Wikipedia

Nerijus Vasiliauskas (piłkarz)

piłkarz

Nerijus Vasiliauskas (ros. Нериюс Василяускас, ur. 20 czerwca 1977 w Janowie) – litewski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, reprezentant Litwy w latach 1997–2002, sędzia piłkarski.

Nerijus Vasiliauskas
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1977
Janów

Wzrost

184 cm

Pozycja

środkowy pomocnik, skrzydłowy, napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1994–2001 FK Žalgiris Wilno 81 (34)
1994–1997 → FK Žalgiris-2 Wilno (10)
1996 → FK Andas-Žalgiris-3 Wilno (2)
1997 → Polonia Wilno (wyp.) (5)
2000 → Lokomotiw Niżny Nowogród (wyp.) 5 (1)
2001 → Polonia Wilno (wyp.)
2002–2003 Orlen Płock 10 (1)
2003 Krywbas-2 Krzywy Róg 1 (0)
2004–2005 FK Vėtra 29 (7)
2004 → Polonia Wilno (wyp.) (1)
2005 → FK Vėtra-2 (3)
2006–2007 Tawrija Symferopol 39 (4)
2008 FK Žalgiris Wilno 11 (3)
2009 FK Vėtra 20 (4)
2010 JK Sillamäe Kalev 21 (9)
2011 FK Fakyrai-AD MEN 3 (4)
2011 FK Lietava 6 (1)
2012–2013 FK Fakyrai-AD MEN 19 (20)
2015 Džiugas Telsze 2 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1994–1996  Litwa U-18
1997–1999  Litwa U-21 7 (1)
1997–2002  Litwa 6 (2)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa

edytuj

Karierę na poziomie seniorskim rozpoczął w sezonie 1994/95 w FK Žalgiris-2 Wilno, z którym wywalczył awans do A lygi. W latach 1995–1997 był podstawowym zawodnikiem zespołu i rozegrał w litewskiej ekstraklasie 50 spotkań, w których zdobył 7 goli. Przed sezonem 1997/98 został przez trenera Eugenijusa Riabovasa przeniesiony do składu pierwszej drużyny. 14 sierpnia 1997 zanotował pierwszy występ w europejskich pucharach w meczu z Hapoelem Beer Szewa (0:0) w Pucharze Zdobywców Pucharów 1997/98[1]. Wkrótce po tym został wypożyczony na krótki okres do Polonii Wilno (I lyga), pełniącej funkcję klubu satelickiego. W sezonie 1998/99 wywalczył z FK Žalgiris mistrzostwo Litwy[2][3]. W sezonie 1999 został z 10 golami królem strzelców A lygi i zajął 2. miejsce w plebiscycie Najlepszy piłkarz grający na Litwie[2][4].

Przed sezonem 2000 Vasiliauskas został wypożyczony na okres jednej rundy do Lokomotiwu Niżny Nowogród[5]. 1 kwietnia 2000 zadebiutował w Wysszim Diwizionie w przegranym 1:2 meczu przeciwko Torpedo Moskwa[6]. Łącznie rozegrał w barwach Lokomotiwu 5 ligowych spotkań i zdobył 1 gola[6]. Latem 2000 roku udał się na testy do Zenitu Petersburg oraz Anży Machaczkała[7][8]. Oba kluby były zainteresowane pozyskaniem go, jednak na przeszkodzie stanęła wysoka kwota wykupu i jego żądania finansowe[8][9]. W styczniu 2001 roku wznowił treningi z Anży Machaczkała, jednak ostatecznie ponownie powrócił do FK Žalgiris[8][10]. W przerwie zimowej sezonu 2001/02 podpisał umowę z Orlenem Płock[11]. Pół roku później awansował z tym zespołem do I ligi[11]. Zadebiutował w niej 21 września 2002 w zremisowanym 0:0 wyjazdowym meczu z Ruchem Chorzów[11]. Latem 2003 roku odszedł z klubu i przeniósł się do ukraińskiego Krywbasu-2 Krzywy Róg, dla którego rozegrał 1 spotkanie w Druhiej Lidze.

