Masahiro Abe (jap. 阿部 正弘 Abe Masahiro; ur. 3 grudnia 1819, zm. 6 sierpnia 1857[1])japoński daimyō i urzędnik schyłkowego okresu Edo.

Masahiro Abe

Był szóstym synem Masakiyo Abe, daimyō hanu Fukuyama. W grudniu 1837 roku, po rezygnacji starszego brata, przejął zarządzanie tą domeną[1]. W 1840 został mianowany komisarzem ds. świątyń i kultu religijnego (jisha-bugyō), natomiast w 1843 roku został członkiem rady starszych (rōjū)[2]. Wkrótce, po upadku Tadakuniego Mizuno (1794–1851), stał się najbardziej wpływowym człowiekiem na dworze[1][3][4]. Był zwolennikiem zbrojeń, jednocześnie jednak zdawał sobie sprawę z konieczności nawiązania kontaktów z cudzoziemcami[1][3][4].

Po wizycie okrętów amerykańskich pod dowództwem komodora Matthew Perry’ego i śmierci sioguna Ieyoshi Tokugawy w 1853 roku zdecydował się na bezprecedensowy w historii Japonii krok, rozsyłając kopie listu prezydenta USA Millarda Fillmore’a do wszystkich daimyō z prośbą o opinie[1][3]. Pomimo w większości nieprzychylnego odzewu[3] pod naciskiem Perry’ego doprowadził do podpisania w 1854 roku traktatu w Kanagawie, formalnie kończącego ponad dwustuletnią politykę izolacji[1]. Krok ten spotkał się z gwałtowną krytyką i w 1855 roku Abe podał się do dymisji[1][2].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Mayako Shimamoto, Koji Ito, Yoneyuki Sugita: Historical Dictionary of Japanese Foreign Policy. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 27. ISBN 978-1-4422-5068-0.
  2. a b Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 2. ISBN 0-674-01753-6.
  3. a b c d Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 329. ISBN 83-04-01486-6.
  4. a b Wielka Historia Świata. T. 9. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 614. ISBN 83-85719-93-8.