Mieniak metisowy
Mieniak metis (Apatura metis) – gatunek motyla z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae). Jest podobny do formy Apatura ilia f. clytie mieniaka strużnika. Nazwa "mieniak metisowy" powstała w wyniku spolszczenia. Nie ma jeszcze oficjalnej polskiej nazwy gatunku. Metis to greckie bóstwo, pierwsza żona Zeusa.
| Apatura metis | |
| Freyer, 1829 | |
 Apatura metis substituta, samiec | |
 Apatura metis substituta, samica | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mieniak metis |
- Wygląd
Samiec tego gatunku, jak i innych z tego rodzaju, mieni się na fioletowo, jeśli spojrzeć nań pod odpowiednim kątem. Samica bez połysku. Na szarobrązowym tle (samiec) widnieje jasnożółty lub pomarańczowy wzór. Samica jest brązowa, a jej rysunek jest mniej efektowny. Spód jest kremowo żółty. Rozpiętość skrzydeł: 75 mm.
- Czas lotu
Od czerwca, do sierpnia. Zimuje gąsienica. Motyl jest wytrwałym lotnikiem. Samce rywalizują o samice. Siedzą na liściach i wyczekują przelatujących w pobliżu samic. Gatunek ten związany jest z drzewami.
- Biotop
Polany leśne, skraje lasów, leśne drogi w pobliżu rzek, jezior, stawów i potoków lub bagien. Występuje wszędzie tam, gdzie wierzba biała. Chętnie siada na gnijących resztkach padliny, odchodów lub na mokrej glebie. Wygrzewa się w słońcu, prezentując ubarwienie.
- Stadia rozwojowe
Gąsienica przypomina ślimaka nagiego, tj. jest zwężona na obu końcach, obła, zielona w jasne paski i na szczycie głowy ma dwa długie wyrostki. Żyje na wierzbie białej. Poczwarka, zielona w ciemne plamki, jest wisząca.
- Występowanie
Zamieszkuje basen Morza Śródziemnego, a szczególnie Półwysep Bałkański. W Polsce nie stwierdzono, często mylnie określa się mianem mieniaka metisowego formę mieniaka strużnika – clytie. Prawdopodobnie zalatujące osobniki notowano jeszcze wówczas, gdy gatunek ten żył w Czechach.