Nephtys ciliata

gatunek wieloszczeta

Nephtys ciliatagatunek wieloszczeta z rzędu Phyllodocida i rodziny Nephtyidae.

Nephtys ciliata
(Müller, 1788)
Ilustracja
Rycina
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

pierścienice

Gromada

wieloszczety

Podgromada

wieloszczety wędrujące

Rząd

Phyllodocida

Rodzina

Nephtyidae

Rodzaj

Nephtys

Gatunek

Nephtys ciliata

Synonimy
  • Nereis ciliata Fabricius, 1780
  • Nephtys borealis Örsted, 1843
Preparat mikroskopowy parapodium.

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1788 roku przez Otto Friedricha Müllera jako Nereis ciliata[1][2]. W 1817 roku Georges Cuvier umieścił go w nowym rodzaju Nephtys, dla którego to stanowi gatunek typowy[3][4].

Morfologia

edytuj

Wieloszczet ten ma niewielką, prostokątną w zarysie, zaopatrzoną w parę krótkich, osadzonych w kątach przednich czułków głowę[5]. Gardziel tworzy wywracający się na zewnątrz ryjek[5] z 22 papillami[6]. Formy dorosłe mają co najmniej kilkadziesiąt segmentów zaopatrzonych w skrzela. Formy młodociane mogą mieć ich mniej, ale doszukać się u nich można strefy wzrostu z licznymi nowymi segmentami, położonej tuż przed pygidium. Skrzela zaczynają się między ósmym a dwunastym segmentem (rzadko od segmentu siódmego) i odgięte są na zewnątrz. Parapodia mają notopodia w przypadku środkowych segmentów zaopatrzone w długie cirrusy. Neuropodia co najmniej na segmentach środkowej i tylnej części ciała mają płaty zaszczecinkowe niemal takich samych rozmiarów jak acikularne. Neuropodia segmentów środkowych za segmentem dwudziestym mają płaty acikularne wyraźnie rozdwojone[7].

Rozprzestrzenienie

edytuj

Gatunek rozprzestrzeniony w północnej części świata. Znajdowany był u europejskich, azjatyckich jak i północnoamerykańskich wybrzeży Arktyki, a ponadto u wybrzeży: wschodniej części Stanów Zjednoczonych, Kanady (pacyficznych i atlantyckich), Irlandii, Wielkiej Brytanii, północnej Francji, Niemiec, Danii, Szwecji, Polski, Włoch, Turcji i dalekowschodniej Rosji[2].

W polskich wodach Bałtyku jest spotykany rzadko i wyłącznie w ich północno-zachodniej części[8].

Przypisy

edytuj
  1. O.F. Müller: Zoologia Danica seu animalium Daniae et Norvegiae rariorum ac minus notorum descriptiones et historia. Volumen tertium. Havniae: N. Möller, 1789.
  2. a b G. Read, K. Fauchald: Nephtys ciliata (Müller, 1788). [w:] World Polychaeta database (World Register of Marine Species) [on-line]. [dostęp 2021-10-17].
  3. Georges L. Cuvier: Le règne animal distribué d'après son organisation: pour servir de base a l'histoire naturelle des animaux et d'introduction a l'anatomie comparée. VOLUME 4. Les Zoophytes, les Tables, et les Planches. Paris: Deterville, 1817, s. 173.
  4. G. Read, K. Fauchald: Nephtys Cuvier, 1817. [w:] World Polychaeta database (World Register of Marine Species) [on-line]. [dostęp 2021-10-17].
  5. a b Holtmann, S.E.; Groenewold, A.; Schrader, K.H.M.; Asjes, J.; Craeymeersch, J.A.; Duineveld, G.C.A.; van Bostelen, A.J.; van der Meer, J.: Atlas of the zoobenthos of the Dutch continental shelf. Rijswijk, The Netherlands: Ministry of Transport, Public Works and Water Management, 1996. ISBN 90-369-4301-9.
  6. Kristian Fauchald: The Polychaete Worms. Definitions and Keys to the Orders, Families and Genera. Natural History Museum of Los Angeles County, The Allan Hancook Fundation (University of Southern California), 1997.
  7. N. Yu. Dnestrovskaya, Igor Jirkov. Identification key for Nephtyidae (Polychaeta) of the Eastern Atlantic and the North Polar Basin. „Invertebrate Zoology”. 9 (2), s. 143-150, 2012. DOI: 10.15298/invertzool.09.2.06. 
  8. Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. I. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2004. ISBN 83-88147-04-8.