Neobisium erythrodactylum

Neobisium erythrodactylumgatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae. Występuje od środkowo-zachodniej części Europy po środkową część Azji.

Neobisium erythrodactylum
(L. Koch, 1873)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

zaleszczotki

Podrząd

Iocheirata

Nadrodzina

Neobisioidea

Rodzina

Neobisiidae

Podrodzina

Neobisiinae

Rodzaj

Neobisium

Podrodzaj

Neobisium (Neobisium)

Gatunek

Neobisium (Neobisium) erythrodactylum

Synonimy
  • Obisium erythrodactylum L. Koch, 1873
  • Obisium (Obisium) erythrodactylum L. Koch, 1873
  • Neobisium kelassuriense Kobakhidze, 1960
  • Neobisium medvedevi Ćurčić, 1984

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1873 roku przez Ludwiga Carla Christiana Kocha pod nazwą Obisium erythrodactylum[1][2]. Jako miejsce typowe wskazano Wrocław. W 1932 roku gatunek przeniesiony został przez Maxa Beiera do podrodzaju nominatywnego rodzaju Neobisium. W 1984 roku Božidar P. M. Ćurčić opisał z okolic İlisu w Azerbejdżanie Neobisium medvedevi[2], jednak nazwę tę zsynonimizowali z N. erythrodactylum Selwin Daszdamirow i Wolfgang Schawaller w 1992 roku[2][3].

Morfologia

edytuj

Zaleszczotek ten ma niepodzielone tergity i sternity oraz wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Na prosomie (głowotułowiu) występują dwie pary oczu zaopatrzonych w soczewki. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków i nie występuje na nim rozgałęziona galea; szczecinka galealna osadzona jest przedśrodkowo. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego pierwsze dwie lub trzy blaszki są na przedzie drobno ząbkowane. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych; palec ruchomy i nieruchomy są podobnej długości. Barwa palców jest jasnorudobrązowa, podczas gdy dłoń odznacza się kolorem ciemnooliwkowym do zielonkawobrązowego. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma równych długości ząbki oraz osiem trichobotrii, z których trichobotrium ist osadzone jest zaśrodkowo, bliżej trichobotrium it niż trichobotrium ib; odległość między trichobotriami ist i ib jest mniejsza niż dwukrotność odległości między trichobotrium ist a szczytem palca. Ruchomy palec nogogłaszczków ma cztery trichobotria. Udo nogogłaszczków jest stosunkowo smukłe, o długości większej niż 3,5-krotność jego szerokości, dłuższe od karapaksu, o powierzchni pozbawionej guzków. Rzepka nogogłaszczków jest zmodyfikowana i nie zachowuje tulipanowatego kształtu. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę[4].

Ekologia i występowanie

edytuj

Pajęczak ten należy do fauny epigeicznej[4].

Gatunek palearktyczny; znany jest z Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Węgier, Rumunii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Grecji, Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu i Iranu[2].

Przypisy

edytuj
  1. L. Koch: Uebersichtliche Dartstellung der Europäischen Chernetiden (Pseudoscorpione). Nürnberg: Bauer und Raspe, 1873.
  2. a b c d Mark Harvey: Neobisium erythrodactylum L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16].
  3. S. Dashdamirov, W.Schawaller. Pseudoscorpions from Middle Asia, Part 1 (Arachnida: Pseudoscorpiones). „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde (A)”. 474, 1992. 
  4. a b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.