Naval Air Warfare Center Warminster
Naval Air Warfare Center Warminster (również Naval Air Development Center) – nieczynna baza lotnicza Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych położona w Warminster oraz Ivyland w hrabstwie Bucks w stanie Pensylwania w Stanach Zjednoczonych, istniejąca od 1944 roku do lat 90. XX wieku. Obiekt należał wcześniej do Brewster Aeronautical Corporation i został przejęty przez amerykańską Marynarkę Wojenną po bankructwie firmy.
Fotografia Naval Air Warfare Center Warminster na początku lat 70. XX wieku | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Stan | |||
Miejscowość |
Warminster, Ivyland | ||
Kod IATA |
NJP | ||
Kod ICAO |
KNJP | ||
Wysokość |
114 m n.p.m. | ||
Drogi startowe | |||
| |||
Położenie na mapie Pensylwanii | |||
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych | |||
40°11′00″N 75°03′58″W/40,183333 -75,066111 |
Naval Air Warfare Center Warminster był ważnym ośrodkiem prac badawczo-rozwojowych w zakresie lotnictwa wojskowego i astronautyki. Baza, wyposażona w największą na świecie centryfugę pozwalającą osiągać przeciążenia do 42 g, uczestniczyła w realizacji Programu Merkury i Programu Apollo; szkolono w niej amerykańskich astronautów, m.in. Neila Armstronga i Buzza Aldrina[1]. Na terenie bazy znajdowały się również podziemne obiekty, w których prowadzono prace badawcze nad systemami nawigacji bezwładnościowej stosowanymi w lotnictwie wojskowym i okrętach podwodnych[2].
W latach 90. XX wieku baza została zamknięta przez rząd federalny i większość działających w niej jednostek przeniesiono do Naval Air Station Patuxent River w stanie Maryland. Budynek, w którym znajduje się centryfuga używana do szkolenia astronautów (poprzednio tzw. „budynek 70”), przekształcono w Johnsville Centrifuge and Science Museum. Urządzenie, po raz ostatni uruchomione w 2005 roku, stanowi obecnie atrakcję turystyczną[1]. Podziemne pomieszczenia na terenie bazy są wykorzystywane przez laboratoria naukowe University of Pennsylvania[3].
W okresie istnienia bazy na jej terenie znajdował się betonowo-asfaltowy pas startowy o długości 2438 m, mogący przyjmować wojskowe samoloty transportowe C-5 Galaxy.
Przypisy edytuj
- ↑ a b The Fuge – History. rentthefuge.com. [dostęp 2012-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-14)]. (ang.).
- ↑ Naval Command, Control and Ocean Surveillance Center RDT&E Division, Warminster Detachment. spawar.navy.mil, 1995. [dostęp 2012-06-08]. (ang.).
- ↑ Applied Research Laboratory at the University of Pennsylvania. arl.psu.edu. [dostęp 2012-06-08]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Martha Ackmann: The Mercury 13. New York: Random House, 2003. ISBN 0-375-50744-2.
- The Naval Air Development Center. W: Kathleen Zingaro Clark: Warminster Township. Charleston, South Carolina: Arcadia Publishing, 2010. ISBN 978-0-7385-7348-9.
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona poświęcona historii bazy lotniczej w Warminster. navairdevcen.org. [dostęp 2012-06-08]. (ang.).
- Informacje o historii bazy w serwisie Abandoned & Little-Known Airfields. airfields-freeman.com. [dostęp 2012-06-08]. (ang.).
- Strona Johnsville Centrifuge and Science Museum. nadcmuseum.org. [dostęp 2012-06-08]. (ang.).