Wikipedia

Nauru na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010

Reprezentacja Nauru na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010 liczyła dziesięcioro zawodników (9 mężczyzn i 1 kobietę), którzy startowali w 2 spośród 21 rozgrywanych dyscyplin. Zawodnicy z tego kraju zdobyli jeden złoty i jeden srebrny medal. Chorążym reprezentacji był sztangista Itte Detenamo. Najmłodszym przedstawicielem tego państwa na tej imprezie był 16-letni sztangista Elson Brechtefeld, a najstarszym przedstawicielem był 26-letni Yukio Peter.

Nauru na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010
Nauru
Kod MKOl

NRU

Igrzyska Wspólnoty Narodów 2010
Delhi
Chorąży

Itte Detenamo

Liczba zawodników

10 w 10 konkurencjach w 2 dyscyplinach

Medale
Pozycja: 21. 		Złoto
1 		Srebro
1 		Brąz
0 		Razem
2

Był to szósty start tej reprezentacji na Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Złoty medal dla Nauru zdobył Yukio Peter, zaś srebrny Itte Detenamo (obydwoje w podnoszeniu ciężarów).

Tło startu edytuj

Osobne artykuły: Nauruański Komitet Olimpijski i Nauru na igrzyskach Wspólnoty Narodów.

W 1990 roku reprezentacja Nauru po raz pierwszy wzięła udział w Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Przedtem sportowcy z tego kraju odnotowywali sukcesy m.in. na Igrzyskach Pacyfiku[1]. Reprezentacja Nauru na tych igrzyskach liczyła dziesięcioro zawodników (9 mężczyzn i 1 kobietę), którzy startowali w dwóch dyscyplinach - w boksie i podnoszeniu ciężarów[2].

W skład delegacji wchodził m.in. szef misji tego kraju, Sean Oppenheimer. Ówczesny prezydent Marcus Stephen, przyleciał do Indii 1 października, czyli nieco później od całej nauruańskiej delegacji, gdyż w tym czasie uczestniczył w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w Nowym Jorku. Razem z nim przyleciał m.in. minister zdrowia, sportu i sprawiedliwości, Mathew Batsiua[3].

Statystyki według dyscyplin edytuj

Lp. Sport Mężczyźni Kobiety Łącznie
1. Boks 4 0 4
2. Podnoszenie ciężarów 5 1 6
Łącznie 9 1 10


Wyniki reprezentantów Nauru edytuj

  Boks edytuj

Osobny artykuł: Boks na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010.

Nauru w boksie reprezentowało czterech zawodników. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji[2].

Jako pierwszy podczas igrzysk wystartował Lad Agege, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze średniej. W pierwszym pojedynku zmierzył się z Damienem Hooperem z Australii. Agege przegrał wszystkie trzy rundy (odpowiednio: 1-8,1-3 i 1-5, a łącznie przegrał z Australijczykiem 3-16), i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 17. miejsce[4]. W tej konkurencji zwyciężył Eamonn O’Kane z Irlandii Północnej[5].

Kolejnym bokserem startującym na igrzyskach, był Colan Caleb, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkiej. W pierwszym pojedynku zmierzył się z Jai Bhagwanem z Indii. Caleb przegrał 1–11 (odpowiednio 1-2, 0-5, 0-4[6]), i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 17. miejsce[7]. W tej konkurencji zwyciężył Thomas Stalker z Anglii[5].

Kolejnym bokserem startującym na igrzyskach, był Joseph Deireragea, który wziął udział w wadze półśredniej. W pierwszym pojedynku zmierzył się z Michalisem Michaelidisem z Cypru. Po trzech rundach pojedynek zakończył się remisem 3-3 (odpowiednio: 0-1, 1-0, 2-2[8]), jednak Cypryjczyk zwyciężył różnicą małych punktów, a Deireragea odpadł i zajął 17. miejsce (Nauruańczyk nie krył rozczarowania decyzją sędziów)[9]. Zwyciężył Patrick Gallagher z Irlandii Północnej[5].

Ostatnim bokserem nauruańskim, był Jake Ageidu; startował on w wadze superciężkiej. W pierwszym pojedynku jego rywalem był Jubilee Arama z Wysp Cooka. Pojedynek zakończył się zwycięstwem boksera nauruańskiego, który zremisował w pierwszej rundzie, natomiast w dwóch następnych był lepszy od Aramy (odpowiednio: 2-2, 6-4 i 4-2, co w łącznym rozrachunku przełożyło się na wynik 12-8). W ćwierćfinale zmierzył się z Juniorem Fa z Tonga, jednak Ageidu musiał uznać wyższość Tongijczyka, ponieważ przegrał 2-12 (pierwszą rundę przegrał 0-7, drugą 1-2, natomiast trzecią 1-3)[10][11]. W całym turnieju zwyciężył Paramjeet Samota z Indii[5].

