Mohamed Hamdan Dagalo

Mohamed Hamdan Dagalo (również Hemetti lub Hemedti; ur. 1973/1975[2][3]) – sudański generał, dowódca Sił Szybkiego Wsparcia..

Mohamed Hamdan Dagalo
Hemetti/Hemedti
Ilustracja
Mohamed H. Dagalo
Generał Generał
Data i miejsce urodzenia

1973/1974[1]/1975[2]
Darfur, Sudan

Przebieg służby
Siły zbrojne

Dżandżawidzi
Siły Szybkiego Wsparcia

Główne wojny i bitwy

Zamach stanu w Sudanie (2019);
Rebelia RSF w Sudanie;
konflikt w Darfurze

Wczesne lata edytuj

Źródła nie opisują jednakowo jego daty urodzenia. Niektóre mówią o 1973 roku, inne o 1975, miał urodzić się w plemieniu Mahariya podsekcji Awlad Mansour ze społeczności Rizeigat w Darfurze, jako siostrzeniec wodza plemienia Rizeigat zajmującego się handlem wielbłądami[4]. Porzucił szkołę w trzeciej klasie[3]. Najczęstszą historią o Dagalo jest to, że został zmuszony do chwycenia za broń w konflikcie w Darfurze, kiedy zaatakowano jego wysłannika handlowego, zabito 60 członków jego rodziny i splądrowano jego wielbłądy[potrzebny przypis].

Kariera wojskowa edytuj

Piął się po szczeblach kariery, przykuwając uwagę prezydenta al-Bashira, który rekrutował Dżandżawidów do walki z przeciwnikami, którzy w 2003 roku rozpoczęli bunt przeciwko jego rządom w Darfurze, a Dagalo wkrótce został dowódcą[potrzebny przypis]. Organizacje praw człowieka oskarżały Dżandżawidów o zbrodnie wojenne – w tym zabójstwa, gwałty i torturowanie ludności cywilnej – przez cały konflikt w Darfurze[potrzebny przypis]. Dagalo w 2013 połączył struktury Dżandżawidów w nową siłę RSF pod auspicjami prezydenta i jego narodowych służb wywiadowczych i bezpieczeństwa[5]. Został mianowany generałem brygady przez rząd Omara al-Baszira w latach 1989–2019, który od 10 czerwca 2019 r. jest zbiegiem oskarżonym o zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości i ludobójstwo przez Międzynarodowy Trybunał Karny[6]. Sudański rysownik polityczny Khalid Albaih twierdził, że żołnierze dowodzeni przez Hemettiego „popełnili niezliczone zbrodnie wojenne” podczas wojny[7]. Wiele źródeł opisuje zbrodnie wojenne przeciwko ludzkości powstałe z jego inicjatywy[potrzebny przypis]. Badacz Sudanu, Eric Reeves, oszacował, że jest „prawdopodobne”, że Hemetti „zgromadził na rękach więcej sudańskiej krwi w konflikcie w Darfurze i Kordofanie Południowym – jak również w Chartumie i gdzie indziej – niż jakikolwiek inny człowiek w kraju[8]” i że zarządzanie wojną przez Hemettiego odbywało się „poprzez seryjne okrucieństwa, w tym ludobójstwo i zbrodnie przeciwko ludzkości”. Wkrótce Dagalo otrzymał dalszą legitymację i duży stopień autonomii, gdy al-Bashir, pod wrażeniem działań Dagalo, zaczął polegać na nim i jego bojownikach, aby wytępić wrogów w Darfurze i innych miejscach w Sudanie[potrzebny przypis]. Zdobył stopień generała porucznika i otrzymał wolną rękę, gdy przejął kopalnie złota w Darfurze należące do rywalizującego przywódcy plemiennego[potrzebny przypis].

23 listopada 2004 roku Hemetti wraz z milicją Rizeigat doprowadzili do zamordowania 126 mieszkańów wioski Adwa znajdującej się w południowej części Darfuru[potrzebny przypis]. Milicja spaliła wszystkie domy, niektóre ciała spaliła, a inne wrzuciła do studni, aby ukryć dowody masakry[9].

