: Kinga Preis nie wygląda jak miss i wcale tego nie żałuje. Gazeta Krakowska, 2016-11-12. [dostęp 2021-08-25].

[14] Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 19, 12 maja 2016, s. 16–17.

[15] Swojego Oscara już mam. styl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)]., Pani nr 04/2012, s. 39–45, www.styl.pl.

[16] Gwiazdy i celebryci [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).

[17] M.P. z 2011 r. nr 2, poz. 18 „za zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej”.

[18] M.P. z 2005 r. nr 8, poz. 109 „za zasługi w pracy artystycznej”.

[:0-19] Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], gov.pl [dostęp 2024-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-18] (pol.).

[20] Kinga Preis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2020-04-05] .

[21] Układ serial AXN Polsat premiera Igor Brejdygant premiera serial Rysy [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-12-29] (pol.).

[22] Nick Cave I Przyjaciele: W Moich Ramionach. allmusic.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).

[23] Kinga Preis & Mariusz Drężek – Ballady Morderców. discogs.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]