Zawodnik Kategoria wagowa Kwalifikacje 1/8 Ćwierćfinały Półfinały Finał Źródła
Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Pozycja
Colan Caleb do 60 kg (waga lekka)   Jai Bhagwan
1:11 		NQ 17 [7]
Joseph Deireragea do 69 kg (waga półśrednia)   Michalis Michaelidis
3:+3 		NQ 17 [9]
Lad Agege do 75 kg (waga średnia)   Damien Hooper
3:16 		NQ 17 [4]
Jake Ageidu + 91 kg (waga superciężka) —   Jubilee Arama
12:8 		  Junior Fa
2:12 		NQ 5 [10][11]

  Podnoszenie ciężarów edytuj

Osobny artykuł: Podnoszenie ciężarów na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010.

Nauru w podnoszeniu ciężarów reprezentowało sześcioro zawodników (5 mężczyzn i 1 kobieta). Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji[2].

Jako pierwszy podczas igrzysk wystartował Elson Brechtefeld, który wziął udział w kategorii do 56 kilogramów. W zawodach, udział brał tylko grupa A. W rwaniu pierwsze dwie próby na 87 i 92 kilogramy miał udane, natomiast próbę na 96 kilogramów spalił, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 8. miejscu. W podrzucie pierwsze dwie próby na 110 i 115 kilogramów miał udane, jednak następną na 120 kilogramów miał nieudaną. Podrzut zakończył na 9. miejscu, a z wynikiem 207 kilogramów w dwuboju zajął 9. miejsce (wyprzedził jednego sklasyfikowanego i dwóch niesklasyfikowanych zawodników), i tym samym poprawił swój rekord życiowy[12]. Zwycięzcą tej konkurencji został Amirul Ibrahim z Malezji[13].

Kolejnym nauruańskim sztangistą, który startował w Nowym Delhi, był Ika Aliklik, który wziął udział w kategorii do 69 kilogramów. Aliklik wystartował w grupie B. W rwaniu pierwszą próbę na 110 kg miał udaną, następną na 115 kg spalił, a kolejną na 115 kg miał udaną, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 9. miejscu. W podrzucie pierwsze dwie próby na 135 i 140 kilogramów miał udane, jednak następną na 145 kilogramów miał nieudaną. Podrzut zakończył na 9. miejscu, a z wynikiem 255 kilogramów w dwuboju zajął 8. miejsce (w stawce 18 zawodników)[14]. Zwycięzcą tej konkurencji został Katulu Kumar z Indii[13].

Kolejnym zawodnikiem był Yukio Peter, który wziął udział w kategorii do 77 kilogramów. Peter wystąpił w grupie A. W rwaniu pierwszą próbę na 143 kg miał udaną, następną na 148 kg spalił, a kolejną na 148 kg miał udaną, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 2. miejscu. W podrzucie pierwszą próbę na 185 kg miał udaną, jednak następnie dwie na 188 kilogramów miał nieudane. Podrzut zakończył na 1. miejscu, a z wynikiem 333 kilogramów w dwuboju zajął 1. miejsce (w stawce 15 zawodników)[15].

Kolejnym reprezentantem Nauru, był Val-John Starr, który wziął udział w kategorii do 85 kilogramów. Wystartował w grupie A. W rwaniu pierwszą próbę na 115 kg miał udaną, natomiast następne dwie na 120 kg miał nieudane, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 10. miejscu. W podrzucie pierwsze dwie próby na 142 i 150 kilogramów miał udane, jednak następną na 155 kilogramów miał nieudaną. Podrzut zakończył na 9. miejscu, a z wynikiem 265 kilogramów (poprawił rekord życiowy) w dwuboju zajął 11. miejsce w stawce 20 zawodników[16]. Zwycięzcą tej konkurencji został Simplice Ribouem z Australii[13].

Jedyną kobietą reprezentującą Nauru na tych igrzyskach, była Michaela Detenamo (siostra Itte Detenamo), która wzięła udział w kategorii do 75 kilogramów. W zawodach, udział brała tylko grupa A. W rwaniu pierwsze dwie próby na 85 i 90 kilogramów miała udane, natomiast próbę na 94 kilogramów spaliła, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowana na 6. miejscu. W podrzucie pierwszą próbę na 110 kg miała udaną, jednak następnie dwie na 114 kg spaliła. Podrzut zakończyła na 10. miejscu, a z wynikiem 200 kilogramów w dwuboju zajęła 8. miejsce (wyprzedziła cztery sklasyfikowane i dwie niesklasyfikowane zawodniczki), i tym samym poprawiła swój rekord życiowy[17]. Zwyciężczynią tej konkurencji została Hadiza Zakare z Nigerii[13].

