Miodnik
Miodniki, nektarniki (łac. nectaria, ang. nectary) – jedno- lub wielokomórkowe organy gruczołowe roślin wydzielające nektar. Mają bardzo różnorodną formę, mogą być niepozorne lub okazałe i barwne. Zlokalizowane zwykle w kwiecie służą do wabienia zwierząt, głównie owadów, dokonujących zapylania. Rośliny wyposażone w miodniki i wytwarzające nektar nazywane są roślinami miododajnymi.
Funkcja
edytujMiodniki wydzielają nektar służący do wabienia zwierząt dokonujących zapylania kwiatów. Nektar zawiera węglowodany w różnym stężeniu, w związku z czym u jednych gatunków roślin bywa wodnisty, u innych gęsty. Różne gatunki z różną intensywnością wydzielają nektar, przy czym dla roślin korzystne jest wydzielanie ograniczonych jego ilości. Zmusza to bowiem zwierzęta zapylające do odwiedzania wielu kwiatów, co ułatwia zapylenie krzyżowe.
Podział
edytujNektaria występują najczęściej w obrębie kwiatów (nektaria kwiatowe), czasami jednak na innych częściach rośliny; na ogonkach liściowych i głównym nerwie liścia (np. u akacji i śliwy), na liściach przykwiatowych, lub w kątach nerwów liści. Są to tzw. nektaria pozakwiatowe. W obrębie kwiatu miodniki występować mogą u podstawy słupka, na wewnętrznej stronie płatków korony czy u podstawy płatków korony. Czasami funkcję miodników pełnią niektóre przekształcone pręciki tzw. prątniczki. Tak jest np. u dziewięciornika błotnego.
Bibliografia
edytuj- Lipiński Mieczysław: Pożytki pszczele. Warszawa: PWRiL, 2010, s. 65–76. ISBN 978-83-09-99024-6.