Mięsień skrzydłowy przyśrodkowy
Mięsień skrzydłowy przyśrodkowy (łac. musculus pterygoideus medialis) – w anatomii człowieka parzysty, czworoboczny, gruby mięsień żucia. Przyczep początkowy ma w dole skrzydłowym (pomiędzy blaszkami wyrostka skrzydłowatego kości klinowej), a także na wyrostku piramidowym kości podniebiennej. Przyczep końcowy znajduje się na guzowatości skrzydłowatej kąta żuchwy[1].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/06/Gray383.png/220px-Gray383.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3f/Medial_pterygoid_muscle_animation_small_2.gif/220px-Medial_pterygoid_muscle_animation_small_2.gif)
Unaczyniony jest przez gałązki tętnicy szczękowej, a unerwiony przez nerw skrzydłowy przyśrodkowy (gałązka nerwu żuchwowego V3 – trzeciej gałęzi nerwu trójdzielnego)[1].
Mięsień unosi żuchwę, podobnie jak leżące bardziej powierzchownie mięsień żwacz i mięsień skroniowy[1].
Mięsień ten można zbadać – ze względu na jego położenie przyśrodkowe względem żuchwy – jedynie wewnątrzustnie. Najczęściej można wyczuć jedynie jego dolną część.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 776–777, ISBN 978-83-200-4323-5 .
Bibliografia
edytuj- Janina Sokołowska-Pituchowa (red.): Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd. VII. PZWL 2005, ISBN 83-200-3185-0