Maxus G50

Minivan segmentu D
(Przekierowano z Maxus Euniq 5)

Maxus G50samochód osobowy typu minivan klasy średniej produkowany pod chińską marką Maxus od 2019 roku.

Maxus G50
Maxus G50 Plus
Ilustracja
Maxus G50
Producent

SAIC Motor

Zaprezentowany

Sierpień 2018

Okres produkcji

od 2019

Miejsce produkcji

Wuxi

Dane techniczne
Segment

minivan segmentu D

Typy nadwozia

5-drzwiowy minivan

Skrzynia biegów

6-biegowa manualna
7-biegowa DCT

Napęd

przedni

Długość

4825 mm

Szerokość

1825 mm

Wysokość

1778 mm

Rozstaw osi

2800 mm

Liczba miejsc

7

Dane dodatkowe
Konkurencja

Baojun RM-5
BYD Song Max
Geely Jiaji
Haima 7X

Historia i opis modelu

edytuj
 
Maxus G50 - tył
 
Maxus G50 chińskiej policji

Maxus D50 został przedstawiony po raz pierwszy w 2018 roku jako przednionapędowy minivan, w przeciwieństwie do większych modeli w gamie odróżniający się dwiema parami klasycznie otwieranych drzwi. Samochód przedstawił nowy język stylistyczny marki Maxus, wyróżniając się dużą chromowaną atrapą chłodnicy i agresywnie ukształtowanymi reflektorami[1].

Gamę jednostek najmniejszego rodzinnego pojazdu w ofercie Maxusa utworzona została przez czterocylindrowe silniki benzynowe o pojemności 1.3 i 1.5, rozwijając odpowiednio moc 150 oraz 162 KM. Do wyboru producent pozostawił zarówno manualną, jak i automatyczną przekładnię biegów[2].

G50 Plus

edytuj

W marcu 2021 roku Maxus przedstawił zmodernizowany wariant pod nazwą Maxus G50 Plus[3], pozostający w równoległej sprzedaży z modelem sprzed restylizacji. Pod kątem wizualnym pojazd zyskał większą atrapę chłodnicy z rozleglejszymi krawędziami, a także zmodyfikowany tylny zderzak oraz większy wyświetlacz systemu multimedialnego.

Silniki

edytuj
  • R4 1.3l Turbo
  • R4 1.5l


Maxus EG50/Euniq 5
Maxus Mifa 5
 
Maxus EG50 przed liftingiem
Producent

SAIC Motor

Zaprezentowany

Kwiecień 2019

Okres produkcji

od 2019

Miejsce produkcji

  Wuxi

Dane techniczne
Segment

minivan segmentu D

Typy nadwozia

5-drzwiowy minivan

Napęd

przedni

Długość

4825 mm

Szerokość

1825 mm

Wysokość

1778 mm

Rozstaw osi

2800 mm

Liczba miejsc

7

Dane dodatkowe
Konkurencja

BYD Song Max EV
Haima 7X-E
Livan Maple 80V

 
Maxus EG50 - tył
 
Maxus Euniq 5
 
Maxus Mifa 5 po liftingu

Maxus EG50 został zaprezentowany po raz pierwszy w 2019 roku.

Rok po premierze Maxusa G50 gamę wariantów napędowych poszerzył w pełni elektryczny model, Maxus EG50. Samochód otrzymał minimalny zakres zmian wizualnych wobec spalinowego odpowiednika, zyskując zaślepkę w miejscu atrapy chłodnicy oraz niebieskie listwy w zderzakach[4]. Ponadto samochód otrzymał standardowo częściowo cyfrowe zegary z centralnym ekranem, a dźwignię do zmiany trybów jazdy zaadaptował od G50 z automatyczną skryznią biegów.

Już pół roku po premierze, w grudniu 2019, samochód zmienił nazwę na Maxus Euniq 5[5], zasilając nową linię samochodów elektrycznych w ramach chińskiej marki.

Lifting

edytuj

W sierpniu 2022 wersja elektryczna przeszła dedykowaną restylizację, która przyniosła ponowną zmianę nazwy na Maxus Mifa 5 w ramach przemianowania gamy elektrycznych modeli na nowy emblemat. Samochód zyskał przeprojektowany pas przedni, z większym udziałem powierzchni w kolorze lakieru, a także większym ekranem systemu multimedialnego wraz z dodatkowym, pełniącym odtąd funkcję panelu klimatyzacji. Ponadto, samochód wyposażono w mocniejszy, 174-konny silnik elektryczny oraz dwa pakiety baterii: 61 kWh z ok. 430 kilometrów zasięgu oraz 70 kWh z ok. 520 kilometrów zasięgu[6].

Sprzedaż

edytuj

W przeciwieństwie do spalinowego G50, elektryczny wariant tego modelu powstał nie tylko z myślą o wewnętrznym rynku chińskim, ale i w ramach ekspansji Maxusa na rynkach europejskich. Na początku 2022 roku samochód trafił do sprzedaży m.in. w Hiszpanii[7], Norwegii[8], Finlandii[9], Czechach[10] czy Polsce[11].

Dane techniczne

edytuj

Układ napędowy pierwszej wersji z lat 2019–2023 utworzył silnik elektryczny o mocy 115 KM oraz bateria o pojemności 52,2 kWh. Pozwalała ona przejechać na jednym ładowaniu ok. 350 kilometrów według chińskiego, ówczesnego cyklu pomiaroweto NEDC[12].


Przypisy

edytuj