MiG-27

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 6 sie 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

MiG-27 (ros. МиГ-27; kod NATO „Flogger D”) – radziecki myśliwiec bombardujący o zmiennej geometrii skrzydeł i konstrukcji opartej na szturmowych wersjach (B/BK/BM/BN) MiG-a-23, przystosowany do ataków na cele naziemne oraz lotów na niskim pułapie.

MiG-27
Ilustracja
MiG-27 w barwach lotnictwa Indii
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Zakłady Lotnicze Irkut, Ułan Udejski Zakład Lotniczy

Konstruktor

MiG

Typ

samolot myśliwsko-bombowy

Konstrukcja

półskorupowa duraluminiowa

Załoga

1 pilot

Historia
Data oblotu

1972

Dane techniczne
Napęd

1 × silnik turboodrzutowy Chaczaturow R-29-300

Ciąg

81 kN (123 kN z dopalaniem)

Wymiary
Rozpiętość

13,80 m rozłożone
7,40 złożone

Długość

17,1 m

Wysokość

5 m

Powierzchnia nośna

37,35 m² skrzydła rozłożone
34,16 m² skrzydła złożone

Masa
Własna

11908 kg

Startowa

20670 kg

Osiągi
Prędkość maks.

1885 km/h (1,54 Macha) na pułapie 8000 m

Prędkość wznoszenia

200 m/s

Pułap

14 000 m

Zasięg

2500 km

Promień działania

780 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × działko GSz-6-30 kal. 30 mm z zapasem 260-300 sztuk amunicji
4000 kg uzbrojenia na 7 węzłach podwieszeń
Użytkownicy

Aktualni – kolor niebieski

Byli – kolor czerwony

Rosja, Białoruś, Kazachstan, Kuba, Indie, Irak, Iran, Sri Lanka, Syria, Ukraina

Rzuty
Rzuty samolotu

Historia

edytuj

Prace nad zmodyfikowaną wersją MiG-a-23 rozpoczęto w 1969 r. Pierwszy lot samolotu odbył się w 1972 r.

Nowe cechy samolotu w porównaniu do MiG-a-23:

  • ścięty nos samolotu, umożliwiający lepszą widoczność (pozbawiony radaru)
  • zainstalowany dalmierz laserowy i wyszukiwacz celów
  • dodatkowe opancerzenie kokpitu
  • duże i wytrzymalsze podwozie, dostosowane do lotnisk polowych
  • uproszczony i przystosowany do lotów na małej wysokości silnik

Zmiana nosa powodowała częste pomyłki, w starszej literaturze można znaleźć fotografie MiG-a-23 w wersjach szturmowych (B/BK/BM/BN). Samoloty można wizualnie odróżnić po braku regulowanych wlotów powietrza w MiG-u-27.

Użytkownicy

edytuj

MiG-i-27 były używane przez Związek Radziecki, a następnie Rosję i Ukrainę. MiG-i-27 nadal pozostają na wyposażeniu sił zbrojnych Indii, Iranu, Kazachstanu, Kuby i Sri Lanki.

Od 1986 roku MiG-27 był montowany, a od 1988 produkowany na licencji w Indiach, gdzie nosił oznaczenie MiG-27M Bahadur (pl. Dzielny/Odważny). Powstało tam 165 egzemplarzy maszyny, z których część wyeksportowano do Sri Lanki.

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Piotr Butowski: Samoloty MiG. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 258-265, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 34. ISBN 83-206-0606-3. OCLC 69478252.