Wiosną 2004 roku Vasiliauskas został piłkarzem FK Vėtra. Latem tegoż roku został wypożyczony na okres jednej rundy do Polonii Wilno (I lyga). W październiku 2005 roku dotarł z FK Vėtra do finału Pucharu Litwy, przegranego po dogrywce z FBK Kaunas[12][13]. W styczniu 2006 roku podpisał dwuletni kontrakt z Tawriją Symferopol prowadzoną przez Mychajło Fomenkę[2][14]. 5 marca tegoż roku zadebiutował w Wyszczej Lidze w meczu z Szachtarem Donieck (1:1), w którym strzelił bramkę[14]. Łącznie rozegrał w barwach tego klubu 39 spotkań w ukraińskiej ekstraklasie, w których zdobył 4 gole[15]. Po wygaśnięciu umowy powrócił na Litwę i został zawodnikiem FK Žalgiris Wilno[2][16]. W lipcu 2008 roku z powodu zaległości w wynagrodzeniach rozwiązał polubownie swój kontrakt[17][18]. Wkrótce po tym udał się na testy do Olimpiku Baku, gdzie doznał kontuzji, po której zmuszony był przejść kilkumiesięczną rekonwalescencję[17][18]. W styczniu 2009 roku, podczas obozu przygotowawczego w Turcji, był testowany przez klub Xəzər Lenkoran[19]. Wkrótce po tym rozpoczął treningi z nowo powstałym VMFD Žalgiris Wilno[20]. W kwietniu 2009 roku ponownie podpisał kontrakt z FK Vėtra[20].

W lutym 2010 roku Vasiliauskas związał się umową z JK Sillamäe Kalev. 20 marca 2010 zadebiutował w Meistriliidze w meczu przeciwko Viljandi JK Tulevik, zakończonym zwycięstwem 2:1 W estońskiej ekstraklasie zanotował łącznie 21 ligowych występów i zdobył 9 bramek[21]. W październiku 2010 roku zarząd klubu rozwiązał jego kontrakt[21]. Po zakończeniu sezonu 2010 JK Sillamäe Kalev zakończył współpracę ze wszystkimi pięcioma litewskimi piłkarzami, oświadczając, że mogli oni brać udział w procederze ustawiania meczów[22]. W marcu 2011 roku Vasiliauskas odbył testy w trzecioligowym REO Vilnius[23]. Wkrótce po tym został graczem FK Fakyrai-AD MEN (V liga) i od tego momentu epizodycznie występował w klubach z niższych kategorii rozgrywkowych: FK Lietava (2011), ponownie FK Fakyrai-AD MEN (2012–2013) i Džiugasie Telsze (2015).

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W latach 1994–1996 Vasiliauskas był powoływany do reprezentacji Litwy U-18. W latach 1997–1999 występował w reprezentacji Litwy U-21, dla której rozegrał 7 spotkań w eliminacjach Mistrzostw Europy 1998 i 2000.

11 lipca 1997 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Litwy, prowadzonej przez Benjaminasa Zelkevičiusa, w wygranym 1:0 meczu z Łotwą w ramach turnieju Baltic Cup 1997, który zakończył się wygraną Litwinów. 29 czerwca 1998 zdobył pierwszą bramkę w drużynie narodowej w towarzyskim spotkaniu z Andorą (4:0) w Karksi-Nuia. Ogółem w latach 1997–2002 rozegrał w reprezentacji 6 meczów i strzelił 2 gole.

Bramki w reprezentacji

edytuj
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu 
1. 29 czerwca 1998 Linnastaadion, Karksi-Nuia   Andora 4:0 4:0 Mecz towarzyski
2. 4 lipca 2001 Stadion Daugava, Ryga   Estonia 3:2 5:2 Baltic Cup 2001

Kariera sędziowska

edytuj

W 2012 roku uzyskał od LFF licencję sędziowską II klasy i rozpoczął sędziowanie spotkań amatorskich kategorii rozgrywkowych, Ligi Rezerw LFF oraz A lygi kobiet. W 2013 roku zaczął prowadzić mecze I lygi.

Sukcesy

edytuj

Zespołowe

edytuj
Litwa
FK Žalgiris Wilno

Indywidualne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Lithuanian clubs in eurocups. almis.sritis.lt. [dostęp 2021-03-02]. (ang.).
  2. ↑ a b c d N.Vasiliauskas palieka Ukrainos klubą. delfi.lt. [dostęp 2021-03-02]. (lit.).
  3. ↑ Lithuania 1998/99. rsssf.com. [dostęp 2021-02-23]. (ang.).
  4. ↑ Lithuania 1999. rsssf.com. [dostęp 2021-03-01]. (ang.).
  5. ↑ Прощание с высшей лигой. fcnn.ru. [dostęp 2021-03-02]. (ros.).
  6. ↑ a b Нериюс Василяускас в чемпионатах России по футболу. 100bombardirov.ru. [dostęp 2021-03-01]. (ros.).
  7. ↑ Василяускас и Петренко покинули "Локомотив". fhnn-nn.ru. [dostęp 2021-03-02]. (ros.).
  8. ↑ a b c Архив новостей, январь 2001 - Как там наши. loko.nnov.ru. [dostęp 2021-03-01]. (ros.).
  9. ↑ Василяускас "Зениту" не подошел. fhnn-nn.ru. [dostęp 2021-02-24]. (ros.).
  10. ↑ Lietuvos futbolininkai plūsta į Rusiją. delfi.lt. [dostęp 2021-03-02]. (lit.).
  11. ↑ a b c Litwini w Wiśle Płock. wisla-plock.pl. [dostęp 2021-03-01]. (pol.).
  12. ↑ LFF taurę po pratęsimo iškovojo Kauno "FBK Kaunas". delfi.lt. [dostęp 2021-03-02]. (lit.).
  13. ↑ Lietuvos taurė vėl Kauno „Kaunui“. diena.lt. [dostęp 2021-03-01]. (lit.).
  14. ↑ a b Нериюс Василяускас: «Рад, что мой гол помог «Таврии» пополнить очковый багаж». profootball.ua. [dostęp 2021-03-02]. (ros.).
  15. ↑ Василяускас покинул Таврию. football.ua. [dostęp 2021-03-02]. (ros.).
  16. ↑ Į „Žalgirį“ grįžo ir N. Vasiliauskas. tv3.lt. [dostęp 2021-02-28]. (lit.).
  17. ↑ a b „Žalgirį“ palieka žaidėjai. delfi.lt. [dostęp 2021-03-02]. (lit.).
  18. ↑ a b Alkana „Žalgirio“ komanda nenori pasiduoti. delfi.lt. [dostęp 2021-03-02]. (lit.).
  19. ↑ На просмотр в футбольный клуб «Хазар-Лянкяран» прибыл нападающий литовского «Жальгириса». news.day.az. [dostęp 2021-03-02]. (ros.).
  20. ↑ a b „Vėtrą“ pastiprino N.Vasiliauskas. delfi.lt. [dostęp 2021-03-01]. (lit.).
  21. ↑ a b Kalev saatis kaks leedulast koju. soccernet.ee. [dostęp 2021-03-02]. (est.).
  22. ↑ Sillamäe loobus kõigist leedulastest. soccernet.ee. [dostęp 2021-03-02]. (est.).
  23. ↑ 2011 m. kovo 5 d. Olimps – REO 1:6. lfe.lt. [dostęp 2021-03-02]. (lit.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nerijus_Vasiliauskas_(piłkarz)&oldid=71901399”