Mykoła Kapustianski

(Przekierowano z Mykoła Kapustianśkyj)

Mykoła Ołeksandrowycz Kapustianski, ukr. Микола Олександрович Капустянський, ps. „Wiktor Nyzowyj”, „Czumak” (ur. 20 stycznia?/1 lutego 1879 we wsi Sumaki w guberni katerynosławskiej, zm. 19 lutego 1969 w Monachium) – ukraiński polityk, generał Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, jeden z założycieli Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.

Mykoła Kapustianski
Микола Олександрович Капустянський
Ilustracja
generał-chorąży generał-chorąży
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1879
Sumaki, gubernia jekaterynosławska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1969
Monachium, Niemcy

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska,
I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Symona Petlury Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Stanisława (Księstwo Warszawskie) Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe)

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie prawosławnego kapłana. W 1899 ukończył seminarium duchowne w Jekaterynosławiu, następnie odeską junkierską szkołę piechoty w 1904. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej.

W 1912 ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w Petersburgu. Podczas I wojny światowej został awansowany do stopnia pułkownika. Po rewolucji lutowej tworzył ukraińskie jednostki w armii rosyjskiej, został szefem sztabu 1 Dywizji Ukraińskiej, następnie I Korpusu Ukraińskiego w sierpniu 1917, na początku 1918 szefem sztabu frontu północno-zachodniego, utworzonego do walki z bolszewikami. Od marca 1918 był oficerem Sztabu Generalnego Armii URL. W 1920 awansowany do stopnia generała brygady był od maja 1920 generalnym kwatermistrzem Armii Czynnej URL.

Po wojnie polsko-bolszewickiej Kapustianśkyj w 1921 został internowany w Polsce, przebywał w obozie do 1923, po uwolnieniu wyjechał do Francji. W 1929 został jednym z założycieli Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, i członkiem jej Prowodu. W czasie rozłamu poparł frakcję Andrija Melnyka, i pozostawał we władzach OUN-M do śmierci w 1969.

II wojna światowa

edytuj

Podczas II wojny światowej Kapustianśkyj został wiceprzewodniczącym Ukraińskiej Rady Narodowej w Kijowie, wskutek czego został aresztowany i uwięziony przez Niemców. Po wypuszczeniu z więzienia zamieszkał we Lwowie.

Po wojnie w 1945 osiadł w Monachium. Był pierwszym przewodniczącym sekcji militarnej rządu URL na emigracji.

Napisał wspomnienia Pochid ukrajinśkych armii na Kyjiw–Odesu v 1919 roci (1922, drugie wydanie 1946)

Bibliografia, literatura, linki

edytuj
  • Капустянський Микола w: Dovidnyk z istorii Ukrainy, opr. Ihor Pidkova, Roman Shust, Kost Bondarenko; Lviv 1999, Wyd. Lvivskyi derzhavnyi universytet im. Ivana Franka i Vydavnyctvo Heneza, ISBN 978-966-504-237-2.
  • Капустянський Микола w: Енциклопедія історії України: Т. 4. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2007, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2.