Meung-sur-Loire (starofranc. Mehun lub Meun) to miejscowość i gmina we Francji, w Regionie Centralnym, w departamencie Loiret.

Meung-sur-Loire
miejscowość i gmina
Ilustracja
Kolegiata Saint-Lyphard
Herb
Herb
Państwo

 Francja

Region

 Region Centralny-Dolina Loary

Departament

Loiret

Okręg

Orlean

Kod INSEE

45203

Powierzchnia

20,38 km²

Populacja (1990)
• liczba ludności


5993

• gęstość

294 os./km²

Kod pocztowy

45130

Położenie na mapie Loiret
Mapa konturowa Loiret, po lewej znajduje się punkt z opisem „Meung-sur-Loire”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Meung-sur-Loire”
Położenie na mapie Regionu Centralnego-Doliny Loary
Mapa konturowa Regionu Centralnego-Doliny Loary, w centrum znajduje się punkt z opisem „Meung-sur-Loire”
Ziemia47°50′N 1°42′E/47,833333 1,700000
Strona internetowa
Zamek
Zamek

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 5993 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 294 osoby/km² (wśród 1842 gmin Regionu Centralnego Meung-sur-Loire plasuje się na 56. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 648.).

Rys historyczny edytuj

W czasach gallo-romańskich istniejąca tu wieś nosiła nazwę Magdunum, nawiązującą do okolicznych bagien. Zgodnie z tradycją, około roku 520 święty Liphard przeprowadził meliorację tych terenów i osuszył bagna. On też zbudował tu kaplicę i pustelnię.

W roku 1103 król Ludwik VI wzniósł w tym miejscu małą fortecę strzegącą brodu na rzece. Na pamiątkę pobytu w tych stronach świętego Lipharda zbudowano również kościół, a do XII wieku powstał w pobliżu ufortyfikowany zamek biskupi. W czasie wojny stuletniej miejscowość była miejscem jednej ze zwycięskich bitew (1429) Joanny d’Arc.

François Villon w Meung-sur-Loire spędził lato 1461. Oskarżony o zabójstwo, przebywał w lochu na terenie przyzamkowego parku, który w istocie był głęboką studnią, do której spuszczano skazańców na linie. Bez względu na ich liczbę, do studni raz dziennie spuszczano dzban wody i bochenek chleba. Biskupi Orleanu nie mieli prawa skazywania więźniów na śmierć, ale z tego więzienia, jak mówi tamtejszy przewodnik, żywy wyszedł tylko François Villon, który został w porę ułaskawiony przez króla. Miejsce to nazwał la dure prison de Mehun.

W 1567[1] XI-wieczny kościół Matki Bożej został zburzony przez hugenotów, odnowiony w roku 1570, 1665 (wymiana drewnianego stropu), potem jeszcze w XIX wieku i ostatnio w roku 1985.

Zabytki edytuj

  • Zamek zbudowany w XII wieku, rozbudowany o część mieszkalną w okresie od XVI do XVII wieku.
  • Kościół św. Lipharda (fr. Église Saint-Lyphard) – XIII-wieczna budowla wzniesiona na planie trójlistnym.
  • Jedyny[1] średniowieczny most w środkowym biegu Loary.
  • Kościół Matki Boskiej (fr. Église Notre-Dame) zbudowany pod koniec XI wieku. W czasie średniowiecza ważne miejsce pielgrzymkowe. Najlepiej zachowały się romańskie zdobienia chóru. Kościół był zburzony przez hugenotów w 1567, później wielokrotnie odbudowywany i remontowany.
  • Zamek Dunois, rezydencja zbudowana przez hrabiego Dunois, rozbudowana następnie przez jego następców.
  • Ratusz z 1526 roku.
  • Stare miasto.

Meung-sur-Loire w literaturze edytuj

Z Meung pochodził Jean de Meun, który ukończył późnośredniowieczny poemat Opowieść o Róży Guillaume’a de Lorrisa.

Miejscowość pojawia się na pierwszych stronach Trzech muszkieterów Aleksandra Dumasa oraz w powieści Klub Dumas Arturo Pérez-Reverte’a.

Bohater kryminałów Georges’a Simenona, komisarz Maigret, spędzał w Meung-sur-Loire lato.

Znane osobistości związane z Meung edytuj

  • Jean de Meung, jeden ze współautorów Powieści o róży,
  • Joanna d’Arc,
  • François Villon, więzień zamkowych lochów,
  • Biskup Orleanu Ludwik Sextius Jarente de La Bruyère, który w zamku dożywał ostatnich dni,
  • Malarz Jean-Auguste-Dominique Ingres, przebywający tu w latach 1853 i 1866,
  • Gaston Couté, manieryczny śpiewak francuski,
  • Alain Corneau, reżyser.

Miasta partnerskie edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Praca zbiorowa: Przewodniki Pascala – Zamki nad Loarą. Wyd. 1. Bielsko-Biała: Wydawnictwo PASCAL, 2001, s. 139. ISBN 83-7304-001-3.

Bibliografia edytuj

  • Praca zbiorowa: Przewodniki Pascala – Zamki nad Loarą. Wyd. 1. Bielsko-Biała: Wydawnictwo PASCAL, 2001, s. 138–139. ISBN 83-7304-001-3.

Linki zewnętrzne edytuj