Michał Szuldenfrei
Michał Szuldenfrei (jid. מיכאל שולדענפריי; ur. 20 stycznia 1887, zm. 1 lipca 1965) – polski prawnik i polityk pochodzenia żydowskiego, jedyny poseł na Sejm Ustawodawczy z ramienia żydowskiej partii robotniczej Bund (wybrany z listy Polskiej Partii Socjalistycznej).
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Poseł na Sejm Ustawodawczy | |
| Okres |
od 4 lutego 1947 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
W okresie dwudziestolecia międzywojennego był dziekanem Rady Adwokackiej w Krakowie. Jako prawnik występował w charakterze obrońcy w wielu procesach politycznych, był również działaczem Bundu. Po wybuchu II wojny światowej przebywał w Związku Radzieckim, należał do Związku Patriotów Polskich. Wrócił do Polski w sierpniu 1944, gdzie objął stanowisko dyrektora Biura Prawnego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN)[1]. Członek Krajowej Rady Narodowej i Centralnego Komitetu Żydów w Polsce. Od 1944 przewodniczący Komitetu Organizacyjnego i Centralnego Komitetu Bundu w wyzwolonym przez sowietów Lublinie i faktyczny przewodniczący partii w kraju. Zaakceptował Manifest Lipcowy PKWN. Po wojnie poseł Sejmu Ustawodawczego (1947–1952) oraz Dyrektor Biura Prawnego Urzędu Rady Ministrów. Znany z propagowania działań mających na celu ukaranie sprawców zbrodni wojennych na narodzie żydowskim, między innymi pogromu krakowskiego.
Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżami Oficerskim (1946)[2] i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Złotym Krzyżem Zasługi[3].
Pochowany w alei głównej cmentarza żydowskiego przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 12, rząd 5)[4][5].
Żonaty z Marią Kragen–Szuldenfrei, po wojnie m.in. lekarką lecznicy Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Wspomnienie pośmiertne: Dr Michał Szuldenfrei. „Palestra”. 9 (7-8), 1965.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 52, poz. 363
- ↑ "Życie Warszawy", nr 157 z 2 lipca 1965, s. 2 (nekrologi)
- ↑ Grób Michała Szuldenfreia w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
- ↑ "Życie Radomskie" (mutacja "Życia Warszawy"), nr 232 z 26 września 1968, s. 7
Bibliografia
edytuj- Henryk Kroszczor: Cmentarz Żydowski w Warszawie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 23. ISBN 83-01-04304-0.
- Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 29. ISBN 83-90-66296-5.