Neobisium fuscimanum

Neobisium fuscimanumgatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae. Występuje od środkowo-zachodniej części Europy po środkową część Azji.

Neobisium fuscimanum
(Koch, 1843)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

zaleszczotki

Podrząd

Iocheirata

Nadrodzina

Neobisioidea

Rodzina

Neobisiidae

Podrodzina

Neobisiinae

Rodzaj

Neobisium

Podrodzaj

Neobisium (Neobisium)

Gatunek

Neobisium (Neobisium) fuscimanum

Synonimy
  • Obisium fuscimanum C.L. Koch, 1843
  • Obisium (Obisium) fuscimanum C.L. Koch, 1843
  • Obisium waechtleri Kästner, 1928
  • Neobisium bathumi Kobachidze, 1960
  • Neobisium fuscimanum fuscimanum (C.L. Koch, 1843)
  • Neobisium (Neobisium) fuscimanum fuscimanum (C.L. Koch, 1843)
  • Neobisium fuscimanum ponticum Beier, 1963
  • Neobisium (Neobisium) fuscimanum ponticum Beier, 1963

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1843 roku przez Carla Ludwiga Kocha pod nazwą Obisium fuscimanum. Miejsca typowego nie udało się ustalić. W 1932 roku gatunek ten przeniesiony został przez Maxa Beiera do podrodzaju nominatywnego rodzaju Neobisium[1].

Morfologia

edytuj

Zaleszczotek ten ma prosomę wyposażoną w dwie pary zaopatrzonych w soczewki oczu, natomiast epistom jest szczątkowy lub całkiem zanikły. Tergity i sternity są niepodzielone, a wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione są kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków i nie występuje na nim rozgałęziona galea; szczecinka galealna osadzona jest przedśrodkowo. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego pierwsze dwie lub trzy blaszki są na przedzie drobno ząbkowane. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych; palec ruchomy i nieruchomy są podobnej długości. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma osiem trichobotrii, z których trichobotrium ist osadzone jest zaśrodkowo, bliżej trichobotrium it niż trichobotrium ib; odległość między trichobotriami ist i ib jest mniejsza niż dwukrotność odległości między trichobotrium ist a szczytem palca. Ząbki na palcu nieruchomym w części odsiebnej są rozstawione na odległości równe mniej więcej swoim szerokościom i występują naprzemiennie – jeden ząbek mały między dwoma dużymi. Ruchomy palec nogogłaszczków ma cztery trichobotria. Udo nogogłaszczków jest stosunkowo smukłe, o długości większej niż 3,5-krotność jego szerokości, dłuższe od karapaksu, o powierzchni pozbawionej guzków. Rzepka nogogłaszczków jest zmodyfikowana i nie zachowuje tulipanowatego kształtu. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę[2].

Ekologia i występowanie

edytuj

Pajęczak ten zasiedla rozmaite lasy liściaste i mieszane oraz zarośla[3][4]. Należy do fauny epigeicznej[2]. Bytuje w ściółce, pod kamieniami i wśród mchów[3][4].

Gatunek zachodniopalearktyczny. Znany jest z Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Grecji, Turcji, Gruzji oraz Iranu[1]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b Mark Harvey: Neobisium fuscimanum L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16].
  2. a b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4. 
  3. a b c Jana Christophoryová, Katarína Krajčovičová. Faunistic records of pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) from South East Poland. „Klapalekiana”. 55, s. 193–198, 2019. ISSN 1210-6100. 
  4. a b Wojciech B. Jędryczkowski. Zaleszczotki (Pseudoscorpionidea). „Flora i Fauna Pienin – Monografie Pienińskie”. 1, s. 125–126, 2000.