Megachile sculpturalis
Megachile sculpturalis – gatunek samotnej pszczoły z rodziny miesierkowatych (Megachilidae). Inwazyjny gatunek obcy w Europie i Ameryce Północnej.
| Megachile sculpturalis[1] | |
| (Smith, 1853) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Megachile sculpturalis |
Cechy gatunku edytuj
Duża miesierka (samice 21-27 mm, samce 12-19 mm długości ciała)[2], o brązowo owłosionym tułowiu i czarnym odwłoku. Samce różnią się od samic jasnym owłosieniem na przodzie głowy, którego brak u samic[2]. Gniazda zakładane są w istniejących szczelinach, takich jak puste w środku łodygi roślin, o odpowiednio dużych średnicach (co najmniej 8 mm)[2]. M. sculpturalis chętnie gniazduje w hotelach dla owadów, może stanowić w nich dominujący gatunek[3]. W przeciwieństwie do wielu innych przedstawicieli rodzaju, M. sculpturalis nie wykłada wnętrza swojego gniazda kawałkami liści, ale używa do jego budowy żywicy[2]. W podobny sposób gniazduje występująca naturalnie w Polsce miesierka dwuzębna[4]. M. sculpturalis odwiedza kwiaty wielu różnych gatunków roślin i przez wielu autorów jest klasyfikowana jako polilektyczna, jednak jednocześnie można zauważyć silną preferencję wobec perełkowca japońskiego[5][6][7].
Inwazyjność edytuj
Naturalnym obszarem występowania M. sculpturalis jest wschodnia Azja[8][9]. Gatunek ten został jednak zawleczony przez człowieka do Ameryki Północnej (pierwszy raz stwierdzona w 1994 w Karolinie Północnej) i Europy (w 2008 zaobserwowana we Francji)[8], gdzie zaczął się rozmnażać i powiększać swój zasięg. W Europie rozprzestrzenianie się tego gatunku jest prawdopodobnie wciąż wspomagane przez działalność człowieka, przez co zachodzi szybciej[10][11].
M. sculpturalis może konkurować o gniazda z innymi gatunkami pszczół, takimi jak zadrzechnie czy murarki. Jest agresywna i obserwowano przypadki przejmowania przez nią już zajętych gniazd innych gatunków[8][12]. Ze względu na możliwość rozmnażania się jej w hotelach dla owadów, nie zaleca się stosowania w nich materiałów gniazdowych (trzciny, bambusa, nawierconego drewna) o otworach większych niż 1 cm wewnętrznej średnicy w rejonach, gdzie występuje ona jako gatunek obcy[13].
Przypisy edytuj
- ↑ Megachile sculpturalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Jovana Bila Dubaic, Julia Lanner, Megachile sculpturalis (Hymenoptera: Megachilidae): A Valuable Study Organism for Invasive Pollinators and the Role of Beekeepers in Ongoing Monitoring Programs, „Bee World”, 98 (3), 2021, s. 78–82, DOI: 10.1080/0005772x.2021.1940580, ISSN 0005-772X [dostęp 2022-03-08].
- ↑ Benoît Geslin i inni, Bee hotels host a high abundance of exotic bees in an urban context, „Acta Oecologica”, 105, 2020, s. 103556, DOI: 10.1016/j.actao.2020.103556, ISSN 1146-609X [dostęp 2022-03-08] (ang.).
- ↑ Megachile ericetorum Lepeletier,1841 | BWARS [online], www.bwars.com [dostęp 2022-03-10].
- ↑ Jovana Bila Dubaić i inni, FURTHER RANGE EXPANSION OF THE SCULPTURED RESIN BEE (MEGACHILE SCULPTURALIS) IN SERBIA AND BOSNIA & HERZEGOVINA, 29 września 2021, DOI: 10.5281/ZENODO.5537059 [dostęp 2022-10-03] (ang.).
- ↑ Elisa Ribas-Marquès, Joan Díaz-Calafat, The Asian giant resin bee Megachile sculpturalis Smith 1853 (Hymenoptera: Apoidea: Megachilidae), a new exotic species for the bee fauna of Mallorca (Balearic Islands, Spain), „Journal of Apicultural Research”, 60 (3), 2021, s. 506–511, DOI: 10.1080/00218839.2021.1874177, ISSN 0021-8839 [dostęp 2022-10-03].
- ↑ Guariento Elia i inni, Megachile sculpturalis (Smith, 1853) (Hymenoptera: Megachilidae), the giant resin bee new to South Tyrol with a newly described plant species interaction, 6 grudnia 2019, DOI: 10.5281/zenodo.3565365 [dostęp 2022-10-03].
- ↑ a b c Violette Le Féon i inni, Range expansion of the Asian native giant resin beeMegachile sculpturalis(Hymenoptera, Apoidea, Megachilidae) in France, „Ecology and Evolution”, 8 (3), 2018, s. 1534–1542, DOI: 10.1002/ece3.3758, ISSN 2045-7758, PMID: 29435230, PMCID: PMC5792562 [dostęp 2022-03-09].
- ↑ Carlo Polidori, David Sánchez-Fernández, Environmental niche and global potential distribution of the giant resin bee Megachile sculpturalis, a rapidly spreading invasive pollinator, „Global Ecology and Conservation”, 24, 2020, e01365, DOI: 10.1016/j.gecco.2020.e01365, ISSN 2351-9894 [dostęp 2022-03-08] (ang.).
- ↑ Julia Lanner i inni, Dispersal patterns of an introduced wild bee, Megachile sculpturalis Smith, 1853 (Hymenoptera: Megachilidae) in European alpine countries, „PLOS One”, 15 (7), 2020, e0236042, DOI: 10.1371/journal.pone.0236042, ISSN 1932-6203, PMID: 32649722, PMCID: PMC7351169 [dostęp 2022-03-08] (ang.).
- ↑ Julia Lanner i inni, On the road: Anthropogenic factors drive the invasion risk of a wild solitary bee species, „Science of The Total Environment”, 827, 2022, s. 154246, DOI: 10.1016/j.scitotenv.2022.154246, ISSN 0048-9697 [dostęp 2022-03-08] (ang.).
- ↑ Robert G. Laport, Robert L. Minckley, Occupation of Active Xylocopa virginica Nests by the Recently Invasive Megachile sculpturalis in Upstate New York, „Journal of the Kansas Entomological Society”, 85 (4), 2012, s. 384–386, DOI: 10.2317/0022-8567-85.4.384, ISSN 0022-8567 [dostęp 2022-03-08].
- ↑ Vivien von Königslöw i inni, Benchmarking nesting aids for cavity-nesting bees and wasps, „Biodiversity and Conservation”, 28 (14), 2019, s. 3831–3849, DOI: 10.1007/s10531-019-01853-1, ISSN 1572-9710 [dostęp 2022-03-08] (ang.).