Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym
Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym to oprócz igrzysk olimpijskich główna impreza dla zawodników z całego świata w konkurencjach klasycznych: biegach narciarskich, skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. Pierwsze mistrzostwa odbyły się w 1925 r. w Johannisbadzie (obecnie Janské Lázně) w ówczesnej Czechosłowacji. Najwięcej razy mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym organizowała Finlandia, która gościła najlepszych narciarzy klasycznych aż ośmiokrotnie (wliczając w to Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym w 1984 r.). Spośród wszystkich miast organizujących te zawody najczęściej, siedmiokrotnie, rola ta przypadała fińskiemu Lahti, które gospodarzem było w latach 1926, 1938, 1958, 1978, 1989, 2001 oraz w 2017. W Polsce mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym odbyły się jak dotąd trzykrotnie: w 1929, 1939 i 1962 r. Za każdym razem organizatorem było Zakopane.
Od pierwszych mistrzostw w 1925 r. do mistrzostw w 1939 r. zawody odbywały się każdego roku, prócz lat olimpijskich, w których odbywały się zimowe igrzyska olimpijskie. Po II wojnie światowej, od mistrzostw świata w Lake Placid w 1950 r., impreza ta odbywała się co 4 lata, natomiast od mistrzostw świata w Seefeld w 1985 r. - co 2 lata.
Na pierwszych mistrzostwach zawodnicy rywalizowali łącznie w czterech konkurencjach: dwóch biegach, jednym konkursie kombinacji i jednym konkursie skoków. Od 1925 r. do 1950 r. w mistrzostwach startowali wyłącznie mężczyźni. Rywalizację kobiet wprowadzono po raz pierwszy na mistrzostwach w Falun w 1954 r. Obecnie program mistrzostw świata składa się aż z 21 konkurencji. Najmłodszą konkurencją są skoki narciarskie - konkurs mieszany, który zadebiutował podczas mistrzostw świata w Predazzo w 2013 r.
Organizatorzy MŚEdytuj
- 1925 – Johannisbad, Czechosłowacja
- 1926 – Lahti, Finlandia
- 1927 – Cortina d’Ampezzo, Włochy
- 1929 – Zakopane, Polska
- 1930 – Oslo, Norwegia
- 1931 – Oberhof, Niemcy
- 1933 – Innsbruck, Austria
- 1934 – Sollefteå, Szwecja
- 1935 – Vysoké Tatry, Czechosłowacja
- 1937 – Chamonix, Francja
- 1938 – Lahti, Finlandia
- 1939 – Zakopane, Polska
- 1941 – Cortina d’Ampezzo, Włochy[1]
- 1950 – Lake Placid, Stany Zjednoczone
- 1954 – Falun, Szwecja
- 1958 – Lahti, Finlandia
- 1962 – Zakopane, Polska
- 1966 – Oslo, Norwegia
- 1970 – Vysoké Tatry, Czechosłowacja
- 1974 – Falun, Szwecja
- 1978 – Lahti, Finlandia
- 1980 – Falun, Szwecja
- 1982 – Oslo, Norwegia
- 1984 – Engelberg, Szwajcaria / Rovaniemi, Finlandia
- 1985 – Seefeld in Tirol, Austria
- 1987 – Oberstdorf, Niemcy
- 1989 – Lahti, Finlandia
- 1991 – Val di Fiemme, Włochy
- 1993 – Falun, Szwecja
- 1995 – Thunder Bay, Kanada
- 1997 – Trondheim, Norwegia
- 1999 – Ramsau, Austria
- 2001 – Lahti, Finlandia
- 2003 – Val di Fiemme, Włochy
- 2005 – Oberstdorf, Niemcy
- 2007 – Sapporo, Japonia
- 2009 – Liberec, Czechy
- 2011 – Oslo, Norwegia
- 2013 – Val di Fiemme, Włochy
- 2015 – Falun, Szwecja
- 2017 – Lahti, Finlandia
- 2019 – Seefeld in Tirol, Austria
- 2021 – Oberstdorf, Niemcy
- 2023 – Planica, Słowenia
- 2025 – Trondheim, Norwegia
Medaliści w biegach narciarskichEdytuj
Medaliści w kombinacji norweskiejEdytuj
Medaliści w skokach narciarskichEdytuj
Klasyfikacja medalowaEdytuj
Zobacz teżEdytuj
Linki zewnętrzneEdytuj
- Lista organizatorów (ang.)
- Wyniki mistrzostw (ang.)
PrzypisyEdytuj
- ↑ W 1946 uznane za nieoficjalne.