Marian Dziurowicz

polski działacz sportowy

Marian Dziurowicz (ur. 16 lipca 1935 w Sosnowcu, zm. 21 czerwca 2002 w Katowicach) – polski działacz sportowy, prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej.[1]

Marian Dziurowicz
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1935
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 2002
Katowice

prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej
Okres urzędowania

od 3 lipca 1995
do 28 czerwca 1999

Poprzednik

Kazimierz Górski

Następca

Michał Listkiewicz

Ojciec Piotra Dziurowicza, również działacza sportowego (byłego prezesa GKS Katowice).

Życiorys

edytuj

Ukończył studia na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, został doktorem nauk technicznych w zakresie górnictwa. Przez wiele lat pracował na różnych stanowiskach w przemyśle górniczym. W młodości grał w piłkę nożną w Stali Sosnowiec i Włókniarzu Sosnowiec oraz był wicemistrzem Śląska w tenisie stołowym. W latach 60. prezes klubu Siła Mysłowice.

Od 1976 związany z GKS Katowice, najpierw jako pierwszy wiceprezes, a od 1988 jako prezes. Wykonywanie obowiązków zawiesił w lipcu 1995. Współtwórca największych sukcesów w historii klubu: w latach 1988–1995 GKS Katowice czterokrotnie zdobywał wicemistrzostwo Polski w piłce nożnej, dwukrotnie zajmował trzecie miejsce w lidze, dwukrotnie zdobywał Puchar i Superpuchar Polski.

Od końca lat 80. działał w najwyższych władzach Polskiego Związku Piłki Nożnej: od czerwca 1989 członek Komitetu Wykonawczego i wiceprezes ds. ligi, a od czerwca 1991 członek prezydium i wiceprezes ds. finansowych, zaś od maja 1991 prezes Śląskiego Związku Piłki Nożnej.

3 lipca 1995 został wybrany na prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej.

Jego przeciwnicy zarzucali mu autorytarny styl kierowania związkiem oraz oskarżali go o nadużycia finansowe oraz szereg innych nieprawidłowości, co jednak nigdy nie zostało potwierdzone. W kwietniu 1998 popadł w konflikt z szefem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki Jackiem Dębskim. Wobec odmowy przez władze związku przyjęcia kontroli UKFiT, 21 kwietnia Jacek Dębski zawiesił władze PZPN, w tym Mariana Dziurowicza[2]. Odwołał swoją decyzję 7 sierpnia 1998 wobec groźby wykluczenia polskich drużyn z rozgrywek międzynarodowych oraz po udzieleniu przez władze PZPN zgody na przeprowadzenie kontroli w związku.

Marian Dziurowicz pozostawał na stanowisku prezesa do końca czerwca 1999, kiedy to przegrał wybory na prezesa PZPN i został zastąpiony przez Michała Listkiewicza. Po przegranej w wyborach całkowicie zrezygnował z działalności w PZPN.

W 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego (należał do tej partii) w okręgu katowickim. Zmarł 21 czerwca 2002 w katowickim szpitalu[3].

 
Grób Mariana Dziurowicza

Przypisy

edytuj
  1. Marian Dziurowicz – WikiZagłębie [online], wikizaglebie.pl [dostęp 2024-02-15] (pol.).
  2. Listkiewicz beneficjentem "futbolowej wojny". sport.pl, 2007-01-19. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-12)].
  3. Marian Dziurowicz. fakty.interia.pl, 2002-10-31. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-08)].