MiG-27
MiG-27 (ros. МиГ-27; kod NATO „Flogger D”) – radziecki myśliwiec bombardujący o zmiennej geometrii skrzydeł i konstrukcji opartej na szturmowych wersjach (B/BK/BM/BN) MiG-a-23, przystosowany do ataków na cele naziemne oraz lotów na niskim pułapie.
MiG-27 w barwach lotnictwa Indii | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Zakłady Lotnicze Irkut, Ułan Udejski Zakład Lotniczy |
Konstruktor | |
Typ |
samolot myśliwsko-bombowy |
Konstrukcja | |
Załoga |
1 pilot |
Historia | |
Data oblotu |
1972 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 × silnik turboodrzutowy Chaczaturow R-29-300 |
Ciąg |
81 kN (123 kN z dopalaniem) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
13,80 m rozłożone |
Długość |
17,1 m |
Wysokość |
5 m |
Powierzchnia nośna |
37,35 m² skrzydła rozłożone |
Masa | |
Własna |
11908 kg |
Startowa |
20670 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
1885 km/h (1,54 Macha) na pułapie 8000 m |
Prędkość wznoszenia |
200 m/s |
Pułap |
14 000 m |
Zasięg |
2500 km |
Promień działania |
780 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 × działko GSz-6-30 kal. 30 mm z zapasem 260-300 sztuk amunicji 4000 kg uzbrojenia na 7 węzłach podwieszeń | |
Użytkownicy | |
Aktualni – kolor niebieski Byli – kolor czerwony Rosja, Białoruś, Kazachstan, Kuba, Indie, Irak, Iran, Sri Lanka, Syria, Ukraina | |
Rzuty | |
Historia
edytujPrace nad zmodyfikowaną wersją MiG-a-23 rozpoczęto w 1969 r. Pierwszy lot samolotu odbył się w 1972 r.
Nowe cechy samolotu w porównaniu do MiG-a-23:
- ścięty nos samolotu, umożliwiający lepszą widoczność (pozbawiony radaru)
- zainstalowany dalmierz laserowy i wyszukiwacz celów
- dodatkowe opancerzenie kokpitu
- duże i wytrzymalsze podwozie, dostosowane do lotnisk polowych
- uproszczony i przystosowany do lotów na małej wysokości silnik
Zmiana nosa powodowała częste pomyłki, w starszej literaturze można znaleźć fotografie MiG-a-23 w wersjach szturmowych (B/BK/BM/BN). Samoloty można wizualnie odróżnić po braku regulowanych wlotów powietrza w MiG-u-27.
Użytkownicy
edytujMiG-i-27 były używane przez Związek Radziecki, a następnie Rosję i Ukrainę. MiG-i-27 nadal pozostają na wyposażeniu sił zbrojnych Indii, Iranu, Kazachstanu, Kuby i Sri Lanki.
Od 1986 roku MiG-27 był montowany, a od 1988 produkowany na licencji w Indiach, gdzie nosił oznaczenie MiG-27M Bahadur (pl. Dzielny/Odważny). Powstało tam 165 egzemplarzy maszyny, z których część wyeksportowano do Sri Lanki.
Linki zewnętrzne
edytujBibliografia
edytuj- Piotr Butowski: Samoloty MiG. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 258-265, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 34. ISBN 83-206-0606-3. OCLC 69478252.