Miodnik

Miodniki, nektarniki (łac. nectaria, ang. nectary) – jedno- lub wielokomórkowe organy gruczołowe roślin wydzielające nektar. Mają bardzo różnorodną formę, mogą być niepozorne lub okazałe i barwne. Zlokalizowane zwykle w kwiecie służą do wabienia zwierząt, głównie owadów, dokonujących zapylania. Rośliny wyposażone w miodniki i wytwarzające nektar nazywane są roślinami miododajnymi.

Funkcja

Miodniki wydzielają nektar służący do wabienia zwierząt dokonujących zapylania kwiatów. Nektar zawiera węglowodany w różnym stężeniu, w związku z czym u jednych gatunków roślin bywa wodnisty, u innych gęsty. Różne gatunki z różną intensywnością wydzielają nektar, przy czym dla roślin korzystne jest wydzielanie ograniczonych jego ilości. Zmusza to bowiem zwierzęta zapylające do odwiedzania wielu kwiatów, co ułatwia zapylenie krzyżowe.

Podział

Nektaria występują najczęściej w obrębie kwiatów jako tzw. nektaria kwiatowe. Niekiedy jednak zlokalizowane są na innych częściach rośliny, takich jak ogonki liściowe, główny nerw liścia (np. u akacji i śliwy), liście przykwiatowe czy kąty nerwów liściowych. W takich przypadkach określane są jako nektaria pozakwiatowe. W obrębie kwiatu miodniki występować mogą u podstawy słupka, na wewnętrznej stronie płatków korony czy u podstawy płatków korony. Czasami rolę miodników spełniają niektóre przekształcone pręciki, tzw. prątniczki, jak ma to miejsce np. u dziewięciornika błotnego.

Bibliografia

Lipiński Mieczysław: Pożytki pszczele. Warszawa: PWRiL, 2010, s. 65–76. ISBN 978-83-09-99024-6.