Tu-4
Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Tu-4 (ros. Ту-4) – radziecki bombowiec strategiczny, opracowany w biurze konstrukcyjnym Andrieja Tupolewa, kopia amerykańskiego bombowca Boeing B-29 Superfortress. Służył w Radzieckich Siłach Powietrznych od późnych lat czterdziestych do lat sześćdziesiątych.
| ||
![]() Tu-4 w muzeum w Monino | ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ![]() | |
Producent | Kazańskie Zjednoczenie Przemysłu Lotniczego | |
Konstruktor | Andriej Tupolew | |
Typ | ciężki samolot bombowy | |
Konstrukcja | całkowicie metalowa | |
Załoga | 9-10 osób | |
Historia | ||
Data oblotu | 19 maja 1947 | |
Lata produkcji | 1948-1953 | |
Wycofanie ze służby | pocz. lat 90 XX w. (Chiny) | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 4 x silniki gwiazdowe Szwiecow ASz-73TK | |
Moc | 1790 kW (2400 KM) każdy | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 43,05 m | |
Długość | 30,18 m | |
Wysokość | 8,50 m | |
Powierzchnia nośna | 162 m² | |
Masa | ||
Własna | 36 850 kg | |
Startowa | 63 600 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 558 km/h | |
Pułap praktyczny | 11 200 m | |
Zasięg | 3000 km (z 7120 kg bomb) | |
Rozbieg | 960 m | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
10 działek kalibru 23 mm Nudelman NS-23, po dwa w czterech wieżyczkach i stanowisku strzelca ogonowego 11 930 kg bomb lub 1 bomba atomowa RDS-3 o mocy 42 kt (Tu-4A) lub 2 samoloty-pociski dalekiego zasięgu KS-1 (Tu-4K) | ||
Użytkownicy | ||
![]() ![]() |
KonstrukcjaEdytuj
Pod koniec II wojny światowej Związek Radziecki posiadał niewielką liczbę ciężkich bombowców Pe-8 do prowadzenia bombardowań strategicznych. Widząc łatwość, z jaką amerykańskie samoloty operujące z odległych baz zrzucały bomby na terytorium Japonii, Józef Stalin nakazał rozpoczęcie prac nad nowym bombowcem strategicznym.
W 1945 roku trzy amerykańskie bombowce Boeing B-29 Superfortress awaryjnie wylądowały na terytorium radzieckim. Maszyny zostały internowane i przekazane do badań w Biurze Konstrukcyjnym Tupolewa. Maszyny skopiowano tak dokładnie, jak to było możliwe. W rezultacie powstał bombowiec Tu-4 (w kodzie NATO: Bull), oblatany 19 maja 1947 roku. Maszyna weszła do służby w roku 1948. Trapiło ją wiele problemów rozwojowych, co wynikało z braku znajomości technologii wykonania samolotu tej klasy, innymi normami, czy wreszcie innym systemem miar (zamiana cali na system metryczny). Przysporzyło to wielkich problemów w Biurze Tupolewa. Jego wejście do służby poważnie zaniepokoiło amerykańskich strategów – samolot mógł osiągnąć cele położone głęboko na terytorium USA i przenieść opracowaną przez Rosjan w 1949 roku bombę atomową. Potencjalne zagrożenie ze strony Tu-4 było bezpośrednim impulsem do opracowania przez Amerykanów rozbudowanego systemu obrony powietrznej własnego terytorium – w 1957 roku przemianowanego na NORAD.
Użycie samolotuEdytuj
Do zakończenia produkcji w roku 1953, w ZSRR zbudowano 847 samolotów bombowych Tu-4. Maszyny te trapiły liczne usterki, przez co nie były lubiane przez załogi. Osiągi były niższe niż w B-29, przyczyniły się do tego m.in. gorsze, ulegające częstym awariom silniki. Choć radzieckich maszyn nigdy nie wykorzystano w walce, przyczyniły się do gwałtownego rozwoju radzieckiego programu budowy bombowców strategicznych. W 1954 roku, właśnie z Tu-4 zrzucono bombę atomową na poligonie tockim koło Orenburga.
Samoloty Tu-4 wycofano ze służby w latach sześćdziesiątych i zastąpiono nowocześniejszymi Tu-16 i Tu-95. Część maszyn przekazano Chinom. Według niektórych źródeł, kilkanaście Tu-4 do dzisiaj pozostaje na wyposażeniu Chińskich Sił Powietrznych.
Planowano kilka wersji rozwojowych – zarówno zaawansowane warianty bombowe (Tu-80 i Tu-85), jak i samolot pasażerski Tu-70 i transportowy Tu-75, lecz nie weszły do produkcji.