11. edycja Mistrzostw Polski w hokeju na lodzie – rozegrane zostały w styczniu 1946 roku. Były to pierwsze powojenne mistrzostwa Polski.
Kwalifikacje
edytuj
- Mistrzostwa okręgu krakowskiego
Turniej o mistrzostwo okręgu krakowskiego odbył się w dniach 10–16 stycznia 1946. Uczestniczyły w nim trzy drużyny: Cracovia, Wisła Kraków oraz Legia Kraków. Zwycięzcą została drużyna Cracovii, która pokonała pozostałe dwie drużyny[1].
- Mistrzostwa okręgu śląskiego
Odbyły się między 14 a 21 stycznia 1946. Uczestniczyło w nich pięć zespołów: Siemianowiczanka, HKS Szopienice, Siła Giszowiec, Orzeł Wełnowiec oraz Piast Cieszyn. Zwycięzcą została drużyna Siły Giszowiec[1].
- Mistrzostwa okręgu pomorsko-poznańskiego
Mistrzem została Lechia Poznań, a drugie miejsce zajęła drużyna Pomorzanina Toruń. Drużyna z Torunia przyjechała do Krakowa, jednak ponieważ nie złożyła w terminie wniosku o przystąpienie do mistrzostw, nie rozegrała żadnego spotkania turnieju finałowego[2].
Turniej finałowy
edytuj
20 stycznia 1946 roku w Krakowie odbyło się losowanie mistrzostw Polski, do którego przystąpiły: mistrz Krakowa – Cracovia, Lechia Poznań, ŁKS Łódź oraz niewyłoniony wtedy jeszcze mistrz Śląska. Spodziewano się również startu drużyny Legii Warszawa, jednak ta nie zgłosiła zespołu, więc turniej finałowy odbył się pomiędzy czterema zespołami w formule każdy z każdym. Podczas losowania postanowiono, że turniej finałowy odbędzie się w dniach 25–27 stycznia 1946[1].
Przebieg turnieju
edytuj
Turniej rozpoczął się 25 stycznia od ceremonii otwarcia, podczas której odbyła się defilada, ogłoszono przemówienia oraz odegrano hymn Polski. Po ceremonii rozpoczęły się główne zawody. W pierwszym dniu, jak i w dwóch następnych odbyły się po dwa mecze. Inauguracyjnym spotkaniem był mecz ŁKS – Lechia, w którym padł bezbramkowy remis. W następnym spotkaniu gospodarze, Cracovia pokonali Siłę Giszowiec i zostali liderami turnieju.
Drugi dzień mistrzostw to spotkania pomiędzy ŁKS-em i Siłą oraz Cracovią i Lechią. Zwycięzcą pierwszego została łódzka drużyna, zaś drugiego gospodarze zawodów, dzięki czemu umocnili się oni na pierwszym miejscu w tabeli, zaś na drugie miejsce wysunęła się drużyna ŁKS-u[2].
W ostatnim dniu mistrzostw zapadły decydujące rozstrzygnięcia. Najpierw spotkały się drużyny ŁKS-u oraz Cracovii. Spotkanie to zadecydowało o zdobyciu mistrzostwa Polski. Mecz zwyciężyła drużyna gospodarzy, która z kompletem punktów zajęła pierwsze miejsce w tabeli i zdobyła po raz drugi w historii tytuł mistrza Polski. Wręczenie pucharu za mistrzostwo Polski odbyło się po tym spotkaniu. Trofeum wręczał prezes związku hokejowego, Mieczysław Boczar. W rozegranym później spotkaniu decydującym o zajęciu trzeciego miejsca pomiędzy Siłą a Lechią lepsza była drużyna z Giszowca i to hokeiści tej drużyny mogli cieszyć się z brązowych medali[3].
Lp. = lokata, M = liczba rozegranych spotkań, Pkt = Liczba zdobytych punktów, W = Wygrane, R = Remisy, P = Porażki, G+ = Gole strzelone, G- = Gole stracone
Skład drużyny mistrza Polski
edytuj
.png)