Mikałaj Kucko
Mikałaj Wasiljewicz Kucko (biał. Мікалай Васільевіч Куцко, ros. Николай Васильевич Куцко, Nikołaj Wasiljewicz Kucko; ur. 9 października 1954 w Tobułkach) – białoruski inżynier mechanik, dyrektor sowchozu i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Republiki Białorusi I kadencji.
Pełne imię i nazwisko |
Mikałaj Wasiljewicz Kucko |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 października 1954 |
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji | |
Okres |
od 27 listopada 1996 |
Poprzednik |
stanowisko utworzone |
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
Okres |
od 9 stycznia 1996 |
Przynależność polityczna | |
Następca |
wybory nie odbyły się |
Życiorys
edytujMłodość i praca
edytujUrodził się 9 października 1954 roku we wsi Tobułki, w rejonie pińskim obwodu brzeskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1977 roku ukończył Białoruską Państwową Akademię Gospodarstwa Wiejskiego, uzyskując wykształcenie inżyniera mechanika, w 1992 roku – Akademię Zarządzania przy Radzie Ministrów Republiki Białorusi, uzyskując wykształcenie menedżera ekonomisty. W latach 1977–1983 pracował jako traktorzysta w kołchozie „Trud” w rejonie pińskim, główny inżynier w kołchozie „Nowosiołki” w rejonie petrykowskim. W latach 1983–1987 był dyrektorem sowchozu „Znamia Pobiedy” w rejonie rzeczyckim. W latach 1987–1988 pełnił funkcję instruktora w Homelskim Komitecie Obwodowym Komunistycznej Partii Białorusi. W latach 1989–1996 pracował jako kierownik Wydziału Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Rzeczyckiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego[1]. W 1995 był pierwszym zastępcą przewodniczącego Rzeczyckiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego i członkiem Partii Agrarnej[2].
Działalność parlamentarna
edytujW drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z wasilewickiego okręgu wyborczego nr 103[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Ekologii i Eksploatacji Przyrody[4]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[5]. Pełnił w niej funkcję przewodniczącego Komisji ds. Rolnych[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[6]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 21 listopada 2000 roku.
Życie prywatne
edytujMikałaj Kucko jest żonaty, ma dwoje dzieci[1]. W 1995 roku mieszkał w Rzeczycy w obwodzie homelskim[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Kto… ↓, s. 146
- ↑ a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №30-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
Bibliografia
edytuj- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.