Mark Gałłaj

radziecki pilot doświadczalny

Mark Łazariewicz Gałłaj (ros. Марк Лазаревич Галлай, ur. 3 kwietnia?/16 kwietnia 1914 w Petersburgu, zm. 14 lipca 1998 w Moskwie) – radziecki pilot doświadczalny, inżynier, pisarz, Bohater Związku Radzieckiego (1957).

Mark Gałłaj
Марк Галлай
ilustracja
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1914
Petersburg

Data i miejsce śmierci

14 lipca 1998
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1941–1958

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pilot doświadczalny, inżynier, pisarz

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Medal „Za zasługi bojowe”

Życiorys edytuj

Był narodowości żydowskiej. Od 1930 pracował jako tokarz w fabryce, w latach 1932–1935 studiował w Leningradzkim Instytucie Inżynierów Lotnictwa Cywilnego, a w latach 1935–1937 w Leningradzkim Instytucie Politechnicznym. Od 1935 latał na szybowcach i skakał na spadochronie w leningradzkim aeroklubie, po ukończeniu w 1936 aeroklubu został instruktorem spadochroniarstwa, w 1937 został inżynierem Centralnego Instytutu Aerohydrodynamicznego, po ukończeniu szkoły lotniczej we wrześniu 1937 został pilotem doświadczalnym. Testował wiele modeli samolotów, m.in. bombowce. Od 1941 do 1950 był pilotem doświadczalnym Instytutu Lotniczo-Doświadczalnego w Żukowskim, od grudnia 1941 służył w Armii Czerwonej. Od lipca do września 1941 był lotnikiem 2 samodzielnej eskadry myśliwców obrony przeciwlotniczej miasta Moskwy, wykonał 10 nocnych lotów bojowych MiG-iem-3, strącił 1 samolot wroga. Od stycznia do marca 1942 był zastępcą dowódcy eskadry 128 pułku lotnictwa bombowego na Froncie Kalinińskim, wykonał 28 lotów bojowych samolotem Pe-2, w maju-czerwcu 1943 był lotnikiem 890 pułku Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, wykonał 7 lotów bojowych jako drugi pilot samolotu Pe-8, bombardując cele na głębokich tyłach wroga. W nocy na 9 czerwca 1943 został zestrzelony w rejonie Briańska nad okupowanym terytorium. Wyskoczył na spadochronie i wraz z nawigatorem dołączył do brygady partyzanckiej działającej w obwodzie briańskim, po 12 dniach przeszedł przez linię frontu. Później wrócił do pracy w instytucie, testując modele samolotów i silników, m.in. ASz-82 dla Ła-5, później samoloty Jak-7, Tu-4, I-215, Jak-20 i inne. W lipcu 1950 został zwolniony z instytutu, później był pilotem doświadczalnym w Instytucie Naukowo-Badawczym-17, testując lotniczy sprzęt radiolokacyjny, w latach 1953–1958 był pilotem doświadczalnym OKB W. Miasiszczewa, testując m.in. bombowiec M-4, w czerwcu 1958 został zwolniony do rezerwy, później został starszym pracownikiem naukowym w Instytucie Lotniczo-Badawczym, jednocześnie od 1959 zasiadał w radzie Ministerstwa Przemysłu Lotniczego ZSRR jako zastępca przewodniczącego. Opublikował ok. 30 prac naukowych. Wykładał też w szkole pilotów doświadczalnych. W 1951 otrzymał stopień pułkownika, w 1972 tytuł doktora nauk technicznych, a w 1994 profesora. Był członkiem Związku Pisarzy ZSRR/Federacji Rosyjskiej, napisał wiele książek. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim. Jego imieniem nazwano planetę karłowatą.

Odznaczenia edytuj

I inne.

Twory literacke edytuj

Bibliografia edytuj