Myto (Białoruś)

wieś na Białorusi

Myto (biał. Мыто, Myto; ros. Мыто, Myto) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Wawiórka, nad Dzitwą.

Myto
Мыто
Мыто
Ilustracja
cerkiew w Mycie
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Wawiórka

Populacja (2009)
• liczba ludności


195[1]

Kod pocztowy

231323

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Myto”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Myto”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Myto”
Ziemia53°50′00″N 25°07′00″E/53,833333 25,116667

Historia edytuj

Należało do Wielkiego Księstwa Litewskiego. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów leżało w województwie wileńskim, w powiecie lidzkim. Miasteczko istniało już w 1415, gdy zatrzymał się tu Władysław Jagiełło. W 1662 z powodu zniszczenia Lidy odbył się tu sejmik.

Odpadło od Polski w wyniku III rozbioru. W XIX i w początkach XX w. miasteczko i folwark położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim, w gminie Wawerka/Myto. Ówcześnie siedziba parafii prawosławnej oraz przeniesionego z Wawiórki zarządu gminy. Było własnością kolejno Paców, Rossudowskiego i Kondratjenki.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i folwark leżące w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, do 14 lipca 1927 siedziba gminy Myto[2]. Po przeniesieniu urzędu gminnego w gminie Wawiórka[3]. W 1921 wieś liczyła 122 mieszkańców, zamieszkałych w 24 budynkach, w tym 62 Białorusinów i 60 Polaków. 62 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 60 prawosławnego. Folwark liczył 15 mieszkańców, zamieszkałych w 2 budynkach, w tym 14 Polaków i 1 Białorusina. 14 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 1 prawosławnego.[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj