Wikipedia

Myggbukta

dawna norweska stacja radiowa i meteorologiczna

Myggbukta (tłum. zatoka komarów) – norweska stacja radiowa i meteorologiczna oraz baza traperska na wschodnim wybrzeżu Grenlandii funkcjonująca z przerwami w latach 1922–1959; odrestaurowana służy jako schronisko dla turystów.

Myggbukta
Ilustracja
Myggbukta, 2003
Państwo

 Dania

Terytorium zależne

 Grenlandia

Data założenia

1922

Położenie na mapie Grenlandii
Mapa konturowa Grenlandii, po prawej znajduje się punkt z opisem „Myggbukta”
Ziemia73°29′28″N 21°32′26″W/73,491111 -21,540556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia edytuj

Stacja została założona w zatoce Myggbukta w 1922 roku na potrzeby Instytutu Geofizycznego z Tromsø[1]. Została nazwana przez założyciela – kapitana Johana A. Olsena – a jej nazwa nawiązuje do nazwy zatoki Myggbukta nadanej przez norweskich wielorybników z uwagi na występującą tu ogromną liczbę komarów[2].

Myggbukta była pierwszą stacją na Grenlandii[1]. Była to stacja radiowa i meteorologiczna, a zarazem baza traperska[1]. W 1924 roku została wyremontowana przez norweskiego polarnika Gunnara Isachsena (1868–1939)[2]. W 1926 roku przebywała tu wyprawa Foldvika[2].

Stacja powstała na fali norweskiej polityki kolonizacji wschodniego wybrzeża Grenlandii w odpowiedzi na roszczenia Danii do całej wyspy[3]. Zarówno Norwegia, jak i Dania podjęły działania na rzecz nabycia praw do wschodniego wybrzeża Grenlandii poprzez organizowanie wypraw badawczych oraz zakładanie stacji meteorologicznych[3].

W 1929 roku w Norwegii powstała firma Arktisk Næringsdrift, która przy wsparciu rządu norweskiego prowadziła stację i zajmowała się norweskimi traperami[1][4].

27 czerwca 1931 roku Hallvard Devold (1898–1957), norweski traper, który podjął się prywatnej okupacji dużej części niezamieszkanej wschodniej Grenlandii, wywiesił na stacji norweską flagę i ogłosił, że tereny pomiędzy 71°30′N a 75°40′N – Ziemia Eryka Rudego – należą do Norwegii[5]. Rząd norweski zdecydował się na aneksję tego obszaru 10 lipca 1931 roku[3]. Dania natychmiast podała Norwegię do Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze i wygrała sprawę[6]. Norwegia zakończyła okupację 5 kwietnia 1933 roku[6]. Jednak przez cały czas wysyłała statki z zaopatrzeniem dla stacji i norweskich traperów[7].

W 1932–1933 stacja wraz z drugą stacją norweską Jonsbu brała udział w Międzynarodowym Roku Polarnym[8]. W latach 1936–1938 stacja była bazą dla wypraw ornitologicznych Edwarda i Charlesa Birdów oraz Petersa Bugta[9]. We wrześniu 1940 roku aparatura radiowa stacji została zniszczona przez łódź patrolową „Fridtjofnansen”, a jej budynek niszczał w okresie wojennym[2]. Stacja została odbudowana latem 1946 roku[2].

Stacja działała w latach 1922–1923, 1926–1940 i 1946–1959[1]. Została zamknięta w 1959 roku[10], kiedy Norwegia zakończyła dotowanie jej działalności[2]. Stacja została odrestaurowana i służy jako schronisko dla turystów[11].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Pihl 2013 ↓.
  2. ↑ a b c d e f Higgins 2010 ↓, s. 258–259.
  3. ↑ a b c Skarstein 2006 ↓.
  4. ↑ Higgins 2010 ↓, s. 38.
  5. ↑ 27. juni. Det norske flagget heist ved Myggbukta fangst- og radio/meteorologiske stasjon av Hallvard Devold, Thor Halle, Eilif Herdal, Søren Richter og Ingvald Strøm. Området nord for Scoresbysund mellom 71°30′ og 75°40′N proklamert som norsk, og kalt Eirik Raudes Land. [online], polarhistorie.no [dostęp 2019-08-03].
  6. ↑ a b Tvedt i Dørum 2019 ↓.
  7. ↑ Apollonio 2008 ↓, s. 187.
  8. ↑ Higgins 2010 ↓, s. 44.
  9. ↑ Higgins 2010 ↓, s. 47.
  10. ↑ Apollonio 2008 ↓, s. 283.
  11. ↑ Myggbukta. isaaffik.org. [dostęp 2019-08-08]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Myggbukta&oldid=72607912”