Modest Romiszewski (major)
Modest Romiszewski (ur. 16 grudnia 1894 w Warszawie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 major kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
RIK Białystok |
| Stanowiska |
rejonowy inspektor koni |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujSyn Modesta, generała armii rosyjskiej, i Ludwiki z Lortschów[1].
W 1914 roku ukończył Korpus Paziów w Petersburgu[2]. W latach 1914–1917 służył w armii rosyjskiej, następnie po rewolucji wstąpił do tworzonych polskich jednostek na wschodzie m.in. do II Korpusu Polskiego. W latach 1918–1921 służył w 4 Dywizji Strzelców Polskich generała Żeligowskiego, a następnie w 14 pułku ułanów w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. W 1922 roku został zweryfikowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i służył w VI Brygadzie Jazdy jako I oficer sztabu oddelegowany z 14 pułku ułanów[3]. W 1924 roku powrócił do 14 pułku[4]. W tym samym roku został awansowany na majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku[5]. Później służył w Oficerskiej Szkole dla Podoficerów w Bydgoszczy. W czerwcu 1927 został przeniesiony do 3 pułku strzelców konnych w Wołkowysku na stanowisko kwatermistrza[6]. W styczniu 1929 został przeniesiony do 2 pułku ułanów w Suwałkach na takie samo stanowisko[7]. W marcu 1930 został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Białymstoku[8][9][10]. Służbę na tym stanowisku pełnił do 1939[11].
Walczył w kampanii wrześniowej, po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej i został przewieziony do obozu w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 roku zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[12]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2856[1].
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[13] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16][17][18].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[19]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[20]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 453.
- ↑ Офицеры русской императорской армии, Пажеский корпус
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 100, 627, 678.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 567, 600.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 319, 340.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 108.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 58, 72.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 143, 528.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 129.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 21 [dostęp 2024-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3295 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 6)
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.