Miernik trwałego dobrobytu ekonomicznego

Wskaźnik ekologicznych bogactw naturalnych Daly’ego i Cobba, nazywany też miernikiem trwałego dobrobytu ekonomicznego (ang. index of sustainable economic welfare, ISEW) – niepieniężna miara dobrobytu społecznego, która uwzględnia zarówno gospodarowanie zasobami mineralnymi jak i międzygeneracyjną sprawiedliwość społeczną. Przy jej ustalaniu bierze się pod uwagę: średnie spożycie, podział dóbr i degradację środowiska.

Obliczanie ISEW

Od konsumpcji indywidualnej wyrażonej współczynnikiem nierówności społecznej, będącej podstawą do obliczeń ISEW odejmuje się:
- koszty związane z zanieczyszczeniem środowiska
- zużycie zasobów nieodnawialnych
- straty gospodarstw rolnych na skutek erozji i urbanizacji
- straty na terenach nawadnianych
- koszty zanieczyszczenia powietrza
- tzw. długoterminowe szkody ekologiczne (np. globalne ocieplenie, zanikanie warstwy ozonowej)
- wydatki ochronne związane ze zdrowiem i edukacją, reklamą, dojazdami, urbanizacją i wypadkami drogowymi

Dodaje się natomiast:
- wartość usług z pracy w gospodarstwie domowym
- wartość usług z dóbr konsumpcyjnych trwałego użytku
- wartość usług z dróg i autostrad
- konsumpcję związaną z edukacją i służbą zdrowia
- wzrost kapitału netto
- bilans inwestycji za granicą i zagranicznych w kraju

Jest to miernik oparty na wskaźnikach naturalnych i dlatego nie może uwzględniać takich elementów dobrobytu jak np. oszczędności ludności, gdyż są one oparte na miernikach pieniężnych.

Zobacz też

Bibliografia

Tadeusz Borys [red.], Wskaźniki ekorozwoju, Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, Białystok 1999, ISBN 83-85792-58-9
Marian Noga [red.], Ekologiczne i instytucjonalne uwarunkowania wzrostu gospodarczego. Aspekty globalne i regionalne, Państwowy Instytut Naukowy Instytut Śląski w Opolu, Opole 1998, ISBN 83-86762-05-5
Michał Gabriel Woźniak, Wzrost gospodarczy. Podstawy teoretyczne, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków 2004, ISBN 83-7252-222-7