Kolejnym i ostatnim sztangistą, który startował w Nowym Delhi, był Itte Detenamo, który wziął udział w kategorii powyżej 105 kilogramów. W zawodach, udział brała tylko grupa A. W rwaniu wszystkie trzy próby na 172,176 i 179 kg miał udane, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 1. miejscu. W podrzucie pierwsze dwie próby na 218 kg spalił, jednak w trzeciej próbie podrzucił ten ciężar. Podrzut zakończył na 2. miejscu, a z wynikiem 397 kilogramów w dwuboju zajął 2. miejsce (w stawce 11 zawodników). Mimo iż uzyskał taki sam wynik, jak zwycięzca (Damon Kelly[13]), został sklasyfikowany na 2. miejscu, ponieważ Detenamo był przeszło o trzy kilogramy cięższy od Kelly’ego[18].

Mężczyźni edytuj

Legenda

  •   - nowy rekord życiowy
Zawodnik Konkurencja Masa ciała Rwanie Podrzut Razem Pozycja Uwagi Źródła
Wynik Pozycja Wynik Pozycja
Elson Brechtefeld - 56 kg 55,57 kg 92 kg 8 115 kg 9 207 kg 9   [12][19]
Ika Aliklik - 69 kg 68,01 kg 115 kg 9 140 kg 9 255 kg 8 [14][20]
Yukio Peter - 77 kg 76,61 kg 148 kg 2 185 kg 1 333 kg 1 [15][21]
Val-John Starr - 85 kg 84,08 kg 115 kg 10 150 kg 9 265 kg 11   [16][22]
Itte Detenamo + 105 kg 151,90 kg 179 kg 1 218 kg 2 397 kg 2 [18][23]

Kobiety edytuj

Legenda

  •   - nowy rekord życiowy
Zawodniczka Konkurencja Masa ciała Rwanie Podrzut Razem Pozycja Uwagi Źródła
Wynik Pozycja Wynik Pozycja
Michaela Detenamo - 75 kg 74,24 kg 90 kg 6 110 kg 10 200 kg 8   [17][24]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Medals Won At Past Games. sportingpulse.com. [dostęp 2012-08-06]. (ang.).
  2. ↑ a b c Country Info Nauru. d2010results.thecgf.com. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  3. ↑ Opening Ceremony. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25].
  4. ↑ a b Lad Agege loses 16-3 to Aussie champ. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  5. ↑ a b c d DETAILED SCHEDULE. d2010results.thecgf.com. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  6. ↑ AIBA INTERNATIONAL BOXING ASSOCIATION. aiba.com. [dostęp 2012-10-13]. (ang.).
  7. ↑ a b Colan Caleb loses bout but says will need to work on his defense. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  8. ↑ AIBA INTERNATIONAL BOXING ASSOCIATION. aiba.com. [dostęp 2012-10-13]. (ang.).
  9. ↑ a b Joseph in match draw but loses to judge scoring. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  10. ↑ a b Jake wins preliminary round, will fight Tonga on Sunday in quarter finals. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  11. ↑ a b Jake defeated in boxing quarterfinals 12-2. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  12. ↑ a b Young Elson sets new personal best. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  13. ↑ a b c d e DETAILED SCHEDULE. d2010results.thecgf.com. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  14. ↑ a b Ika places second in the men’s weightlifting 69kg group B division. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  15. ↑ a b Yukio wins Nauru’s first gold and sets new Games record. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  16. ↑ a b VJ sets personal best in men’s weightlifting 85kg Group A. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  17. ↑ a b Sole female lifter improves 30kg in four months training and sets personal best at Delhi Games. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  18. ↑ a b Friday 11 Oct 2010, Jawaharlal Nehru Stadium, New Delhi:. naurugov.nr. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  19. ↑ Brechtefield Elson. iat.uni-leipzig.de. [dostęp 2012-11-25]. (niem.).
  20. ↑ Aliklik Ika. iat.uni-leipzig.de. [dostęp 2012-11-25]. (niem.).
  21. ↑ Peter Yukio. iat.uni-leipzig.de. [dostęp 2012-11-25]. (niem.).
  22. ↑ Star Val-John. iat.uni-leipzig.de. [dostęp 2012-11-25]. (niem.).
  23. ↑ Detenamo Itte. iat.uni-leipzig.de. [dostęp 2012-11-25]. (niem.).
  24. ↑ Detenamo Michaela. iat.uni-leipzig.de. [dostęp 2012-11-25]. (niem.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nauru_na_Igrzyskach_Wspólnoty_Narodów_2010&oldid=73203125”