Klasztor oo. redemptorystów w Toruniu
Klasztor oo. redemptorystów w Toruniu – dom zakonny Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela w Toruniu, znajdujący się przy ul. św. Józefa 23/35[1].
 Północna część klasztoru | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Właściciel | |
| Data budowy |
1927 |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°01′29″N 18°35′00″E/53,024817 18,583350
| |
Klasztor figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 2023–2025)[1].
Historia edytuj
Lata 1921–1927 edytuj
Redemptoryści przybyli do Torunia w 1921 roku, a na klasztor zaadaptowali, znajdujący się w Stawkach, dawny budynek hotelu Kaiserhof Park[2]. W nowo otwartej placówce zakonnicy, oprócz posługi duszpasterskiej, rozpoczęli także działalność edukacyjną, prowadząc szkołę średnią, zwaną juwenatem[3].
Po kilku latach obecności redemptorystów w Stawkach, ich władze zadecydowały o przeprowadzce zgromadzenia i szkoły na prawobrzeże Torunia, co było spowodowane uciążliwym sąsiedztwem poligonu artyleryjskiego, przy którym znajdował się klasztor[2].
Lata 1927–1945 edytuj
Budowę nowego klasztoru, już na Bielanach, rozpoczęto w 1927 roku, a wsparli ją finansowo sympatycy redemptorystów oraz amerykańscy i holenderscy redemptoryści. W listopadzie 1927 roku ukończono kaplicę, a 17 czerwca 1928 roku wprowadzono do niej obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W 1931 roku zakończono budowę całego kompleksu klasztornego[3].
W czasie II wojny światowej Niemcy zaadaptowali klasztor na koszary wojskowe. Część redemptorystów uwięziono, inni zostali wyrzuceni z klasztoru[3].
Od 1945 edytuj
W marcu 1945 roku, dzięki staraniom o. Józefa Sochackiego, redemptoryści powrócili do klasztoru. Ojcowie wraz z chórem i orkiestrą parafii św. św. Janów zorganizowali w Toruniu pierwszą po wojnie procesję Bożego Ciała, która odbyła się 3 czerwca tegoż roku[3].
W 1946 roku redemptoryści stracili oni pod naciskiem władz komunistycznych część klasztoru, która został zaadaptowany na Technikum Elektryczne. Mimo to, w 1947 roku otworzyli oni ponownie juwenat, który w 1952 roku został przez władze państwowe zdelegalizowany. Reaktywowano go w 1958 roku. W październiku 1961 roku juwenat ponownie zdelegalizowano, a władze komunistyczne zajęły całą środkową część klasztoru[3]. Na miejscu juwenatu ulokowano Technikum Samochodowe[4]. Podczas odbierania klasztorowi części budynku wybuchły zamieszki (tzw. Wydarzenia bielańskie)[5].
W 1950 roku powołano przy klasztorze parafię św. Józefa. W latach 50. rozpoczęto budowę kościoła. Jego konsekracja miała miejsce 14 czerwca 1964 roku[3].
W 1997 roku władze państwowe oddały redemptorystom część klasztoru, w której mieściło się seminarium duchowne. W budynkach klasztornych zorganizowano studium telewizyjne, Dom Pielgrzyma oraz inne obiekty niezbędne do działalności Radia Maryja i Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej[3].
Figura św. Józefa edytuj
Na placu, przed budynkiem klasztoru znajduje się figura św. Józefa. Początkowo znajdowała się przed budynkiem pierwszej siedziby ojców redemptorystów we wsi Stawki. Wraz z przeniesieniem klasztoru, figurę umieszczono na jego dziedzińcu. W 2017 roku została ona odrestaurowana przez Adriana Michalkiewicza[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 121.
- ↑ a b Kluczwajd 2017 ↓, s. 59.
- ↑ a b c d e f g Historia klasztoru w Toruniu. jozeftorun.pl. [dostęp 2023-12-23].
- ↑ Historia. zssam-torun.org. [dostęp 2023-12-23].
- ↑ Kościół św. Józefa i klasztor o. Redemptorystów. toruntour.pl. [dostęp 2023-12-23].
- ↑ Restauracja figury św. Józefa na placu przed kościołem. jozeftorun.pl. [dostęp 2023-12-23].
Bibliografia edytuj
- Katarzyna Kluczwajd: Toruń, którego nie ma. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2017. ISBN 978-83-7729-331-1.