W latach 2014–2015 z inicjatywy Dagalo przeprowadzono operację "Decydujące Lato" w Darfurze podczas której dokonywała „zabójstw, masowych gwałtów i torturowania ludności cywilnej; przymusowych wysiedleń całych społeczności; zniszczenie infrastruktury fizycznej niezbędnej do podtrzymania życia w surowym pustynnym środowisku, w tym studni, sklepów spożywczych, schronienia i narzędzi rolniczych”[potrzebny przypis]. Oddziały RSF stosowały masowy terror względem tamtejszej ludności paląc domy i zabudowania, co potwierdzają świadkowie[10].

Pomimo bycia wieloletnim sojusznikiem al-Baszira i czerpania wielkich korzyści pod jego rządami, Dagalo brał udział w obaleniu prezydenta, gdy wybuchło powstanie w 2019 roku i zakończyło jego prawie 30-letnie rządy[potrzebny przypis]. Hemetti został wówczas zastępcą szefa Tymczasowej Rady Wojskowej[2].

Po przewrocie edytuj

Dagalo stopniowo umocniał swoją władzę, zawiązując umowy cywilno-wojskowe, między innymi z [[Arabia Saudyjska|Arabią Saudyjską[potrzebny przypis]]]. Z jego inicjatywy doszło do masakry w Chartumie z 3 czerwca 2019 r., w której zginęło około 100 demonstrantów, a setki zostało rannych[potrzebny przypis]. Podczas gdy al-Bashir i inni czołowi sudańscy urzędnicy zostali oskarżeni przez Międzynarodowy Trybunał Karny o ludobójstwo i zbrodnie przeciwko ludzkości, Dagalo nie postawiono żadnych zarzutów, pomimo oskarżeń grup praw człowieka o zbrodnie wojenne popełnione przez siły, którym przewodził przez ostatnią dekadę[potrzebny przypis]. Przez lata Dagalo zbudowało silne więzi zarówno w regionie, jak i na arenie międzynarodowej. Wysłał siły RSF do walki z rebeliantami powiązanymi z Iranem w Jemenie[11], sprzymierzając się z Arabią Saudyjską i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, którzy finansowali jego działalność. Spotykał się też z zachodnimi ambasadorami, prowadził rozmowy z ugrupowaniami rebeliantów, zaprowadzał pokój między walczącymi plemionami i publicznie mówił o znaczeniu demokracji w Sudanie, nie ukrywając niechęci do armii[potrzebny przypis]. Mohamed Hamdan Dagalo kierował rządowym zespołem negocjacyjnym z ruchami rebeliantów w [[Dżuba|Dżubie[potrzebny przypis]]]. I po wielu rundach z przywódcami tych ruchów, buntujących się przeciwko państwu od 2003 roku, w regionach Darfuru, Nilu Błękitnego i Kordofanu Południowego udało im się w październiku 2020 roku osiągnąć porozumienie pokojowe[12].

15 kwietnia 2023 roku siły RSF rozpoczęły kolejny konflikt w tym kraju, atakując bazy sudańskiej armii w Chartumie i Darfurze.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Mohamed Hamdan Dagalo (Hemeti) | Profile | Africa Confidential [online], africa-confidential.com [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  2. a b c Hamza Hendawi, Out of the Darfur desert: the rise of Sudanese general Mohammed Hamdan Dagalo [online], The National, 30 kwietnia 2019 [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  3. a b Who is ‘Hemedti’, general behind Sudan’s feared RSF force? [online], www.aljazeera.com [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  4. Cień Moskwy i krwawa rywalizacja generałów. Co trzeba wiedzieć o konflikcie w Sudanie [online], TVN24 [dostęp 2023-05-02] (pol.).
  5. Who are Sudan’s RSF and their commander Hemeti? [online], www.aljazeera.com [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  6. Omar al-Bashir: Sudan's ousted president, „BBC News”, 5 grudnia 2011 [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  7. Khalid Albaih, No, it’s not over for the Sudanese revolution [online], www.aljazeera.com [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  8. “Peace in Sudan?” [online], Sudan Research, Analysis, and Advocacy, 8 września 2019 [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  9. Hemeti Needs No Help in his Public Relations Campaign: Why is Associated Press Giving it to Him? [online], Sudan Research, Analysis, and Advocacy, 23 maja 2019 [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  10. “Men With No Mercy”, „Human Rights Watch”, 9 września 2015 [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  11. United Nations High Commissioner for Refugees, Refworld | Sudan's Controversial Rapid Support Forces Bolster Saudi Efforts in Yemen [online], Refworld [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  12. Sudan Signs Historic Peace Deal with Rebel Groups [online], VOA [dostęp 2023-05-02] (ang.).