Mieczysław Skalski (major)
Mieczysław Skalski (ur. 27 marca 1891 lub 1893, zm. ?) – major inżynier saperów Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
 major saperów
| |
| Data urodzenia |
27 marca 1891 lub 1893 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
1 Pułk Piechoty, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 27 marca 1891[1] lub 1893[2]. Po wybuchu I wojny światowej jako członek drużyn strzeleckich wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 6 kompanii 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Został ranny i superarbitrowany 28 czerwca 1917 w Lublinie uznany za inwalidę, zdolnego do służby w pospolitym ruszeniu bez broni.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym zatrzymanym w służbie czynnej, przydzielonym do 6 pułku piechoty Legionów w garnizonie Wilno[5][6]. W 1924, jako oficer nadetatowy tej jednostki, był w kadrze naukowej Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów[7]. W 1928 pozostawał oficerem zawodowym 6 pułku piechoty Legionów[8]. Został awansowany do stopnia majora w korpusie oficerów zawodowych inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[9]. W 1932 był przydzielony do Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii[10]. Pełnił funkcję zastępcy szefa WIBI. Został przeniesiony w stan spoczynku.
Jako emerytowany oficer wstąpił do służby państwowej. Pełnił stanowisko szefa Wydziału Ogólnego w Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego, delegowany do Ministerstwa Skarbu. Stamtąd z dniem 1 lipca 1937 został mianowany naczelnikiem Wydziału Społeczno-Politycznego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[11].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (9 października 1933)[12]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[13]
- Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej
Przypisy edytuj
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-06-17].
- ↑ Roczniki Oficerskie 1928, 1932.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 482.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 423.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 141.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 137.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 1373.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 22, 200.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 839.
- ↑ Nowy naczelnik Wydziału Społeczno-Politycznego w M. S. W.. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 145 z 2 lipca 1937.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia edytuj
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932.
- Nowy naczelnik Wydziału Społeczno-Politycznego w M. S. W.. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 145 z 2 lipca 1937.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Mieczysław Skalski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-11-05].