Muhammad Nadżi al-Utri
Muhammad Nadżi al-Utri (arab. محمد ناجي العطري; ur. 1944) – premier Arabskiej Republiki Syryjskiej. Piastował tę funkcję od 10 września 2003 do 14 kwietnia 2011.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Premier Syrii | |
| Okres |
od 10 września 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujUkończył studia w zakresie architektury w Holandii[1].
W latach 1983–1987 kierował radą miejską rodzinnego Aleppo, od 1989 do 1993 kierował stowarzyszeniem inżynierów w Aleppo[1], zaś w latach 1993–2000 był gubernatorem muhafazy Hims[2]. Przez wiele lat związany z syryjską partią Baas[2], w marcu 2000 został wybrany do jej Komitetu Centralnego, a na kongresie w czerwcu tego samego roku - do Przywództwa Regionalnego[1].
W marcu 2000 wszedł do rządu Muhammada Mustafy Miru jako wicepremier oraz minister sektora usług[2]. W marcu 2003 został przewodniczącym Zgromadzenia Ludowego Syrii[1].
18 września 2003 Muhammad Nadżi al-Utri stanął na czele nowego rządu po zdymisjonowaniu przez prezydenta Baszszara al-Asada gabinetu Miru. Rząd al-Utriego w ciągu kolejnych dwóch lat kontynuował częściowe reformy zainicjowane przez al-Asada, zwłaszcza w zakresie ekonomii, wprowadzając do Syrii elementy gospodarki wolnorynkowej. Zliberalizowano wówczas sektor bankowości i finansów, wprowadzono zmiany w handlu zagranicznym, prawie podatkowym, w finansach publicznych, starał się o przyciągnięcie inwestorów zagranicznych[3]. Gabinet al-Utriego, złożony zarówno z polityków partii Baas, jak i innych działaczy, był czterokrotnie rekonstruowany[4].
Muhammad Nadżi al-Utri podał się do dymisji po wybuchu protestów w Syrii przeciwko autorytarnym rządom al-Asada[4].
Biegle włada językami francuskim i angielskim[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Profile: Mohammed Naji al-Otari
- ↑ a b c Fyderek Ł.: Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2011, s. 82. ISBN 978-83-7638-111-4.
- ↑ Fyderek Ł.: Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2011, s. 188-189. ISBN 978-83-7638-111-4.
- ↑ a b Syrian cabinet resigns amid unrest, says state TV