Kinga Preis

polska aktorka

Kinga Anna Preis (ur. 31 sierpnia 1971 we Wrocławiu) – polska aktorka filmowa i dubbingowa.

Kinga Preis
Ilustracja
Kinga Preis (2010)
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1971
Wrocław

Zawód

aktorka

Lata aktywności

od 1994

Zespół artystyczny
Teatr Polski we Wrocławiu
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Odcisk dłoni Kingi Preis w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Za swoje teatralne wystąpienia i role filmowe zyskała wiele nagród. Jest m.in. sześciokrotną laureatką Polskiej Nagrody Filmowej za pierwszoplanowe role w filmach Cisza (2001) i Komornik (2005) oraz za drugoplanowe w filmach Wtorek (2001), W ciemności (2011), Pod Mocnym Aniołem (2013) i Jak najdalej stąd (2020); zdobyła także 10 nominacji, co uczyniło ją najczęściej nagradzaną i nominowaną aktorką w historii tej nagrody. Jest także zdobywczynią Złotej Kaczki dla najlepszej aktorki roku (2001)[1]. Za role w Poniedziałku (1998), Ciszy i Komorniku otrzymała nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Życiorys

edytuj

Edukacja

edytuj

Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego nr II im. Piastów Śląskich z Oddziałami Mistrzostwa Sportowego we Wrocławiu[2]. W 1996 ukończyła wrocławską filię PWST w Krakowie.

Kariera

edytuj

Jest aktorką Teatru Polskiego we Wrocławiu[3]. W 1995 zagrała swoją pierwszą rolę, tytułową postać w Kasi z Heilbronnu (reż. Jerzy Jarocki)[4]. W 1998 za występ w Poniedziałku otrzymała nagrodę dla aktorki drugoplanowej na 23. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 1999 roku otrzymała nagrodę główną na 20. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W latach 2000–2004 była laureatką Złotych Iglic, nagrody czytelników „Słowa PolskiegoGazety Wrocławskiej[5]. W 2001 za rolę Mimi w Ciszy otrzymała nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą na 26. FPFF w Gdyni[4]. W 2002 zaśpiewała utwór „Psy Pawłowa” w spektaklu Kombinat w ramach 23. Przeglądu Piosenki Aktorskiej[6].

W 2005 za występ w Komorniku otrzymała drugą w karierze nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą na 30. FPFF w Gdyni. W 2006 została laureatką Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego, przeznaczonej dla „młodych aktorów wyróżniających się wybitną indywidualnością”[7]. W 2008 za rolę Wandy Boniszewskiej w spektaklu Stygmatyczka Sceny Fakty Teatru Telewizji została nagrodzona podczas VIII Festiwalu Teatru Telewizji Polskiej i Polskiego Radia „Dwa Teatry” w Sopocie[8]. W tym samym roku zaczęła grać rolę Natalii Borowik, gospodynię księdza w serialu Ojciec Mateusz[4].

Od 2010 jest ambasadorem Fundacji „Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci” we Wrocławiu.

W 2020 odebrała Telekamerę dla najlepszej aktorki[9][10].

Życie prywatne

edytuj

Jest córką austriackiego skrzypka, Rinaldo Preisa i Krystyny Preis, długoletniej pracownicy administracyjnej Opery Wrocławskiej[11], córki tancerki baletowej Marii Pipkowej[12]. Rodzice aktorki rozwiedli się, gdy Rinaldo Preis podjął decyzję o przeprowadzce do Niemieckiej Republiki Demokratycznej; zmarł, kiedy Kinga Preis miała siedem lat[13].

Jej partnerem życiowym jest Piotr Borowiec, operator filmowy[14][15]. Ma syna, Antoniego[16].

Odznaczenia

edytuj

Filmografia

edytuj

Dubbing

edytuj

Teatr Telewizji

edytuj

Dyskografia

edytuj

Nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Złote Kaczki. filmweb.pl. [dostęp 2012-08-22].
  2. Znani absolwenci. lo2.wroc.pl [dostęp 2019-11-26].
  3. Kinga Preis. [w:] Zespół artystyczny [on-line]. teatrpolski.wroc.pl. [dostęp 2012-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)].
  4. a b c Kinga Preis – Artytka Glamour 2012 – Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  5. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 715.
  6. Republika, republika.art.pl [dostęp 2012-08-22] [zarchiwizowane 2019-08-10].
  7. Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego – laureaci. nagrodacybulskiego.pl. [dostęp 2012-08-22].
  8. Teatr Tv. Stygmatyczka. www.filmpolski.pl. [dostęp 2011-05-25].
  9. Laureaci 2020 | Telekamery 2023 [online], telekamery.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  10. Kinga Preis ulubioną aktorką Polaków. Kim jest laureatka Telekamery 2020? [online], plejada.pl [dostęp 2020-02-03] (pol.).
  11. O Kindze Preis. Ciekawostki online. [dostęp 2021-08-21].
  12. Sławomir Pietras: Z głębi teatralnego klanu. E-teatr, 2015-03-24. [dostęp 2021-08-25].
  13. Paweł Gzyl: Kinga Preis nie wygląda jak miss i wcale tego nie żałuje. Gazeta Krakowska, 2016-11-12. [dostęp 2021-08-25].
  14. Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 19, 12 maja 2016, s. 16–17.
  15. Swojego Oscara już mam. styl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)]., Pani nr 04/2012, s. 39–45, www.styl.pl.
  16. Gwiazdy i celebryci [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  17. M.P. z 2011 r. nr 2, poz. 18 „za zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej”.
  18. M.P. z 2005 r. nr 8, poz. 109 „za zasługi w pracy artystycznej”.
  19. a b Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], gov.pl [dostęp 2024-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-18] (pol.).
  20. Kinga Preis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2020-04-05].
  21. Układ serial AXN Polsat premiera Igor Brejdygant premiera serial Rysy [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  22. Nick Cave I Przyjaciele: W Moich Ramionach. allmusic.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).
  23. Kinga Preis & Mariusz Drężek – Ballady Morderców. discogs.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj