Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2019
Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2019 – osiemnaste mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Rugby Europe mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie pięciu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 8 czerwca do 22 lipca 2019 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi czterema istniał system awansów i spadków. Zawody służyły również jako czwarty etap kwalifikacji do turnieju rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020.
| |||
| Szczegóły | |||
| Organizacja | |||
|---|---|---|---|
| Termin |
22 czerwca – 21 lipca 2019 | ||
| Zwycięzca | |||
Przedzielony europejskim turniejem kwalifikacyjnym do LIO 2020 sezon był nierówny w wykonaniu większości zespołów. Pierwszy w historii kontynentalnego czempionatu tytuł zdobyli Niemcy, którzy po czwartym miejscu w otwierających zawodach zwyciężyli w drugich. Srebrne medale otrzymali triumfatorzy pierwszego turnieju, Francuzi, brązowe zaś Irlandczycy. Miejsce w turnieju kwalifikacyjnym do World Rugby Sevens Series (2020/2021) otrzymała czołowa trójka sezonu, niebędąca stałymi uczestnikami światowego cyklu, relegowana została natomiast Rumunia[1][2][3].
Informacje ogólne edytuj
Mistrzostwa zostały rozegrane w formie pięciu turniejów – dwóch w GPS oraz trzech w niższych dywizjach[4][5].
Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu dwóch turniejów w okresie od czerwca do lipca – w Moskwie i Łodzi – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca[6]:
| Miejsce | Punkty |
|---|---|
| 1 | 20 |
| 2 | 18 |
| 3 | 16 |
| 4 | 14 |
| 5 | 12 |
| 6 | 10 |
| 7 | 8 |
| 8 | 6 |
| 9 | 4 |
| 10 | 3 |
| 11 | 2 |
| 12 | 1 |
Reprezentacje w każdym z turniejów zostały podzielone na trzy czterozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – czołowa ósemka awansowała do ćwierćfinałów, a pozostałe walczyły o Bowl. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty miały być ustalane kolejno na podstawie[7]:
- wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[8].
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników[9]. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku[10].
Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie najsłabsza reprezentacja z Grand Prix Series oraz po dwie z kolejnych dwóch poziomów rozgrywek zostały relegowane do niższej klasy rozgrywkowej, a ich miejsce zajęli odpowiednio zwycięzca Trophy i finaliści Conference – z zastrzeżeniem, iż chronieni przed spadkiem są gospodarze turniejów[11].
W tym sezonie stawką zawodów prócz medali mistrzostw kontynentu stawką był także awans do europejskiego turnieju kwalifikacyjnego do LIO 2020, również dla zespołów z niższych poziomów rozgrywek. Prawo udziału w nim uzyskało dziewięć zespołów z GPS – prócz Walii i drużyn już zakwalifikowanych z World Rugby Sevens Series (2018/2019) – finaliści Trophy i triumfator Conference[12].
Turnieje edytuj
Moskwa (22–23 czerwca) edytuj
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Łódź (20–21 lipca) edytuj
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klasyfikacja końcowa edytuj
| Poz. | Drużyna | Punkty | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| MOS | LDZ | Ogółem | ||||
|
 Niemcy
|
14 | 20 | 34 | ||
|
 Francja
|
20 | 12 | 32 | ||
|
 Irlandia
|
18 | 14 | 32 | ||
| 4 |  Hiszpania
|
10 | 18 | 28 | ||
| 5 |  Walia
|
12 | 10 | 22 | ||
| 6 |  Włochy
|
6 | 16 | 22 | ||
| 7 |  Anglia
|
16 | 3 | 19 | ||
| 8 |  Portugalia
|
8 | 8 | 16 | ||
| 9 |  Gruzja
|
3 | 6 | 9 | ||
| 10 |  Rosja
|
4 | 4 | 8 | ||
| 11 |  Polska
|
2 | 2 | 4 | ||
| 12 |  Rumunia
|
1 | 1 | 2 | ||
Przypisy edytuj
- ↑ FRANCE WIN MOSCOW SEVENS GRAND PRIX 2019. rugbyeurope.eu. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-26)]. (ang.).
- ↑ GERMANY MEN SEVENS 2019 EUROPEAN CHAMPIONS. rugbyeurope.eu. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-23)]. (ang.).
- ↑ Germany win historic European sevens title. world.rugby. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-24)]. (ang.).
- ↑ Competition Manual, s. 3, 12
- ↑ RUGBY EUROPE COMPETITIONS CALENDAR 2018 / 2019. rugbyeurope.eu. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-01)]. (ang.).
- ↑ Competition Manual, s. 27
- ↑ Competition Manual, s. 28–31
- ↑ Competition Manual, s. 31–32
- ↑ Competition Manual, s. 16
- ↑ Competition Manual, s. 28–29
- ↑ Competition Manual, s. 9
- ↑ Competition Manual, s. 10, 12
Bibliografia edytuj
- 2019 - MEN7S - GRAND PRIX SERIES. rugbyeurope.eu. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-07)]. (ang.).
- 2019 RUGBY EUROPE 7s Men & Women COMPETITIONS MANUAL. rugbyeurope.eu. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-02)]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona Rugby Europe (ang. • fr.)