Monotoma conicicollis
Monotoma conicicollis – gatunek chrząszcza z rodziny obumierkowatych.
| Monotoma conicicollis | |
| Aubé, 1837 | |
 Ilustr. aut. Jakobsona | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj | |
| Gatunek |
Monotoma (Gyrocecis) conicicollis |
Gatunek ten został opisany w 1837 roku przez Charlesa Nicholasa Aubé[1].
Chrząszcz o ciele długości od 2,5 do 3,2 mm, w całości ubarwionym ciemnobrunatnie z czerwonobrunatnymi czułkami i odnóżami. Bardzo długa głowa ma czoło pozbawione ząbków na bokach, a skronie porośnięte krótkimi włoskami i wyraźnie dłuższe od małych, kulistych oczu. Przednie kąty wydłużonego i silnie zwężonego przedplecza są wyraźnie wystające, a jego boki ząbkowane, owłosione i zbieżne ku przodowi. Wierzch przedplecza odznacza się parą owalnych, często słabo zaznaczonych zagłębień i słabo widocznymi bruzdami bocznymi. Wydłużone pokrywy mają dobrze widoczne rzędy włosków osadzonych na wzgórkach[2].
Gatunek myrmekofilny, spotykany w mrowiskach mrówki ćmawej, łąkowej i rudnicy. Niekiedy współwystępuje z M. angusticollis[2][3].
Owad północnopalearktyczny[3]. W Europie stwierdzony został we Francji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Łotwie, Litwie, Polsce, Czechach, Słowacji, Ukrainie, Rosji, Rumunii i Chorwacji[1]. Północna granica jego zasięgu na tym kontynencie przebiega w okolicy 70°N[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Monotoma (Gyrocecis) conicicollis Aube, 1837. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-04].
- ↑ a b Stanisław Ślipiński: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 63. Monotomidae. Warszawa, Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1981.
- ↑ a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.